Wolfman

7

Giğinmişdi. Tamam bu kez kendimi zorlamıyacaktım. Deli gibi kahkahalara boğulmuşduk hepimiz. Çok tatlı olmuşdu. Aniden yüzündeki soğukluk falan hepsi uçub gitmişdi. Tabi bizim gülmemiz onu daha çok sinirlendiriyordu ama ne yapayım? Bu haldeyken onu fazla ciddiye alamıyordum. Çok zorlamışdık. Jessica'yla arkadaş olduğu içinde mecbur Jessica'nın ısrarlarına karşı çıkamamış ve kabul etmişdi kotümü giyinmeği. En azından arkadaşına değer veriyor. Fazla kalpsiz biri sayılmaz.

Sonunda gülmeği bi kenara bırakıb çıkmak için hazırlandık. İçimde hala enişe vardı. O kurtlar bizim iki katımız büyüklüğündeydi. Tomi, Jack, Jessica,  ben ve kurt sıra halinde sokağın kenarıyla, sessizce yürüyorduk.

Arkamdakı Kurtun gölgesi aniden kocaman olu verd. Hepimiz yavaşca arkamızı döndük. Dönüşüm geçirmişdi. Kesinlikle hapı yutduk. Sakince kafamı kaldırarak yüzüne baktım. Bu hali hiç hoşuma gitmedi. Çok fazla korkuncdu. Tomi beni arkasına çekti korumak için. Hala yerimizde sessizce kurta bakıyorduk. Oda aynı şekilde sakince bakıyodu. Sadece nefesini hiss ediyordum. Neden bir şey yapmıyor? Öyle sadece bana bakıyordu.

"S-sen iyimisin? Biz.. Şimdi hangi tarafa gidelim?"

Korkuyordum ama bu şekilde daha ne kadar duracaktık ki? Sorumun ardından kurt yanımızdan geçib gitdi. Bende yavaş adımlarla ilerlemeye başladım. Bizi korumak içinmi dönüşdü? Bu haldeyken konuşamıyordu galiba. Yada kendisi cevablamadı sorumu emin deilim. Kendimi toparlayıb kurtun peşinden gitdim. Diğerleride geldi arkamızdan. Vakit kalbetmemek lazımdı. Sonuçda dönüşüm geçirdikten sonra bile bize dokunmadı. Yani ondan bize hala zarar gelmezdi. Galiba kostüm gerçekten işe yaramışdı. Diğerlerinin yanında yavru kurtlar gibi gözüküyorduk. Ve bir adet ninja kaplumbağa... Her neyse sonuçda şu an dışardayız. Kurtlardan biri yanımıza yanaşdı yavaş adımlarla. Berbat derecede yaralı ve korkuncdu bu kurtda. Olduğumuz yerde kaldık. Kurtsa önümüze geçdi ve yine insan görünümü aldı. Sonradan gelen kurtda insan görünümü aldı. Hepsi dönüşüm geçire biliyormuymuş? Vay canına... Bizim kurtun aksine o daha çok yaralıydı. Yüzü kan içindeydi. Bedenide aynı şekilde. Buda fena sayılmazdı aslında. Ama yüzüne bakılırsa bu kurt fazla sinirli ve fazla dayak yemiş gibi. Kesinlikle bizi yiyecekmiş gibi bakıyordu. Biraz daha yaklaşdığında bizim kurt onu göğsünden itdi.

"Geri bas."

"Vay vay vay. Arkadaşmı edindin? Bu kostümler onları saklıyomu bari? Yemekten arkadaş olmaz. Onları bana ver."

Buda konuşuyor. Ayrıca kostüm fikride boktanmış. Anladı işte. Mal deilya. İnsan yemeseler fazla havalılar aslında. Iyy çiğ-çiğ nasıl yiyorlar bizi? Bari pişirseler. Çok iğrenc. Gitdi karizma.

"Yemekle arkadaş olduğumu kim söyledi? Ama bunlar benim. Git kendine başka kurban bul"

"Hadi ama. 4 tane senin için fazla deilmi? Paylaşalım işte ne okucak?"

"Olur. Yeşil adamı ala bilirsin. Zaten hiç sevmiyordum"

"Pardon? Dalgamı geçiyorsunuz lan?"

Tabi Jack yerinde dururmu? Hemen aralarına geçib sinirle suratlarına baktı. Fazla sinirli ama tatlı bir ninja....

"Ben yeme benziyormuyum? Kapuğum sert benim bi kere. Ayrıca sizin bu boş konuşmanızı çekemem. Gideceksek gidelim. Sende defol git başka adamlarla uğraş"

Bu Jack kendini kaplumbağa rölüne fazla kaptırmış galiba... 'Kabuğum sertmi?' Lan sen kaplumbağa deilsin! Kesinlikle deli bu. Otistik falanda ola bilir. Bunu deyince diğer kurt sert bakışlarıyla Jack'in üstüne doğru yürümeye başladı. Onu yerse sorun olmazdı benim açımdan aslında. Aniden Jassice Jack'in önüne geçti. Bedenini kalkan görevi Jack'e tutdu. Tabi benim açımdan sorun olmazdı onun yenmesi ama maalesef arkadaşıydı onun.