Aselin Karev, karlı bir gecede kapısının önünde kanlar içinde yatan bir adam bulduğunda, zaten hiçbir zaman toparlamaya beceremediği hayatı iyice paramparça olur.
Karanlığın derinliklerinde, birbirine meydan okuyan motorların ve öfkeyle gecenin için...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...siyah arka planı unutmayalım.
Şarkı önerisi: Moth to a flame - The weeknd ;)
🕷️
Adım Aselin Karev, yaralanmış bir ruhum. Kalp kapağımda bir delik olsa bile kardeşim Ecem için mükkemel bir organ donörü olarak Dünya'ya getirilmiş bir yalanım.
O yalan büyüdü, boynuma sarılıp nefesimi kesti. Kendimi korumak için söylediğim yalanları tükenmez kalemle etten duvarlarıma kazıdım, etten duvarlarımla kendime bir kafes yaptım ve kendi başının çaresine bakmayı öğrendiğimde henüz 13 yaşında küçük bir kız çocuğuydum. Belki de sadece koskocaman bir yalandan ibarettim.
Ensemde büyüttüğüm o yalan sanki soluklanıyordu, ellerimi köprücük kemiğime götürdüğümde nabzımı hissettim. Atıyor, hala atıyordu.
Zihimde o andan hiç çıkmamıştım. Ablam hep yanımdaydı ama gözlerimi açtığımda kaybın verdiği o hiçlikle göz göze geldim. O gitti, ben kaldım.
Gözlerimi kapattım. Yenilgi, girdiğiniz savaşta mağlup gelmek değil, girmeye cesaret edemediğiniz bir savaşı kaybederseniz olurdu; Benim savaşacak cesaretim yoktu, hiç olmamıştı. Asıl yenilgi buydu.
"Asi dur!" Mira aynasının önünden kalkıp bana doğru koştuğunda elimdeki fırçayı alıp kenara koydu. Düşüncelere dalmışken bileğime dolanan soğuk parmaklarla içine girdiğim dünya tuzla buz olmuştu. Aynadaki yansımama baktım.
Akıp giden bir kaç yıl sırtında taşıdığı dilsiz bir kaç anıyla beni bir Şubat ayında bir genç kızın odasına terk etmişti.
Odamdaydık, büyük gün için hazırlık yapıyorduk. Elindeki fırçayı kahverengi bir renge bulayıp, "Kahverengi senin rengin." dedi. "Palyanço mu olmak istiyorsun sen?"
"Bana dön, ben Rüzagar'mışım gibi prova yap." dediğinde renkli far parçacıklarının toz halinde etrafa savrulduğu makyaj fırçasını yüzümün önünde sallıyordu.
Fakında bile değildi, kendini oyuna çok kaptırmıştı. Sesli bir şekilde nefes verirken bugünkü sayısız provalardan birini yaptım. "Merhaba Rüzgar, ben Aselin..."
"Selam Rüzgar! Ben Aselin. 12A'dayım ve belki beni görmüşsündür ve..."
Mira sesli bir şekilde nefes verirken kendini dönen koltuğuna attı. "Çok zor bir vakasın."
"Mira! Aselin! Kızlar Mirza geldi!" Anahtar kelime buydu. Alt kattan gelen Anneannemin sesiyle ikimiz de son dokunuşları yaptık ve siyah kazağımı üzerime giyerek Duygu'yla alt katta koşturduk.
