Διακοπές με...φίλες!

Part 3 Η πρώτη μέρα

Όταν κατεβήκαμε από το πλοίο, είδαμε την Παροικία και η χαρά μας ήταν απερίγραπτη, ενώ λίγο μετά το ταξί μας άφησε στη Νάουσα έξω απ' το σπίτι, όπου θα μας φιλοξενούσε για μία ολόκληρη εβδομάδα, την δική μας εβδομάδα. Το πρώτο που κάναμε, ήταν να αγναντέψουμε για λίγο τη θάλασσα απ' το μπαλκόνι του δωματίου μας και ύστερα να ανοίξουμε τις βαλίτσες μας, εκεί τα κορίτσια έβαλαν τα γέλια με το βαλιτσάκι-φαρμακείο που κουβαλούσα και μου είπαν ότι είμαι υπερπροστατευτηκή και υποχόνδρια, δεν γνώριζαν όμως την φασαρία που είχε γίνει σπίτι μου. Αφού ξεπεράσαμε αυτή τη μικρή μας αναστάτωση αρχίσαμε να οργανώνουμε την πρώτη μας βραδιά στην Πάρο. Όλες συμφωνήσαμε ότι η πρώτη μας επαφή με το νησί έπρεπε να είναι μαγική... Αρχικά σκευτήκαμε να πάμε σε μία ταβέρνα για φαγητό και αμέσως μετά, αφού θα είχαμε άποψη για την κουζίνα του νησιού, μια βόλτα στα στενά της Νάουσας να χαζέψουμε στα τουριστικά μαγαζιά ήταν απαραίτητη και μετά κατευθείαν σε μπαράκι για ποτό και ξενύκτι.

Φάγαμε με όρεξη δίπλα στη θάλασσα και ύστερα εξερευνήσαμε τα στενά, για να καταλήξουμε αργά το βράδυ ύστερα από αρκετό ψάξιμο σ' ένα μικρό μπαράκι που ήταν σε ταράτσα και είχε θέα όλο το νησί.Η μουσική ήταν έτσι, όπως την θέλαμε, δροσερή και καλοκαιρινή, ο κόσμος πολύ καλός και ο μπάρμαν πολύ καλύτερος!!! Μόνο που την ίδια άποψη είχαν και οι άλλες δύο, αλλά μόνο η μία, η Νόνη το είπε αμέσως. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν το περίμενα αυτό από την Νόνη, νόμιζα ότι ήταν ακόμα κολλημένη με τον Άρη. Μάλλον έκανα λάθος, μάλλον αυτό που θέλει είναι κάποιον για ξεπέτα...δεν ξέρω τι να πώ! Εμείς όμως, η Ζωή και εγώ, φροντίσαμε αμέσως να τον βρούμε άσχημο, "μπα" είπε η Ζωή, "νομίζω πως το παίζει πολύ ωραίος και δε μ' αρέσουν αυτοί οι τύποι" , εγώ πάλι είπα ξερά, "εντάξει, καλός είναι, αλλά σίγουρα, θα έχει κοπέλα και έτσι, δεν αξίζει τον κόπο να τον πλησιάσεις...". Η Νόνη πάλι ήταν ενθουσιασμένη και προθυμοποιήθηκε να φέρει η ίδια τα ποτά μας. Τι δυστυχία, Θεέ μου. Πάλι μου άρεσε ένας άντρας, αλλά δεν είχα τα κότσια να το παραδεχτώ ανοιχτά.

Η Ζωή και εγώ βλέπαμε από μακριά τη Νόνη να παραγγέλνει τα ποτά μας και να μιλάει με τον, όπως μάθαμε αργότερα, Δημήτρη. Αφού ήπιαμε τα ποτά, η Νόνη πήρα και δεύτερο και λίγο αργότερα βρεθήκαμε και οι τρεις να καθόμαστε στο μπαρ, δίπλα στον Δημήτρη, ο οποίος δεν παρέλειπε να ρίχνει ματιές σ' όλες μας και να μας χαμογελάει, πράγμα το οποίο παρατήρησε αμέσως η Νόνη και φρόντισε να μας δώσει και την ανάλογη εξήγηση "Είναι η πολιτική του μαγαζιού αυτή, πρέπει να είναι ευχάριστος στους πελάτες...". Αν και δεν μας άρεσε αυτή η εξήγηση που μας έδωσε αυτή η "καλή μας" φίλη, το δεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα και τα σφηνάκια που μας κέρασε ο Δημήτρης λίγο αργότερα, τα ήπιαμε στην υγειά του. Φτάνοντας ξημερώματα πια στο δωμάτιο μας, η συζήτηση μας ήταν γύρω απ' τον κούκλο μπάρμαν. Η Νόνη ήταν ενθουσιασμένη μαζί του - όχι κεραυνοβόλα ερωτευμένη- ενώ η Ζωή με πολύ "διακριτικό" τρόπο φρόντισε να του βρει τα χίλια δυο κουσούρια. Ο ύπνος, όμως, μας βρήκε και τις τρεις να ονειρευόμαστε τον Δημήτρη.

Ελπίζω να σας άρεσε η συνέχεια. Σύντομα θα ανεβάσω καινούργιο part... Δεν ψηφίζετε όμως ούτε γράφετε, μήπως να ανησυχώ;;