အဖြောင့်ကောင်လေးနှစ်ယောက် [ဘာသာပြန်]

5

အပိုင်း ၅ :

ဆရာကုန်းက စကားပြီးသည်နှင့်  လုရှင်း၏ဖင်ပေါက်ထဲကို ညွှန်တံဖြင့် ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။  သူ့အတွင်းကို ဖိသွင်းလိုက်သည်နှင့်အမျှ လုရှင်း တစ်ကိုယ်လုံး ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားပြီး ခေါင်းကို လှန်လိုက်မိ၏။ သူ့မှာ အော်ဟစ်လိုက်ချင်သော်လည်း အသံမထွက်နိုင်။  ခံစားချက်က ကောင်းလွန်းလို့ ကောင်းကင်ဘုံမှာ ရောက်နေသလိုပင် ခံစားလိုက်ရ၏။

ဆရာကုန်းက ကျောက်တုံးတွေကို ချိုးဖို့ကြိုးစားနေတာသူမဟုတ်တဲ့အလား တည်ငြိမ်စွာပြုံးလေသည်။ သူက လုရှင်း ၏ဖင်ထဲ၌ ထည့်ထားသော ညွှန်တံကို လှည့်ပတ်ထိုးထည့်ရင်းအပြုံးနဲ့ပြောလာ၏။

"ကျောင်းသား လု၊ ဒီဆရာအကူအညီပေးတာကို ကျေနပ်ရဲ့လား"

လုရှင်းက သူ့ကိုယ်ပိုင်အသံကို ရှာတွေ့ရန် အချိန်အတော်ကြာခဲ့ရသေးသည်။  နောက်ဆုံးတွင် သူ တုံ့ပြန်ရန် လုံလောက်စွာ အာရုံစိုက်နိုင်ခဲ့ချိန်မှာတော့သူက ဖင်ကို လိမ်လျက် နောက်ပြန်ဆောင့်ကာ ထပ်ခါထပ်ခါအော်တော့၏။

“ပိုပြီး! ကျွန်တော့်ကိုပိုကူညီပေးပါဦး..ပိုပြီး ပိုပြီး ပိုပြီး..”

ဆရာကုန်းက ညွှန်တံကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ဖြည်းညှင်းစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်။  လုရှင်းက အလွန်စိုးရိမ်နေသောကြောင့် သူ့ဆီကအလိုးခံဖို့စောင့်နေဆဲဖြစ်တဲ့ နင်းချူးယွီကိုတောင် ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘဲ ကြောက်လန့်တကြား လှည့်ကြည့်လိုက်မိတော့သည်။  သူညွှန်တံကို သူ့ဖင်ထဲထည့်ဖို့ နောက်ပြန်ဆုတ်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ဆရာကုန်းဆီက ချုပ်နှောင်ထားသည်ကိုသာခံလိုက်ရ၏။

ဆရာကုန်းက ကြည်လင်သောအရည်များဖြင့် ဖုံးအုပ်ထားသော သူ၏ညွှန်တံကို ကြည့်ကာ လျှာကိုထုတ်လျက် သန့်ရှင်းတဲ့အထိ လျှက်လိုက်လေသည်။  သူက ကျေနပ်စွာနဲ့ ပြောလေ၏။

“ကျောင်းသားလု ရဲ့ ပူစီအရည်က အရမ်းချိုတာပဲကွာ၊ မင်းရဲ့ဆရာက ကျေနပ်သွားပြီ။  ဆုကြေးအနေနဲ့၊ မင်းကိုသူ့လီးနဲ့လိုးပေးမဲ့ဂုဏ်သရေရရှိသွားပြီ အဆင်ပြေလား?"