09/07/24 (C14)

9 0 0
                                    

Seht's POV

Mabuti naman at makakauwi na rin kami, I was so tired but yeah sure it's worth the time. I get to hang out with my friends more.

Inaayos ko pa gamit ko, 'tong si Knox tawag nang tawag.

"Oh?" I asked while carrying my things.

"What the fuck are you doing there? Why can't you open the door?!" He's shouting at me, what's his problem?

"Wait, wait, can you chillax a little? What's your problem?"

"Seht, Lacey's nowhere to be found!" Parang gumuho ang mundo noong sinabi niya 'yon.

"What are you saying Knox? We were just talking earlier. Stop joking around."

"For fucks sake! I am not joking around, if you want to see our friend again, then shut up and come with me."

Hindi ko maintindihan, paanong mawawala si Lacey e kanina lang nakausap pa namin siya?

Sumunod ako kay Knox, ang lakas ng tibok ng puso ko. Parang gusto ko na lang angkinin lahat ng kasalanan, Lacey... please be safe.

Nakita kong sumakay si Knox sa isang sasakyan, another shocking moment. Never niyang sinabing marunong siya mag-drive. Hindi ko na lang pinagbigyang pansin 'yon at sumakay na lang.

"We're here." He said.

Lumabas ako at nalilito kung bakit nasa Academy kami. Kapag nalaman ko lang na may kinalaman si Madame Raven dito, hindi ko alam kung ano ang magagawa ko sa kaniya.

We're walking towards the entrance of the Academy. There's just one thing that's bothering me. Our friend is at risk, why the fuck are we walking?

"Knox, do you have a clue where's Lacey?" I asked, I can no longer wait.

He stopped for a moment and pointed his finger at the Academy.

"Nasisiraan ka ba ng ulo Knox? Alam mo naman pala kung saan siya bakit ang hina mo maglakad?!" I said, I ran as fast as I could to get to the entrance of the Academy. Lacey, wait for me.

I tried to open the big ass door but I couldn't, shit.. shit... shit! I don't know what to do... I tried to look around and see if I can find something, and... Thank God! I found a key!

Inunlock ko ang pintuan gamit ang susi na nahanap ko, ang lakas ng tibok ng puso ko nang marinig ko ang tunog na nagpapahiwatig na bukas na ang pinto.

Habang unti unti kong binubuksan ang pintuan, maraming tanong ang pumapasok sa isip ko. Kaya ko ba talagang ipagtanggol ang kaibigan ko sa kung sino man ang magtatangkang saktan siya? Huminto ako sa pagbukas ng pinto nang maramdaman ko ang pag patak ng luha sa kaliwang mata ko. Wala na akong ibang iniisip ngayon kundi si Lacey.

No matter what will happen, I'll try my best to save you, Lacey.

Malakas kong tinulak ang pintuan at napaluhod sa nakita ko. W-what...

bakit... hindi... ko... alam...?

The 13 PetsWhere stories live. Discover now