အဖြောင့်ကောင်လေးနှစ်ယောက် [ဘာသာပြန်]

4

အပိုင်း ၄ :

လုရှင်းနဲ့နင်းချူယွီ ​ကျောင်းပြန်​လာတဲ့အခါမှာတော့ အဆောင်အိပ်​ခန်းထဲက မီး​တွေပိတ်​​နေခဲ့ချေပြီ။  နှစ်ယောက်သား ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတွေအား ဆွဲရင်းရေချိုးခန်းထဲသို့ ခိုးဝင်ကာ ရေချိုးရန်မှလွဲ၍ ရွေးချယ်စရာမရှိရှာတော့ချေ။  ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ် လဲကျသွားတော့တယ်။

သူတို့က အလွန် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော အိပ်မက်ဆိုးကြီးကို တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရပြီး တတ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ပြီးသွားပါစေတော့ဟု မျှော်လင့်နေခဲ့ကြသော်လည်းဖင်ပေါက်များကတော့ လိုးခံရသည့်ခံစားချက်ကို မှတ်မိနေသေးတုန်းပင်။  သူတို့အတွင်းကို ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာခဲ့ကြတဲ့ မရင်းနှီးတဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွေနဲ့ သူတို့ရင်ထဲမှာ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြား ခိုကိုးရာမဲ့ဖြစ်ပြီး ရုန်းကန်လို့လဲမရတဲ့ခံစားချက်ကို သူတို့ရဲ့ နှလုံးသားထဲမှာ တောင့်တတဲ့နေကြဆဲပင်။ သူတို့နှစ်ယောက်က သူတို့ကိုယ်သူတို့ ​အဖြောင့်ကောင်တွေလို့ သတ်မှတ်ထားကြတာကြောင့် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေအတွက် နှစ်ယောက်လုံး ရှက်သွားလေသည်။

သူတို့လုပ်နိုင်တာကတော့ သူတို့ရဲ့ခံစားချက်တွေကို ချိုးနှိမ်ဖို့ ကြိုးစားပြီး မနက်ဖန် အိပ်ရာက နိုးလာတဲ့အခါတော့ အရာအားလုံးပုံမှန်အတိုင်းပြန်ဖြစ်သွားမယ်လို့ တွေးလိုက်ကြတော့တာပဲရှိတယ်။  သို့သော် ထိုယောက်ျားတွေပေးခဲ့သောဆေးကသူတို့၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုအတွင်းထဲထိဝင်သွားပြီး သုတ်ရည်ကျွေးခံထားရသော ကပ်ပါးပိုးများဖြင့် ကူးစက်သွားကြောင်းကိုတော့ သူတို့မသိခဲ့ကြပေ။  သူတို့မလိုချင်ဘူးဆိုရင်တောင်မှ ပိုးက  အစာရဖို့အတွက် သူတို့ကို ယောက်ျားတွေကို ရှာပြီးလိုးခိုင်းဖို့ ဆွဲဆောင်သွားဦးမှာပင်။

နောက်တစ်နေ့တွင်တော့ သူတို့နှစ်ဦးကထုံကျင်နေသော ခန္ဓာကိုယ်များကို အတန်းထဲသို့ ဆွဲလာကြရသည်။  ပြောစရာမလိုတဲ့ နားလည်မှုဖြင့် သူတို့ နှစ်ယောက်လုံး စာသင်ခန်း၏ နောက်ဆုံးခုံကို ရွေးချယ်လိုက်ကြပြီး အနီးနားတွင် အမြဲတစေ အော်ဟစ်ဝန်းရံနေကြသော မိန်းကလေးများကိုပင် ဂရုမစိုက်နိုင်ကြတော့ချေ။