Loving the Star (Montenegro Series # 2)

C H A P T E R 23

CHAPTER 23

THEY'RE busy finishing their drawing expect me. Tinapos ko na ang drawing ko bago pa ako matulog. Pinag-isipan ko ang ginuhit, lalo pa't kailangan ay may explaination ito. While Kyle, tinatapos lang niya ang shading dahil parang may kulang daw at ang iba hindi makontento sa drawing nila. Ilang beses na nagtapon ng bandpaper sa trashcan dahil ayaw na may kunting rumi or erase sa drawing. At yung iba napapangitan sa drawing nila kaya palit ng palit at may iba din na ngayon palang gumawa.

"I-share mo naman sa akin ang talento mo sa pagguhit, Senyorita!" saad ni Jonathan sa akin habang pinapakita niya sa akin ang drawing niya.

It's a red one rose while the petals are slowly falling down on the empty and dim ground. His drawing was not bad, he just lack of shading. He has a talent, he just need to practice.

"Your drawing is good. Ang ganda. Ang lungkot," sagot ko sa kanya.

Ngumuso siya. "Pero hindi man lang ito naka one half sa drawing mo, Senyorita." tawa niya.

"Iba talaga pang artist noh, nababasa agad ang mensahe ng drawing." komento ni Lyra habang focus sa pag-erase.

"Hindi naman lahat. May iba kasi is too obvious. Kahit hindi ka pa artist mababasa mo ang mensahe ng drawing. Pero minsan ang hirap din basahin ng mga guhit nag-artist lalo pa't iba-iba't tayo ng perspectives. Iba-iba't tayong nakikita."

Narining ko naman ang pagpalakpak ni Peter at Ashton. Umangat ng tingin si Peter na nasa tabi ko, nagdr-drawing pa din.

"Kaya nga ganito ang drawing ko. Hindi niyo mababasa 'to," proud niya pang saad.

That's non-representational drawing. Hindi mo talaga mababasa ang mensahe ng drawing kung hindi mismo ang artist ang magsasabi sayo kung anong kahulugan. O kung may title man ang drawing na ito, pwede mo itong maintindihan pwede ding hindi.

Umiling ako kay Peter. Kahit kailan talaga hindi mawawala ang kalokohan ng lalaking ito. Yung drawing niya kasi ay nagsimula sa maliit na circle hanggang palaki ng palaki ito. Nakakalula yung drawing niya kapag tinitigan mo.

"Gaya gaya ka naman Peter eh!" biglang saad ni Ashton na nasa likod namin.

"Anong--" hindi natapos ang maging saad ni Peter nang makita namin ang drawing niya.

It's a heart shape. Katulad din kay Peter nagsimula ito sa maliit hanggang sa lumaki ng lumaki. Parang batang naka nguso si Ashton habang masama ang tingin kay Peter.

"At least magka iba ng shape. Don't worry tol, we have different explaination-hala! Nag e-english na ako!" Gulat na gulat na sagot ni Peter kay Ashton kaya napaisip bigla si Ashton sa naging sagot ni Peter.

"You're right, tol! Kasi itong drawing ko ay sumisimbolo sa pagmamahal ko kay Pres. ko. Nagmula sa gusto ko lang siya tapos palaki ng palaki, hanggang siya ay mabaliw sa pagmamahal ko."

Para pa atang nad-d-dream pa si Ashton habang sinasabi yon, kaya ginising na ni Pres nang isang hapas ng libro sa ulo kaya napalitan itong magising.

Napatawa kami at napakamot si Ashton sa ulo niya.

"Dinamay mo pa ako sa pagkabaliw mo. Sa 'yo nalang yang pagmamahal mo!"

"Pres. ko! Wala naman tayong ganyanan! Seryoso naman ako sayo," palambing pang saad ni Ashton. Inirapan lang siya ni Pres. pero patuloy parin ang pagkukulit nito.

Mahina akong napatawa at napailing bago bumaling sa katabi ko. He draw a big tree. Our tree house. Magaling din magdrawing si Kyle, hindi nga lang pinapakita ang talento niya. Nalalabas lang kapag may ganito.

May hindi pa ba akong hindi alam sa lalaking ito?

Nung nag present na kami sa drawing namin, ay duon ko lang nilabas ang drawing ko. I felt Kyle's stare kaya napatingin ako sa kanya.