រឿង អន្ទាក់ស្នេហ៍សិស្សច្បង ភាគ 5
លោកវ៉ាងស្ដាប់ពាក្យលោកសៀវទាំងមិនមានមាត់ក៏អ្វីទាំងអស់ ព្រោះថាគ្រប់ពាក្យគ្រប់ម៉ាត់របស់លោកសៀវគឺសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវ មិនមែនថាឲ្យតែកន្លែងបង្រៀនណាល្អ សុទ្ធតែសិស្សល្អនោះទេ បើមនុស្សម្នាក់នោះល្អគឺគង់តែល្អហើយ ទោះបីជាពួកគេរៀននៅសាលាដែលមធ្យម ឬអន់ក៏ដោយក៏ពួកគេនៅតែជាមនុស្សល្អ អ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺស្ថិតនៅលើពួកគេតែមួយគត់ប៉ុណ្ណោះ បើគេចង់ល្អគឺល្អបើគេចង់អាក្រក់គឺអាក្រក់ វាគឺតាមអារម្មណ៍ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះពុំមាន នរណាគេតែអាចកែប្រែអារម្មណ៍ ឬអត្តចរិតរបស់ពួកគេបាននោះឡើយ វាគឺកើតឡើងដោយធម្មជាតិពុំមានការបង្ខិតបង្ខំ
« អឹម! » លោកវ៉ាងបានត្រឹមតែញញឹមតិចៗតបទៅកាន់លោកសៀវវិញតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះថាលោកសៀវនិយាយមកទាំងអស់គឺសុទ្ធតែត្រឹមត្រូវ គាត់ពុំមានអាចនិយាយតបតបាននោះទេ អញ្ចឹងហើយទើបគាត់នៅស្ងៀម ក៏មិនមែនគាត់មិនចង់តបដែរក៏ប៉ុន្តែគាត់មិនដឹងថាត្រូវតបលោកសៀវថាយ៉ាងម៉េចឱ្យបានសាកសម
ក្រាក~
សំឡេងបើកទ្វារតិចៗបានបណ្ដាលឲ្យរាងតូចត្រូវភ្ញាក់ឡើង និងសម្លឹងមើលទៅកាន់ទ្វារបន្ទប់ ហើយម្នាក់នោះដែរគឺជាម៉ាក់របស់នាយនេះឯង ។ អ្នកស្រីសៀវចូលមកដល់ មកអង្គុយលើកគ្រែជាមួយកូន ព្រមទាំងយកដៃទៅអង្អែលសក់ក្បាលកូនដូចគ្នា ក៏ព្រោះថានេះជាលើកទីមួយហើយ ដែលគាត់ត្រូវបានបែកឆ្ងាយពីកូនដូច្នេះ
កាលពីមុនទោះបីជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ក៏គាត់ពុំដែលទុកកូនចោលនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែពេលនេះគឺវាពុំដូចគ្នានោះឡើយ បើសិនជាគាត់មិនទុកគេនៅទីនេះនោះទេ គេគឺពិបាកនៅថ្ងៃអនាគត ហើយអ្វីដែលគាត់មិនសូវបារម្ភនោះ គឺដោយសារតែសៀវចាន់នៅពេលនេះ គេក៏ធំពេញកំលោះហើយដែរ ហើយគេគឺជាមនុស្សប្រុស អញ្ចឹងហើយគាត់មិនសូវមានក្ដីបារម្ភប៉ុន្មាននោះទេ
« ម៉ាក់មានអីនិយាយជាមួយកូនមែនទេ? » សៀវចាន់លើកសំណួរសួរទៅកាន់អ្នកស្រីសៀវទាំងនៅងងុយ ព្រោះថាទើបតែគេងបានមួយសន្ទុះ អញ្ចឹងហើយងើបមកគឺទាំងមមីងមមើលបែបហ្នឹងឯង
« តើកូនអាចនៅទីនេះបានទេ? បើកូននៅមិនបានកូនអាចនិយាយប្រាប់ម៉ាក់បានណា កូនកុំលាក់បាំងអី » អ្នកស្រីសៀវគាត់មើលដឹងថាកូនរបស់គាត់គឺមិនចង់នៅទីនេះនោះឡើយ ក៏ប៉ុន្តែនៅពេលនោះគាត់អាចស្មានដឹងថា សៀវចាន់នាយគឺមិនចង់ឲ្យបរិយាកាសប្រែមកជាវីវ៉ល ទើបព្រមទទួលទាំងមិនចង់
