Short Story Collection's

Sad #3: A Night Without Stars

*Short Story*

Si Stephanie ay isang tahimik na dalaga na lumaki sa isang maliit na baryo. Paborito niyang gawin tuwing gabi ay tumingala sa langit at magbilang ng mga bituin habang nangangarap ng mas magandang bukas. Sa gitna ng kanyang pag-iisa, si Jack, ang kanyang kababata at matalik na kaibigan, ang naging tanglaw niya. Si Jack ang tanging taong palaging nandiyan sa kanya mga panahon ng ligaya at kalungkutan. Habang lumilipas ang mga taon, hindi namamalayan ni Stephanie na nahuhulog na pala ang kanyang puso sa matapat na binata.

Isang gabi sa ilalim ng kalangitan na puno ng mga kumikislap na bituin, nagpasya si Stephanie na sabihin kay Jack ang tunay niyang nararamdaman. Nang sandaling iyon, puno ng pag-asa at kaba ang kanyang puso. Ngunit bago pa man niya maibulalas ang damdamin, bigla siyang inunahan ng balita mula kay Jack aalis na pala ito patungong Maynila upang doon tuparin ang kanyang mga pangarap. Natigilan si Stephanie. Bagaman masaya siya para sa kaibigan, ramdam niya ang bigat sa kanyang puso. Alam niyang ang gabi nilang magkasama ay maaaring ang huli na.

Nang gabing iyon, sabay nilang tinanaw ang mga bituin, parang paalam sa lahat ng masasayang alaala na nabuo nila sa baryo. Wala nang lakas ng loob si Stephanie na aminin ang kanyang nararamdaman. Sa isip niya, baka mas makakabuti ang mangarap mula sa malayo kaysa sumira sa pangarap ni Jack.

Lumipas ang mga buwan at taon. Madalang na ang mga liham ni Jack hanggang sa tuluyan na itong tumigil. Si Stephanie ay naiwan na lamang sa mga alaala, patuloy na nag-aabang sa isang pagbabalik na hindi niya alam kung darating pa. Gabi-gabi, umuupo siya sa lumang bangko sa harap ng bahay nila, umaasang makakakita muli ng mga bituin tulad ng mga gabing magkasama sila ni Jack. Ngunit tila mas naging madilim ang mga gabi para kay Stephanie walang mga bituin, walang mga liham, at walang Jack na babalik.

Isang gabi, naupo muli si Stephanie sa ilalim ng kalangitan, ngunit sa pagkakataong ito, wala na siyang inaasahan. Tumangis siya sa katahimikan ng gabi, tinatanggap ang katotohanang ang mga alaala ni Jack ay bahagi na lamang ng isang kahapon na hindi na babalik. Sa gabing iyon, walang ni isang bituin sa langit. Sa loob ng kanyang puso, alam niyang minsan, kahit gaano kalakas ang pagmamahal, hindi nito kayang pigilan ang tadhana.

"Ito na siguro ang kapalaran ko," bulong ni Stephanie sa sarili. Pagkatapos ay ipinikit niya ang mga mata, at sa wakas ay pinakawalan ang lahat ng sakit. Sa isang gabing walang bituin, natutunan ni Stephanie na minsan, ang tunay na pagmamahal ay ang matutong bumitaw kahit na masakit.

"Isang Gabi na Walang Bituin" isang kwento ng pagmamahal, pag-asa, at paglaya sa sakit ng nakaraan.

THE END.

---

Disclaimer : It's just a disclaimer that copying someone else's work is considered copyrighted, so avoid it as much as possible and just read it carefully. If someone copies my work, you can report it to me.