Hi guys! Sorry kasi naputol yung sa part ng chapter 8. Nasave ko naman?! Mukhang nagloloko tong wattpad ah -.- Geh,wanna know the continuation? READ BELOW ⇩
John's POV
"Sofie? San mo ako dadalhin?" Tanong ko na pautal-utal
"We're going home John." Response niya
"Home? Anong home?! Gusto mo ko eh, kaya may mga nalalaman ka pang home home." Sabi ko. Nawala na talaga ako sa pagiisip.
"John. You're drunk." Sabi niya.
"No I'm not! You are drunk! Dumadamoves karin eh no? Kala mo gusto kita?! Hindi nu! HINDI! HAHAHAHA." Loko ko pero alam ko na nasaktan siya. At di na lang siya umimik. Naparami talaga ata inom ko -_____- I fall asleep na rin at di ko narin alam ang mga susunod na pangyayari.
Sofie's POV
Nasaktan talaga ako sa mga nasabi niya, pero binaliwala ko na lang kasi lasing siya. Pero, alam ko na it came from his mouth at TOTOO yun.
*Doorbell*
"Oh? Sofie? Sorry ha, masarap ata tulog ng housemaid namin." Sabi ni tita
"Di okay lang po. Ako nga po dapat mahiya kasi nadisturbo ko kayo." Sabi ko
"Oh siya, bago pa mabali yang mga buto mo sa bigat niyan. Akin na." Biro ni tita
"Ang bigat niya talaga tita." Sabi ko at binigay na rin agad si John kay tita at pumasok na rin sila. Umuwi na rin ako kasi gabi na rin at mabuti na lang at wala ang parents ko may Business Trip daw at ako lang magisa dito at yung housemaid namin. Nakapagpaalam ako sa parents ko at pumayag naman sila pero hanggang 10 lang daw, kaya yun lumagpas ako sa curfew kaya dahan-dahan lang akong pumasok sa bahay. Nalimutan siguro ni yaya yung sa curfew ko at nakatulog siya. HAHAHA. Life savior! xDey! Bigla pumasok sa isipan ko ang sinabi sa akin ni John. Napakasakit eh. Sana sinabi niya sa akin ng maayos di yung ipapamukha niya talaga sa akin. Sinabihan ka ng bestfriend at gusto mo na ayaw niya sayo tapus pinamukha niya pa. Diba sobrang sakit. Urrggghhh. Wag ko na lang isipin lalo lang tong sasakit.I wiped my tears at nagprepare narin for bed.
John's POV
Umaga na pala. Nagprepare narin ako para pumunta ng school. Naligo,kumain at konting pagwapo. Hala! Baka maraming mamatay sa kagwapuhan ko. Loko lang. Pumunta na rin ako sa bahay nila Sofie para sunduin siya, para sabay na rin kaming pumasok. Pero sabi nung housemaid nila nauna na raw. Ang aga niya namang gumising. Pumunta na rin agad ako sa school at una kong hinanap si Sofie.
"Ummm. Stacy. Did you saw Sofie?" Tanong ko sa friend ni Sofie
"Ummm. I didn't saw her." Sabi ni Stacy
"Ohhh. Thanks." Sabi ko at nagnod na lang siya. Psshh. Asan na ba yun? Aha! Alam ko na! Sabi niya dun daw siya pumupunta kapag malungkot siya or wala siyang kasama. Sa Library siya ata pumunta. Mahilig kasing magabasa yun. Kaya dali-dali akong pumunta sa Library. At nakita ko siya na nakaupo at busy sa pagbasa.
"Sofie!" Sigaw ko.
"Shhhh." Sabi ng Librarian. Oo nga, dapat tahimik dito no. Nawala sa isip ko. Lumabas na lang agad siya at di niya ako pinansin.
"Sofie, iniiwasan mo ba ako?" Tanong ko habang hinahabol siya na naglalakad papuntang restroom.
"Sofie. Kausapin mo nga ako." Sabi ko at pinaharap ko siya sa akin. Mabuti na lang at walang tao dito.
"Ano ba John?! Anong bang problema mo?!" Sabi niya na naluluha
"Ang problema ko?! Ikaw. Gusto ko lang naman na pansinin mo ako eh. May nagawa ba ako para iwasan mo ko?" Tanong ko na napasigaw rin.
BINABASA MO ANG
You're Still Mine ❤
Fanfic"Nalayo man ako sa'yo, pero babalikan kita. Kahit naging complicated at kahit madaming hadlang sana ako parin yang laman ng puso mo. Sana di tayo masira ng mga sumisira at humahadlang satin. Sana, AKIN ka parin. Pero may isang tanong na naglalaro is...
