Loving the Star (Montenegro Series # 2)

C H A P T E R 34

CHAPTER 34

THEY ALL stood up when I entered the room.  They're scared of me. Walang ingay akong narining mula sa kanila kahit man lang ang pagsimpleng galaw ay hindi ko makita.

Napalunok ang lahat nang huminto ako sa harap nila. Para silang maiiyak sa sobrang takot sa simpleng paghinto ko. Ang secretary ko lang ata ang sanay sa walang emotion sa mata ko at pagkabossy ko sa kanya.

"Good morning, Architect!" sabay nilang saad.

"Chip up, everyone. Why are you so scared to me? Am I a monster?"

Nakita ko ang pagiwas ng tingin nila sa kin. I smiled at them. Not a fake smiles but a real smile. They look shocked. What the fuck! Anong tingin nila sa akin hindi marunong ngumiti?

"Answer me, am I a monster?" kalmo kong tanong sa kanila.

Umiling ang iba at iba naman ay nagsalita.

"Hindi po, Architect."

"Yun naman pala. Gumalaw naman kayo kapag dumadaan ako, hindi naman ako nangangagat. Understand?"

Tumango silang lahat kaya napatawa ako ng mahina. Sobrang nakakatakot ba talaga ako? Tulad ng unang reaksyon nila nung ngumiti ako ay ganon din nung tumawa ako. Oh god! They're weird.

"Half day lang tayo ngayon." tinignan ko ang bawat reaksyon nila kaya tumahimik sila.

"Sorry po, Architect."

"No, it's okay. As I've said, half day lang tayo ngayon. I want you to spend your time with yourselves, love ones, and family. Mag-enjoy kayo. Okay?"

"Yes po, Architect. Thank you po!"

"You're all welcome. And good morning everyone," saad ko bago pumasok sa office.

Sumunod naman ang Secretary ko. Malalaki ang ngiti ng employee ko dahil sa announcement ko. Kahit na loob ako ng office ko parang naririnig ko ang mga ingay nila. Kitang kita ko sila sa mirror glass na office kaya hindi ko maiwasan na mapangiti din.

"And you too, Pat."

Tumango ang Secretary ko. Tinignan ko ang pepermahan kong mga papel. Nakahinga ako ng maluwag. Mabuti nalang at hindi masyadong madami.

"How's the construction? Wala bang problema sa bahay ni Mr. Santos?" tanong ko kay Pat at nagsimula magbasa.

Nagpanggap na muna si Mr. Santos na siya muna ang may-ari ng bahay na pinapatayo ni Kyle. Dahil rason niya, baka daw may fans siya dito at nalalaman daw kung saan siya magpapatayo.  At malaman nilang may pinapatayong mansion si Kyle baka daw magkagulo.

"Wala naman po, Miss. Sa ngayon po, nagsisimula na po sila."

I nodded. When my Secretary left agad kong binigyan ng tuon ang binasa kong papel bago pinermahan. I read, then I put my signature. Umikot ang buong minuto ko sa ganon.

I was going to stood up when door suddenly opened. Pumasok ang lalaking nakablack cup. He wore a dark green shirt and white cargo pants. I rolled my eyes at him. I just shook my head bago ako umupo sa sviwel.

This man. Kanina pa ko kinukulit nito. Ayaw maniwalang tapos na ako sa ginawa ko. At pumunta pa talaga dito.

"Really, Kyle?"

He pouted and sitted my table. Nasa harap ko habang nakahawak ang dalawang kamay niya sa mesa ko. My eyes look down to his hand. Damn! Those veiny hand! Tapos ang linis linis pa ng kuko ng matataas niyang daliri.

Tuwing napapatingin ako sa kamay naming magkakahawak mas pinamukha sa sakin na malaki siyang tao. High School kami hanggang balikat lang ako ni Kyle, until now. Even I wore a high heels, he's taller than me. Six footer ata siya or higit pa.