Διακοπές με...φίλες!

Κεφάλαιο 10 Αντίθετοι ρόλοι...

Ήμουν μισοκοιμισμένη όταν σήκωσα το τηλέφωνο. Ήταν η Έλενα και ακουγόταν ξαφνιασμένη. Η ώρα ήταν έξι το πρωί και δεν ήμουν σε θέση να μιλήσω σε κανέναν αλλά οι φίλες είναι φίλες... Άρχισε την πολυλογία της, ενώ εγώ προσπαθούσα να συγκεντρωθώ για να καταλάβω κάτι από αυτά που μου έλεγε... Αυτό που τελικά κατάφερα να καταλάβω ήταν ότι έκατσε στο μπαράκι με τον Δημήτρη και μιλάγανε για πολύ ώρα για διάφορα θέματα και ενώ όλα ήταν φυσιολογικά αυτός επιχείρησε να την φιλήσει. Βέβαια αυτή τραβήχτηκε και έφυγε τρέχοντας. Με πήρε λοιπόν για να με ρωτήσει εάν ήταν σωστή η συμπεριφορά της.
"Ελενάκι μου ωραίο, Ελενάκι μου χρυσό, είσαι μια κούκλα! Ο Δημήτρης μόλις σε είδε έχασε τα λόγια του... Ήταν προφανές ότι του άρεσες. Τώρα δεν ξέρω τι να σου πω...κάνε ότι λέει η καρδιά σου. Σου έχω πει τι περάσαμε εμείς πέρσι το καλοκαίρι..."της είπα γλυκά χωρίς να θέλω να την κατευθύνω λάθος.
"Ναι, τα θυμάμαι αυτά που μου είπες. Εγώ δεν ξέρω όμως τι νιώθω και τι γενικά θέλω.."είπε και η φωνή της ακουγόταν γεμάτη απορία και φόβο. "Σε αφήνω τώρα να συνεχίσεις τον ύπνο σου...ευχαριστώ πολύ!"συνέχισε και έκλεισε το τηλέφωνο. Το επόμενο δευτερόλεπτο κοιμόμουν. Το πρωί έφτασε γρήγορα. Όταν ξύπνησα τα κορίτσια έλειπαν, μάλλον θα είχαν κατέβει στην πισίνα για πρωινό. Βγήκα στο μπαλκόνι με το νυχτικό για να γευτώ το δροσερό αεράκι που ερχόταν. Ο Αλέξανδρος μου φώναξε από κάτω και του χαμογέλασα. Το επόμενο λεπτό είχε εξαφανιστεί. Χτύπησε η πόρτα. Χαμογέλασα καθώς ήξερα ποιος βρίσκεται από πίσω της. "Ποια όμορφη κυρία θέλει πρωινό;"μου είπε και με φίλησε στο μέτωπο.
"Εγώ, εγώ!!"του είπα και βούτηξα ένα κρουασανάκι από το δίσκο. "Έτσι και αλλιώς είμαι η μόνη όμορφη κοπέλα στο δωμάτιο..." συνέχισα γελόντας.
"Λάθος! Είσαι η μόνη όμορφη κοπέλα στο δωμάτιο που πεινάει.."με συμπλήρωσε και χαμογέλασε.
"Μμμ..και ποια είναι η άλλη όμορφη κοπέλα;"του είπα (με ειρωνικό ύφος)
"Η μπάρμπι!"είπε και εκεί έπεσαν τα γέλια... Αναφερόταν στην μπάρμπι που είχε πάρει δώρο η Ζωή για την μικρή της αδερφή.
"Τι σου άρεσε τόσο πολύ μωρό μου;" είπε και μου έδωσε μια μπουκιά κέικ σοκολάτα.
"Μην με πειράζεις... και σταμάτα να με ταΐζεις όλη την ώρα, θα παχύνω..."του είπα όταν κατάπια και τον κοίταξα με ένα παράπονο στο πρόσωπο μου.
"Δεν παθαίνεις τίποτα...φάε, τζάμπα έφερα ολόκληρο δίσκο;;" είπε καθώς μου άλοιφε μια φρυγανιά με βούτυρο και μαρμελάδα.
"Χαχαχα..εσύ δεν υποφερ..."με διέκοψε βάζοντας μου την φρυγανιά στο στόμα.
"Εσύ δεν τρως τίποτα...θα μου ρέψεις..."είπε και με φίλησε.
"Δεν παθαίνω τίποτα...άντε πάμε κάτω γιατί περιμένουν οι άλλοι..." του είπα ανταπεδίδοντας του το φιλί.