Chasing Myself Back

Prolouge

Prologue

I am in the bar kung saan tumugtog ang 4Z. I am with my girl best friends. 4Z is a band na binuo ng childhood best friend ko na si Cole Zyx Stanford, their vocalist and leader. Zyx is known for his deep husky voice and he's the cold person. Tahimik sa iba pero madaldal kapag ako ang kausap before. He used not to be a cold person when it comes to me. But noong umamin ako sa kanya, he started to avoid me and cold to me. Kaya we lost contact.

"May request ba kayo guys?" Tanong ni Zyler, Zyx twin brother. Alexei Zyler Stanford. Maingay, talkative, joker, playboy, maloko, ang guitarist ng 4Z.

"ZYLER PANGET?! SI AZALEA GUSTO KUMANTA!!!" Sigaw ng kaibigang kong si Eloise.

Gulat akong napatinggin sa kanya. Napatinggin sa amin tuloy ang mga tao. I can feel their stares especially from Zyx

"huyy wala akong sinabing ganun" bulong ko rito.

"Anong panget? Baka ikaw Eloise." Sagot ni Zyler.
"Pano ba yan? Aza kanta ka na. Maganda boses mo din kaya. Narinig kita noon pa man na kumanta. Kaya go, the stage is yours." Sabi ni Zyler sa akin

Napilitan akong pumuntang stage ng bar. Pababa yung members ng 4Z. Tumigil sa harap ko si Hiroshi, Takahashi Hiroshi Zenji, introvert, smart, loves to paint, books and cooking. Tahimik din katulad ni Zyx. Pero mabait, nice, gentleman. Pianist ng grupo. Half Japanese Half Filipino. He was born here and grew up here in the Philippines.

Nagfist bump naman kami ni Zain. Zain likes to fist bump as greetings sa mga close friends. Zain Vaughn Monteverde. Kinda badboy, maloko, talkative, talented, music lover, kasundo sa mga kalokohan nila ni Zyler. He can play any instrument. Ang drummer ng 4Z. I'm closed with all 4Z members. Since highschool pa kasi sila magkakaibigan. And Zyx introduced me to them.

"You want my help? I could play your preferred song using piano." Tanong nito sa akin.

Tumango naman ako sa kanya para mas magandang pakinggan. Inalalayan nya akong umakyat sa stage. He goes back to his place. Hiniram ko naman yung acoustic guitar na nakastandby sa gilid ng stage. I whispered Hiroshi ang kantang pinili ko.

I test the mic first before I say something. The light went dim and a spotlight focused on me.

"Ehem magandang gabi sa inyong lahat. I'm Azalea. Ang kantang pinili ko ay para sa mga katulad kong sawi sa pag-ibig. Para sa mga katulad kong hindi nasuklian ng pag-ibig." Malungkot kong sabi.

I started to strum the guitar as Hiroshi followed playing the piano

Saan nagsimulang magbago ang lahat?
Kailan no'ng ako'y 'di na naging sapat?
Ba't 'di mo sinabi no'ng una pa lang?
Ako ang kailangan, pero 'di ang mahal

I sadly stared at Zyx na umiinom ng alak sa tabi. Iniiwasang tingnan ako

Saan nagkulang ang aking pagmamahal?
Lahat ay binigay nang mapangiti ka lang
Ba't 'di ko nakita na ayaw mo na?
Ako ang kasama, pero hanap mo siya

My memory flashed back nung umamin ako sa kanya. Yung mga salolitang binitawan nya.

At kung masaya ka sa piling niya
Hindi ko na 'pipilit pa
Ang tanging hiling ko lang sa kanya
Huwag kang paluhain at alagaan ka niya

I stared Zyx. Hindi ko na inalis ang tinggin ko sa kanya

Saan natigil ang pagiging totoo
Sa tuwing mababanggit na mahal mo ako?
Ba't 'di mo inamin na mayro'ng iba?
Ako ang kayakap, pero isip mo siya

I raised my head to stop the tears from falling before I looked at him.

At kung masaya ka sa piling niya
Hindi ko na 'pipilit pa
Ang tanging hiling ko lang sa kanya
Huwag kang paluhain at alagaan ka niya

I was surprised when he stared back. He didn't even blink at all. Unti unting tumulo ang mga luha ko.

Ba't 'di ko naisip na mayro'ng hanggan?
Ako 'yong nauna, pero siya ang wakas
At kita naman sa 'yong mga mata
Kung bakit pinili mo siya

Mahirap labanan ang tinadhana
Pinapaubaya, pinapaubaya
Pinapaubaya ko na sa kanya

My tears are falling. Hindi ko na kinaya kaya binigay ko agad kay Hiroshi yung mic at tumakbo papalabas ng bar. Iniwan ko na lang kila Eloise ang gamit ko. Susundan pa sana ako ng mga kaibigan ko at ni Hiroshi kaso nakasakay ako agad. I hailed a taxi to get home.