CARLOS: Ang Pinagpalang Barako

CHAPTER 4- Palantandaan

CARLOS

Alas Siete na ng gabi ngunit ang kaninang umagang pagtrato sakin ni Elio ay hindi manlang nagbago. Hanggang ngayon ay parang hangin niya lang akong dinadaanan, at kung kinakausap naman ako ay hindi ito makatingin sakin ng deretso.

Kahit naman gusto kong baliwalain ang ugaling pinapakita niya ay hindi ko magawa lalo na't magkasama lang kami sa isang bahay, at hindi ako sanay na ganito siya kung kumilos lalo na't naapektuhan ako.

"Ahhh kumain ka na, mainit pa kasi yung sabaw" ang paanyaya ko sa'kanya pagkalabas na pagkalabas niya ng banyo.

"Mamaya nalang po" ang tanging sagot lang nito habang dere deretsong naglakad papunta sa taas.

Agad naman akong napakamot saking ulo lalo na't hindi ko malaman ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.

Bagama't naguguluhan ay hindi ko nalang ito pinansin lalo na't baka wala lang sa mood itong batang to, kaya naman imbes na bigyang pansin ay dali dali akong pumunta sa banyo para umihi.

Habang dahan dahang binubuksan ang zipper ng aking shorts ay ganon nalang ang pagtataka ko ng makita ko ang isang pipinong nakalapag sa tiles, na animo'y nahulog at hindi na nakita lalo na't bahagya itong natatago.

Ngunit ang ipinagtataka ko ay kung bakit nakasuot ang isang condom dito na wari'y ginamit ng isang tao sa pagpapaligaya sakanilang sarili.

Ngunit ang mas ipinagtataka ko ay ngayon ko lang ito nakita, at may posibilidad na si Elio ang may ari nito.

Agad naman akong napalunok sa hindi malamang dahilan lalo na't sa taba at haba ng pipino ay talaga namang magpapagewang ang kung sino, lalo na kung unang beses mong karanasan.

Kaya naman pagkatapos kong umihi ay mabilis kong kinuha ang pipino sabay tapon nito sa basura, lalo na't kung malalaman ni Elio na alam ko ang ginawa niya ay mas lalong hindi ako nito kakausapin sa sobrang hiyang mararamdaman nito.

Sakto namang kalalabas ko lang ng banyo ay agad na bumungad sakin ang nagmamadaling si Elio na wari'y kinakabahan na hindi ko maintindihan.

"A-ahh kuya, may nakita ka ba diyan sa banyo?" Ang natatarantang tanong nito na agad ko namang ikinailing, na wari'y wala akong alam sa tinatanong niya.

Imbes na magsalita ay dali dali itong pumasok ng banyo at kung may anong hinanap, ngunit halos mag lilimang minuto na ay hindi parin ito lumalabas.

"Ano bang hinahanap mo at kanina ka pa diyan? Tulungan na kita" ang pagdadahilan ko upang kapanipaniwala ang pag arte ko.

"Wag na po!" Ang gulat niyang sambit na bahagya kong ikinatawa.

"Nasan na kaya yon" ang kinakabahan niyang sambit gamit ang mahinang boses, ngunit sapat na upang marinig ko.

Mga ilang minuto muna siyang naghanap ulit ngunit kahit anong gawin niya ay wala siyang mahanap, kaya naman bigo siyang lumabas ng banyo habang suot suot ang kinakabahang mukha.

"Oh nahanap mo ba?" Ang pangangamusta ko na ikinailing lang nito.

Habang naglalakad pabalik sakanyang kwarto ay dahan dahan kong tinignan ang kanyang paglalakad na wari'y nahihirapan, isang palatandaan na tama nga ang naisip kong ginawa ng batang to.
__

Alas onse (11) na ng gabi, at narito ngayon si Fernando. Isa sa matalik kong kaibigan bukod kela Tristan at Arman. Mas malimit kaming magkita at magkainuman lalo na't hindi malayo ang bahay namin.

Kaya kahit may bagyo ay hindi nako nagpaawat, lalo na't bumabagabag parin saking isipan ang rebelasyong nalaman ko kay Bunso.

"Pano pare, kung mahuli mong may ginagawang milagro ang anak mo? Ano bang magiging reaksyon mo?" Ang pagtatanong ko sabay lagok ng inumin, na agad ko namang ikinapikit sa sobrang tapang nito na humagod pa sa lalamunan ko.