infinite trials[𝚃𝚑𝚎 𝙼𝚊𝚣𝚎 𝚁𝚞𝚗𝚗𝚎𝚛]

8

Danny bir rüyanın ya da anının içinde kendini buldu.

Henüz 9 yaşlarında ilkokul 4'e giden bir çocuktu.Yanında bir adam ile bir kadın masada oturmuşlar kahvaltı ediyorlardı.Kadın güleryüzü ile kıza yöneldi.

"Kızım,neden bir lokma yemiyorsun iyi misin?"

Danny ailesi ile olan bir anısının içerisindeydi.

"Yemek istemiyorum sadece..."dedi kız durgunca.

"Ne oldu anlatır mısın,birşey mi oldu?Eğer ki okuldakiler birşey yaptıysa hadlerini bildiririm.Ya da Newt mi birşey yaptı sana?"dedi kadın kızın gözlerinin içine bakarak.

"Onlar değil anne.Kimse birşey yapmadı,sadece yemek yemek istemiyorum.Hem Newt bana asla zorbalık yapmaz anne tek arkadaşım o."

"Benim kızım her zaman yemek görünce hemen saldırırdı.Anlaşılan birşey olmuş kızım hadi anlat lütfen."dedi kadın.

"Hadi Danny bizden birşey saklama kızım."dedi babası.

Danny iç çekerek,"Ben birşey duydum.Lütfen bana doğruyu söyleyin."

Kadının kalbi adeta çarpıyordu."Hadi anlat kızım böyle yaparak bizi üzüyorsun."

"Anne ben evlatlık mıyım?"dedi Danny üzgünce.

Annesi ile babasını öksürük tuttu.Asla bu soruyu beklemiyorlardı.

"Kızım bunu sana kim dedi!?Ne saçmal-"derken Danny annesinin lafını kesti."Anne bana doğruyu söyleyin yalanlardan hoşlanmadığımı biliyorsunuz ikiniz de.Böyle birşey varsa benden saklamayın."

Annesi adeta neye uğradığını şaşırmıştı.Kendini toparlayıp kızının sorusunu cevapladı."Danny...Evet kızım sen daha küvezdeyken seni aldık.Sen evlatlıksın."dedi kadın üzgünce.

Danny öfkeyle masadan kalktı,"Bu nasıl olur nasıl!O zaman benim gerçek ailem kim,hadi söylesenize!"dedi bağırarak.

***

Danny koltuktan hızlıca doğruldu.Karnındaki acıyı hissedince midesi bulandı tekrar yatar pozisyona geçti.Etrafını inceledi,nerede olduğunu anlamaya çalışıyordu ama asla anlamamıştı.Eve benziyordu halı ve koltuklar vardı.Neyin içinde olduğunu anlamaya çalıştı.

"Gerçek miydi?Onlar benim annem babam mıydı?Evlatlıksam ben kimin kızıyım?"derken kız ağlamaya başlamıştı.

Cerrah kız Danny'nin uyandığını görünce hemen yanına geldi,arkasından da kayranlılar geldi.

"Uyanmışsın iyi misin?"

"Sen de kimsin burası neresi?Nereye getirdiniz bizi?" dedi kız arkadaşlarına bakarak.

"Danny,onlar bizi kurtardı.Önemli olan sen iyi misin?"dedi Thomas kıza yaklaşarak.

"Sadece acıyor birşeyim yok...Ben evlatlıkmışım.Annem ile babamı gördüm."dedi kız karnını tutarak.

"Evlatlığım derken?Rüya mı gördün anı mı?"

"Anıydı Thomas.Onlar benim annem ile babam değilmiş..."dedi kız üzgünce."Onlardan gerçek ailemi öğrenemeden öldüler..."

"Danny ölümden döndün şu anda tek düşünmen gereken bu,ölebilirdin.Zamanı geldiğinde aileni de buluruz ama şuan odaklanman gereken tek şey kendin."dedi Thomas.

"Thomas haklı Dan.Sadece kendini düşünmelisin.Helikopter gelmeseydi çoktan ölmüştük..."dedi Newt üzgünce.

Danny geçmişi bırakıp şuanki hayatına yönelmesi gerekiyordu.Her ne kadar evlatlık olursa olsun bu durumu çok umursamaması gerekiyordu.Kır saçlı orta yaşlardaki esmer adam helikopteri aşağı indirdi.Sonra kayranlıların yanına geldi.

"Evet kız uyanmış.Kendini nasıl hissediyorsun iyi misin?"dedi adam kızın yanına çömelerek.

"İyiyim sadece biraz acıyor,sizler de kimsiniz yoksa bizi kaçırıp isyana mı götürüyorsunuz?"

"Hayır biz isyandan yıllarca saklanan bir grubuz sadece.Asıl sizler kimsiniz?Sizin deli olmadığınızı anlayınca Kayacımızı oraya indirip sizleri kurtardık."

"Biz labirent testini tamamladık.Benle Thomas sadece 2 hafta oradaydık ama diğer arkadaşlarım yıllarca oradaydı."dedi Danny üzgünce.

"Anladım siz isyanın seçtiği deneklersiniz o zaman.Genelde o testten kimse sağ çıkamazdı.Peki ikiniz 2 hafta duruyorken diğerleri neden yıllarca orada durdu?"dedi adam merakla.

"Jorge istersen kızı yorma diğerleri ile konuş."dedi Cerrah kız.

"Pekala,siz cevaplayın hadi."dedi adam çocuklara yönelerek.

"Peki ben cevaplayayım."dedi Thomas."Önceden Danny ile beraber isyanla zorla çalıştırıldık arkadaşlarımıza istemeden testler uyguladık..."Çocuk tüm herşeyi anlattı.

"Demek öyle.Çok şanslıymışsınız çocuklar.Demek ki Danny ile Thomas olmasaydı siz hala Kayranda oluyor olacaktınız.Uzun zaman sonra testleri geçen insanlar görmemiştik sizi gördüğümüze çok sevindik."dedi adam gülümseyerek."Biz kötü insanlar değiliz.Yıllarca isyanın kurduğu şehre ulaşmaya çalışıyoruz ama başaramadık.Deliler ile beraber bu yıkık şehirde yaşıyoruz.İsyan dışarıdan kimseyi şehrine sokmuyor."dedi Jorge.

"Size nasıl güvenebiliriz?Janson da öyle demişti."Bize kötü insanlar değiliz bla bla bla."dedi Minho sinirlenerek.

"İsyanla işbirliği yapsak neden burada sefalet içinde yaşayalım?"dedi Jorge.

"Hepiniz aynısınız işte.Hiçbirinize güvenmiyorum."dedi Minho gözlerini devirerek.

"Arkadaş anlaşılan biraz öfkeli,haklı da.Neyse kendimizi tanıtalım ben Jorge.Bunlar da kızlarım sayılır kızlarım gibi görüyorum.Cerrah olan Maia,diğeri de Teresa."dedi Jorge kızları işaret ederek.

Kızlar gülümsedi.

Kayranlılar da kendilerini kısaca tanıttılar.

"Siz açsınızdır kesin.Nasıl da sormayı unuttum?Öylesiniz değil mi aslında sormama gerek yok ama gene de sorayım dedim."dedi Jorge.

"Evet,2 gündür birşey yiyemedik."dedi Alby.

"Oh pekala tahmin etmiştim.Önceden sormadığım için üzgünüm çocuklar.Teresa hemen zulamızdaki yemekleri arkadaşlara getir."

Teresa hemen yemekleri almaya gitti.Yaklaşık 5 dakika sonra elinde içecekler ve konserveler ile içeri geldi.

"Teresa keşke kıza tepside getirseydin böyle yiyemez ki."dedi Jorge kızı göstererek.

"Oh üzgünüm hemen bir tepsi ayarlayıp getiriyorum."dedikten sonra kız kayboldu.Ardından tepside yemek ile geldi.

Kız yemeği Danny'e verdi.

"Danny zorlanacaksan ben yardımcı olabilirim istersen."dedi Maia.

"Yok teşekkür ederim kendim yiyebilirim."dedi Danny kıza gülümseyerek.Ardından çorbadan kaşık aldı.

Kayranlılar hemen yemeklere gömüldü.Uzun zamandır aç kaldıkları için yemekleri bitirmeleri uzun sürmedi herşeyi anında silip süpürdüler.

"Gerçekten çok teşekkür ederiz çok acıkmıştık."dedi Thomas.

"Teşekkür etmenize gerek yok evlat.Artık bir takımız."dedi Jorge gülümseyerek."Hadi artık dinlenin Danny iyi.Birşey olursa Maia ilgilenir.

Kayranlılar Jorge'u onayladıktan sonra Dannynin yanından ayrılıp boş buldukları koltuklara uzandılar.