سلسله حكايات جواز

عاد لينتقم٢

كيد الرجال
: : اسكريبت كيد الرجال منى و مروة

طلعت شقتها ورايحه جاية فى الصالة هتجنن.
_خلاص ضاقت الدنيا فى وشك وسبت البنات كلها ومالقتش غير حنان اخت محمود ال تيجى تخطبها، انا لولا مسكت نفسى على اخر لحظه وهو بيقروا الفاتحه لكنت رقعت بالصوت.
اتفتح الباب بصت بسرعه لقت جوزها داخل حاولت تهدئ نفسها.
محمود: ايه يارقية فى ايه؟ قلقتينى لما طلعتى بسرعه واحنا بنقرا الفاتحه حتى ما استنيتى تباركى لحنان، حصل ايه؟
_ابدا يا محمود لقيت نفسى دايخه ونفسى غامه عليا فجيت بسرعه ادخل الحمام وخلاص كنت نازلة على طلعتك واهو رايحه ابارك.
محمود: لا خلاص خليكى خمسة هنزل انا وانتى حنان دلوقت هى وخطيبها صلاح قاعدين مع بعض بيتعشوا.
قعد على الكنبة وقعدت جنبه : الا بالحق يا محمود انا كنت عايزة أسألك على حاجه.
محمود: خير يارقية وانا برضه كنت حاسس ان فى كلام محشور فى زورك اصل بيبان عليكى.
_بصراحه كده انا مستغرباكم، منين اتقدم ومنين وافقتوا بسرعه وقريتوا فاتحه من اول قعده حتى ما سالتوا عليه واش عجب العريس ده بالذات اختك جالها كتير وكنتوا يا ترفضوا يا هى ال ترفض.
محمود: مش عارف اقولك ايه؟ اذا كان انا نفسى مستغرب حتى لما سألت الحاج قال انه عارفه من الجامع ومتاكد من أخلاقه وارجع واقولك النصيب.
ضحكت فى سرها وهى بتضرب كف بكف: أخلاقه وجامع وصلاح فى جملة واحدة!عجبى بكرة نقعد جنب الحيطه ونسمع الزيطة.
محمود: بتقولى حاجه يارقية؟
رقيه وهى بتقوم من مكانها : بقول كفاية كده وانزل علشان خاطر امك ما تاخدش على خاطرها ويمكن تحتاجنى فى الضيافة ولا حاجه وبرضه علشان حنان ما تزعلش وتقولى سبتنى دى مهما كان اختى الصغيرة.
محمود بابتسامه: اصيلة وبنت اصل يارقية يالا بيينا.
نزلوا  ودخلوا من الباب المفتوح عينها جات على صلاح ال اول ما شافها وهى داخله قرب من حنان ومسك ايدها.
رقيه برفعه حاجب وهمس: غبى طول عمره حركاته مفهومه ومكشوفه فاكر انه كده بيغظنى.
استغربت حنان وبكسوف بعدت عنه على قرب رقيه منهم وهى بتمد ايدها ليها: مبروك الف مبروك يا حنان.
بطرف عينها وضحكه صغيرة على ال قاعد بيطلع دخان: ويتمملكم على خير.
: وقف من مكانه وقرب منها مد ايده ليها يسلم عليها وبمكر: الله يبارك فيكى.
بصت ليده بتردد ومدت ايدها وهى شايفة نظراته والفرحه ال فى عينيه: مسك ايدها وضغط عليها وعينه فى عينها وبهمس وصلها هى بس: اخيرا مسكت ايديكى
حاولت تسحب ايدها منه وهو ماسك جامد ولما حركتها زادت خاف لحد ياخد لباله فساب ايده..
جات حماتها وقفت جنبها وهو رجع قعد تانى مكانه وكل شويه يمشى ايده على وشه ووبقه وده خلاها قايده نار وحماتها همستلها: ينفع ال عملتيه بقا تسيبى عمتك فى فرحتها وتتطلعى صغرتينى وسط الناس.
رقيه: كنت دايخه ونفسى لاعيه ياماما.
حماتها بفرحه: يامشاء يامشاء.
فضلت تزغرط بفرحه خلت كل ال قاعد استغرب.
جوزها: فى ايه يا حجه؟
حماتها بفرحه: مبروك يا ابو محمود الاولاد كبرونا هتبقى جد.
محمود بحيرة: بجد؟ طب انتى عرفتى ازاى؟
الام بغمزة: جرى ايه يا واد هى امك لسه صغيرة.
محمود بفرحه: طب من امتى؟
الام: هههههه لا ده بقا نتكلم انا وهى فيه بعدين.
قام صلاح من مكانه يبارك لمحمود  حضنه وضرب جامد على ظهره لدرجه ان محمود كح.
صلاح: لا شد حيلك شويه وبقصد خليك جامد انت داخل على موال كبير، يالا مبروك الف مبروك.
قرب عليها وبعنين بتطق شرار: مبروك مع ان المفروض ده يبقى ابنى بس على العموم ملحوقة ابنك وابنى واحد.
: بصتله بغيظ وجزت على أسنانها وبصت لمحمود جوزها : ربنا يخلى ابوه.
بغل: ما تفرحيش اوى بيه كده قريب اوى هيرميكى.
رقيه بنفس الهمس: ده بعدك.
صلاح: انا دخلت لقلب البيت ال انتى فيه وفى يومين بس خطبت بنتهم تخيلى بقا ال جاى هيبقى ازاى؟
بصتله وبتريقه: ويازين ما اختارت.
عينه جات على خطيبته وبصلها بقرف ورجع بص لرقيه: معلش لأجل الورد ينزقى العليق.