(ဂျယ်ယွန်းကျောင်းမတက်ခင်တစ်ရက်အလို)
ဒီနေ့မေမေနဲ့ကျောင်းသွားအပ်ကြတယ်
သူတက်ရမယ့်ကျောင်းက ဆိုဟွာအထက်တန်းကျောင်းဖြစ်ပြီးအိမ်နဲ့တော့မနီးမဝေးလေးဖြစ်တယ်
ကျောင်းအပ်ပြီးတော့အိမ်ကိုပြန်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲသို့တန်းဝင်မိတယ် မေမေကတော့ညနေစာအတွက်စတင်ပြင်ဆင်တော့တယ်
အခန်းထဲရောက်သည်နှင့်အိပ်ယာပေါ်ပစ်လှဲမိတော့တယ် ကားပေါ်မှာကတည်းကအိပ်နေတာပေမယ့် အိပ်ရေးမဝ
ထိုအချိန်တွင်ဂျယ်ယွန်းထံသို့ဖုန်းဝင်လာေတာ့ငြီးငြူမိတယ်"ကျစ် ဘယ်သူလဲကွာအိပ်ချင်ပါတယ်ဆိုမှ"
"ဟယ်လို"
"ဟျောင်း"
"အေးပြော ဘာကိစ္စလဲ"
"ဟာ မတွေ့တာ၃လဘဲရှိဦးမယ် စိမ်းကားနေပြီပေါ့"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ ငါပင်ပန်းနေလို့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဟျောင်းကိုပြောစရာရှိလို့"
"အေး ပြောလေ"
"ကျွန်တော်ဆိုးလ်ကိုလာပြီးဟျောင်းနဲ့အတူကျောင်းတက်မလို့"
"ဘာ! မင်းတကယ်ပြောနေတာလား နီခီ"
ဂျယ်ယွန်းမျက်လုံးတွေပြူးကျယ်ပြီး အိပ်ချင်နေစိတ်တွေပျောက်ကုန်တယ် သေချာနာကတော့သူပျော်သွားလို့ပါ
"တကယ် ဟျောင်းနဲ့အန်တီတို့အိမ်ပြောင်းသွားတည်းက အမြဲမှိုင်နေတယ့်ကျွန်တော်ကိုအိမ်ကသနားလို့ထင်တယ် နင်လည်းဆိုးလ်မှာကျောင်းတက်ချင်လားမေးလို့ ကျွန်တော်လည်းရတယ့်အခွင့်အရေးကိုယူလိုက်တာ"
"အဲ့တာ ကျွန်တော်ပြောင်းလာရင်နေဖို့အဆောင်ရှာပေးထားလို့ပြောမို့"
"ဟာ ဘာလို့အဆောင်နေမှာလဲ ငါရှိနေတာငါ့အိမ်မှာနေပေါ့"
"ရလို့လား အန်တီသိရဲ့လား"
"မေမေက နီခီလို့ပြောလိုက်ရင်ရတယ် အေးဆေးငါ့တို့အိမ်မှာနေနော်"
"ဟုတ်ကဲ့ ဟျောင်းတက်တဲ့ကျောင်းဘဲတက်မှာနော်"
"အေးပါ လူသာအမြန်ရောက်အောင်လာခဲ့"
