Short Story Collection's

Horror #2: The Aswang in Capiz

*Short Story*

Sa isang maliit at liblib na baryo sa Capiz, may isang kuwento na matagal nang ikinakalat ng mga matatanda, na nagmula pa sa kanilang mga ninuno. Sinasabing sa gitna ng mga gabi na bilog ang buwan, may isang nilalang na nagpapakita at nagdudulot ng takot at pangamba sa mga tao. Siya ay tinatawag na aswang isang nilalang na nagtatago sa anyo ng tao sa umaga, ngunit nagiging isang halimaw pagsapit ng dilim.

Si Aling Merci, isang matandang mangkukulam, ang sinasabing aswang ng baryo. Siya'y tahimik, walang kaibigan, at madalas mag isa sa kanyang kubo sa gitna ng kagubatan. Ang mga tao ay umiiwas sa kanya, at ang mga bata ay tinatakot ng kanilang mga magulang, "Huwag kayong lalapit kay Aling Merci o kakainin kayo ng aswang!"

Isang araw, isang grupo ng kabataan ang nagpasya na maglaro sa kagubatan malapit sa bahay ni Aling Merci. Narinig nila ang mga kwento tungkol sa aswang at dahil sa kanilang kuryosidad, naisip nilang subukin kung totoo nga ito. Si Charles, ang pinakamatapang sa kanila, ang nagsabing, "Wala tayong dapat ikatakot. Mga kwento lang 'yan!"

Pagdating ng gabi, nagtipon ang grupo malapit sa kubo ni Aling Merci. Tahimik ang paligid, tanging ang huni ng mga kuliglig at pagaspas ng mga dahon ang naririnig. Pinagmasdan nila ang kubo, inaasahan na makakakita sila ng kakaibang bagay. Ngunit tila karaniwang gabi lamang iyon. Nagpasya silang maghintay pa.

Bigla, narinig nila ang isang malakas na tunog mula sa loob ng kubo isang halakhak na tila hindi tao. Mabilis silang nagtago sa mga puno, nanlalamig ang kanilang mga katawan sa takot. Mula sa siwang ng kubo, nakita nila ang isang anino na unti unting nagbabago ng anyo. Ang matandang si Aling Merci, na kanina'y payat at baluktot, ay unti unting lumalaki ang katawan, ang kanyang mga kamay ay nagiging mahaba at matutulis, at ang kanyang mga mata ay nagningning ng pula sa dilim.

"Hindi totoo ang mga kwento?!" bulong ni Charles, nanginginig.

Nang biglang bumukas ang pinto ng kubo, lumabas ang aswang. Ito'y may malalaking pakpak at matalim na mga ngipin. Lumipad ito sa kalangitan, naghahanap ng biktima sa baryo. Agad agad, tumakbo ang mga kabataan pabalik sa kanilang baryo, hindi alintana kung saan sila daraan. Hindi sila tumigil hangga't hindi sila nakararating sa kanilang mga tahanan.

Kinabukasan, balita sa buong baryo ang pagkawala ng isang bata. Si Joseph, ang bunsong anak ni Mang Ben, ay hindi na nakabalik mula sa kagubatan. Ikinwento ng mga kabataan ang kanilang nakita ang aswang na nagbago ng anyo at lumipad sa kalangitan. Halos hindi makapaniwala ang mga matatanda, ngunit sa takot na rin sa kanilang mga buhay, nagpasya ang mga kalalakihan ng baryo na puntahan ang kubo ni Aling Merci.

Armado ng mga itak at bawang, nagpunta sila sa kagubatan. Nang marating nila ang kubo, ito'y tila walang tao. Ngunit hindi sila nalinlang. Pinilit nilang buksan ang pinto at nakita ang mga kakaibang bagay sa loob, mga halaman na hindi karaniwang nakikita sa kagubatan, mga bote ng iba't ibang likido, at isang maliit na altar na may mga maliliit na buto.

Bigla silang nakarinig ng isang malalim na ungol mula sa ilalim ng sahig. Hinukay nila ito at nakita ang isang butas na patungo sa isang kweba sa ilalim ng lupa. Sa loob ng kweba, tumambad sa kanila ang isang hindi maipaliwanag na tanawin mga katawan ng hayop at tao, malalim na sugat ang mga leeg at laman, na para bang tinikman ng isang halimaw.

Sa pinakailalim ng kweba, nakita nila si Aling Merci, nasa anyong aswang, nakikipagbuno sa isang batang lalaki si Joseph! Nang makita ng aswang ang mga kalalakihan, sinubukan nitong lumaban. Ngunit dahil sa kanilang paghahanda, ginamit nila ang bawang at itak upang sugpuin ang halimaw. Sa huli, natamaan nila si Aling Merci sa puso gamit ang matulis na kahoy na sinawsaw sa langis ng niyog, dahilan upang siya'y masunog at mawala.

Matapos ang insidente, bumalik sa normal ang buhay sa baryo. Ngunit ang mga tao ay naging mas maingat, lalo na tuwing gabi. Nawala man si Aling Merci, ang takot sa aswang ay nanatili sa kanilang mga puso, lalo na't sa Capiz, laging may mga bulong na ang mga nilalang na ito ay hindi kailanman tuluyang nawawala nag aabang lang ng tamang oras upang muling umatake.

THE END...

---

DISCLAIMER : It's just a disclaimer that copying someone else's work is considered copyrighted, so avoid it as much as possible and just read it carefully. If someone copies my work, you can report it to me.