Διακοπές με...φίλες!

Κεφάλαιο 11 Ευτυχισμένη παρέα!

Ο Φιλίππος είχε πλησιάσει πολύ την Εμμανουέλα. Μιλάγανε όλο το βράδυ για διάφορα θέματα., κυρίως όμως για τις σχολές τους. Η Εμμανουέλα ήταν στο πρώτο έτος της στο Βιολογικό Αθήνας και ο Φιλίππος στο δεύτερο έτος στο Χημικό Αθήνας. Λέγανε λοιπόν τι κάνουν, πως είναι και τι σκέφτονται ως επάγγελμα. Ο Φίλιππος θέλει να γίνει χημικός, να κάνει δηλαδή πειράματα και όλα τα σχετικά. Η Εμμανουέλα θέλει να κάνει έρευνα. Γενικά και οι δύο την έρευνα σκέφτονται οπότε θα ταιριάζουν. Λέγανε ακόμα για τα ενδιαφέροντα τους. Ο Φίλιππος είναι αθλητής του τένις 7 χρόνια τώρα και ακούει τζαζ μουσική κυρίως. Έχει και μια κιθάρα από όταν ήταν μικρό παιδί. Έμαθε να παίζει με την βοήθεια του πατέρα του, ο οποίος είναι κιθαρίστας σε ένα μαγαζί στην Αθήνα. Επίσης διαβάζει ποίηση και ζωγραφίζει κιόλας. Η Εμμανουέλα είναι παίχτρια του βόλεϋ πέντε χρόνια και ξέρει άψογα αγγλικά και γαλλικά. Ακούει ξένη μουσική πάντα και κάνει μαθήματα πιάνου τα τελευταία δύο χρόνια. Είχαν καταφέρει να ανταλλάξουν πολλές πληροφορίες ο ένας για τον άλλον. Είπαν που μένουν και μιλήσανε για τις παρέες τους. Κάπως έτσι ανταλάξανε και τηλέφωνα για να συναντιούνται στην Αθήνα όποτε μπορούν. Εξελίσονταν πολύ καλά. Χαιρόμουν για τον Φίλιππο. Τον ξέρω από πέρσι και είναι πολύ καλό παιδί. Την Εμμανουέλα δεν την γνώριζα αλλά φαινόταν ότι είναι πολύ καλό κορίτσι. Θα δείξει στην πορεία. Η ώρα ήταν έξι το πρωί όταν φύγαμε για να πάμε στα δωμάτια μας. Ευτυχώς τα καταφέραμε!

Ξυπνήσαμε στις δυο το μεσημέρι. Ήμασταν όλες χάλια. Τα μαλλιά μας ανακατεμένα και τα μάτια μας κατακόκκινα. Όταν σηκωθήκαμε δεν μπορούσαμε να σταθούμε όρθιες, παραπατάγαμε... Χτύπησε η πόρτα. Ήταν τα αγόρια. Ήρθαν να μας ξυπνήσουν. "Μα καλά πότε ξυπνήσατε;" τους ρώτησα με απορία καθώς ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω. Ο Αλέξανδρος με κράτησε. Η αλήθεια είναι ότι είχα πιεί πολύ χθες βράδυ... Ο Άρης παράγγειλε καφέδες στη ρεσεψιόν. Σε δέκα λεπτά είχαν έρθει. Με πέντε γουλιές είχαμε κιόλας ξυπνήσει. Πήραν τηλέφωνο και ο Θάνος με την Έλενα. Κανονίσαμε έξι ώρα να πάμε στο galla, είναι μία καφετέρια στη παραλία. Πήραμε τηλέφωνο και τον Φιλίππο. Ο Δημήτρης, η Δήμητρα και η Εμμανουέλα θα ερχόντουσαν με τον Θάνο και την Έλενα. Θα ήταν η τελευταία μέρα στο νησί. Σ' αυτό το νησί που σε δύο καλοκαίρια έγιναν τόσα πράγματα... Όταν ήπιαμε τους καφέδες κατεβήκαμε να φάμε. Το μενού του ξενοδοχείου είχε κοτόπουλο, ρύζι, σουφλέ, πατάτες φούρνου και σπαγγέτι. Αφού φάγαμε και επιτέλους είχαμε συνέλθει ολοκληρωτικά, πήγαμε να ετοιμαστούμε. Στις πέντε και μισή θα φεύγαμε. Είχαμε 20 με 25 λεπτά περπάτημα. Όταν φτάσαμε τα παιδιά ήταν εκεί. Μετά απο λίγο εμφανίστηκε και ο Φιλίππος. Η Εμμανουέλα του χαμογέλασε από μακριά. Της χαμογέλασε και αυτός. Στη συνέχεια πήγε και έκατσε δίπλα της. Κάτι παιζόταν εκεί ήμουν σίγουρη... Ήρθε ο σερβιτόρος. Πήρε παραγγελία και σε λίγα μόλις λεπτά είχε φέρει τους ανάμεικτους χυμούς που πήρα εγώ, η Έλενα, η Νόνη και η Ζωή. Μετά απο λίγο ήρθαν οι καφέδες του Αλέξανδρου, του Άρη, του Δημήτρη και του Θάνου. Στη συνέχεια οι σοκολάτες που πήραν ο Βύρωνας και η Δήμητρα και τέλος τα τσάι της Εμμανουέλας και του Φιλίππου. Ακόμα και εκεί ίδιοι...μα τι γίνεται επιτέλους; Στεναχωριόμασταν που σήμερα θα φύγουμε και πολύ περισσότερο που θα τους αφήσουμε όλους πίσω. Ξαφνικά ακούστηκε η Έλενα. Μας ανακοίνωσε πως θα έρθουν μαζί μας στα υπόλοιπα μέρη. Η Έλενα, ο Δημήτρης, ο Θάνος, η Δήμητρα και η Εμμανουέλα μαζί μας...ουάου....θα περάσουμε τέλεια!! Όταν το άκουσε αυτό ο Φιλίππος στεναχωρήθηκε. Τότε μου ήρθε μία ιδέα. Όταν φύγαμε τον έπιασα και του είπα τι να κάνει αν την θέλει πραγματικά. Του είπα ακόμα ότι το καράβι φεύγει στις 9 το πρωί.