Onun iğrenç sesinin geldiği yere baktım. Kapıyı kapatıyordu. Elini kilide atıp kilitledi.
"Ne yapıyorsun?"
"Ne yapmamı istersin?"
Cevap vermedim. Üstüme yürüdü. Dayak yemeden çıkamıyacaktım buradan o belliydi.
"Cevap versene!"
Gözüm karardı. Yumruk atmıştı yüzüme. Yere düşmüştüm. Kabinlerden bir kaç kişi daha çıktı. Gözlerimi kapadım. Heryerime tekmeler ve yumruklar yedim. Zil çaldı. Ders zili. Onlar gitti. Ben lavaboda tek başıma kalmıştım. Ayağa kalktım zorla. Aynadan yüzüme baktım.
Dudaklarım patlamış, elmacık kemiğim hafiften morarmaya başlamış. Burnum da kanıyordu. Kollarıma baktım. Sürtünmüşlerdi, morarmışlardı. Ayakta duramadım. Düştüm. Gözyaşlarım da benimle birlikte düştü.
Derse çok geç kalmamak için zar zor, duvarlara tutunarak sınıfıma ilerledim. Kapıyı çaldım. Öğretmenim 'gir' komutu verince girdim. Herkes şokla baktı Jake hariç. O gülüyordu. Öğretmenim bana yaklaştı.
"Jay iyi durmuyorsun. Revire gitmek ister misin?"
"Hayır."
Titrek sesimle konuştum. Sırama gitmek için izin aldım. Zil çaldı sırama giderken ve öğretmen dışarı çıktı.
Bir öğrenci yere attı beni. Acıyla inledim. Yine tekme yemeye başladım. Bir kişi kapıyı kontrol ediyordu. Gülerek sende ölmelisin diyerek daha sert vurdular.
Yeter diye bir ses geldi. Abimdi. Her ne kadar soğuk dursada bana karşı, bir 'katil' bile olsam beni korurdu. Yanıma eğildi elleri titriyordu. Saçlarımı geriye aldı. Gözlerimi bile açamıyordum.
"Abicim bana bak."
Açamadım gözlerimi. Yanağîmda ıslaklık hissettim. Abim ağlıyordu. Benim için bir katil için. Elimi kaldırıp yüzünü tuttum.
"A-ağl-ama ab-i."
Konuşamıyordum bile. Sonrasında da karanlığa gömüldüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i'm not killer #heejay
FanfictionBen katil değilim. Katil olmadığına kendini herkese inandırmaya çalışan Jay, ona iftira atanlar. Ve biricik eski sevgilisi Heeseung.