Διακοπές με...φίλες!

Part 1 Ετημασίες

Μια εβδομάδα πριν, ενημερωνόμουν από τα περιοδικά για το τι θα έπρεπε να περιέχει η βαλίτσα και το νεσεσέρ μου... Αγόρασα καινούργιο μαγίο, παρεό και σαγιονάρες, πήρα παπούτσια για περπάτημα και άφθονα μπλουζάκια και σορτσάκια, δίαλεξα μία ακριβή αντιλιακή κρέμα προσώπου και ένα τζελ για γρήγορο και βαθύ μαύρισμα για το υπόλοιπο σώμα. Ήθελα αυτές οι πρώτες μου διακοπές να μου μείνουν αξέχαστες, γι' αυτό έπεισα την αδερφή μου να μου δανείσει τη φωτογραφική της μηχανή.

Την παραμονήτου ταξιδιού είχα στα χέρια μου το εισητήριο και η φαντασία μου άρχισε να οργιάζει. Όλη τη μέρα μιλούσα στο τηλέφωνο με γνωστούς και φίλους και φρόντιζα με την πρώτη ευκαιρία να τους ενημερώσω γι' αυτη τη μικρή απόδραση που είχα κανονίσει με τις κολλητές μου. Απ' την άλλη η μητέρα μου φρόντιζε να με ενημερώσει για τους κινδύνους, μου είπε, δεν ξέρω πόσες φορές, ν' αποφύγω το αλκοόλ, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά και τα αγόρια που θα με πλησίαζαν στο ταξίδι με ποιος ξέρει, τι σκοπούς...ενώ στο τέλος, μου έδωσε ένα μικρό τσαντάκι που περιείχε αμμωνία για τα τσιμπήματα από τσούχτρες, σφήγκες και μέλισσες, αλοιφή για τα τσιμπήματα απ' τα κουνούπια, ασπιρίνες για τους πονοκεφάλους, μια τράπουλα για το ταξίδι και την ευχή της να περάσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, αφού πρώτα μου υπενθύμισε για εκατοστή ίσως φορά να μην έχω κλειστό το κινητό μου. Την άκουσα προσεκτικά και με κίνδυνο να χαρακτηριστώ υποχόνδρια απ' τις φίλες μου, χαρακτηρισμό τον οποίο τελικά, δεν απέφυγα, όταν αδειάσαμε τις βαλίτσες μας και είδαν τα κορίτσια το φαρμακείο που κουβαλούσα μαζί μου, έβαλα το μικρό τσαντάκι μέσα στον κατακόκκινο σάκο μου, φόρεσα το κόκκινο σορτσάκι μου και το λευκό μπλουζάκι μου, πέρασα στη μέση μου το κόκκινο τσαντάκι μέσης και μεσημέρι Παρασκευής ήταν, αν θυμάμαι καλά, συναντήθηκα με τα κορίτσια έξω απ' το λιμάνι του Πειραιά και από 'κεί σαλπάραμε λίγο αργότερα για την Πάρο...

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...