My Snobby Crush

Chapter Five - *Unlucky Chance*

Moshi-moshi? HAHAHA =) Musta? Trip lang ulit. Enjoy reading. Sorry sa mga wrong grammar *Bow* mapilit po kasi si Kent, malayo pa po kasi ang story niya kaya sinusulit niyang lumabas sa ibang story. Pakiabangan na lang po siya kung saan, Salamat. XD!! (=_________=") Stress na ako sa kanya. 

------------------ ♥

 Chapter Five - *Unlucky Chance*

“So, yun kaya hindi na matutuloy ang game. Sayang kasi hindi ko na makikita si Kent pati si Adrian” – angel. Kinikilig siya habang nagkwekwento sakin. Remember her? Siya yung practice partner ko and yung tumulong sakin makapunta ng clinic. Saturday ngayon and katatapos lang ng dalawang subject ko kanina kaya pumunta ako ng office para gumawa na naman ng data, hindi ko alam kanina pa pala niya ako hinahanap para sabihing hindi na tuloy ang soccer game namin sa Summer festival. Hindi niya rin alam ang real reason kasi inannounce lang kanina and nagkataong din na may class pa ako.

“So, ano pano? I’m going na” – angel.

“Sige. Salamat” – ako. Lumabas siya ng pagka-hatid ko sa pintuan. Ako lang naman ang tao dito ngayon sa office kasi may mga class pa nga sila, after ko masara ang door bumalik na ako sa table ko. Umupo muna ako.

*knock knock*

“Yes?” – ako. Napatingin ako dun sa pintuan kasi nga may kumatok pero imbes na pumasok at buksan yung pintuan, ee hindi niya binuksan. Hindi rin nagsasalita kaya no choice ako, tumayo tapos punta na sa pintuan. Pagkabukas. Poker face. Sara ulit.

“W-ww-aiitt” sino pa bang aasahan kong pupunta dito? Sabay bukas.

“What do you want?” – ako. Si kent kumag lang naman ang nasa pintuan at ready na naman manggulo. Ano na naman ba talagang kailangan nito sakin? Kung alam ko naman ng hindi na tuloy ang game. Tss! Eto ayaw ko sa mga Campus Prince ee.

“Nothing. Can I come inside?” (^________^) – Kent. Eto na nga talagang ayaw ko ee. Papatayin ko na lang kaya ito tapos tapon sa pinakamalapit na bangin? How’s that? Dun lang ako magiging komportable ee. Pwede ko na sigurong gawin ngayon.

“No. Hindi ako tumatang-“

“Waaaaaahhh!! Ang laki naman pala ng office niyo” (*O*) – Kent. Nakapasok na siya ng hindi pa ako tapos maglitanya dito. Hindi ako sanay ng nagpapapasok ng bisita ko, silang mga co-members ko.. ok lang, hindi naman din nila ako kinakausap ee. Para siyang babae kung magreact. Ngayon lang nakakita ng ganito kalaking office in his whole life? Wala naman atang binatbat ang office namin sa Campus Prince club nila? Even them, they have their own room like us. Syempre, sikat nga kasi sila ee. Tss. Nakatayo parin ako sa pintuan at inaantay siyang lumabas.

“a left hand bassist? Cccooooll!! Bumuo pala kayo ng banda?” – kent. Nakarating na siya sa mga stand namin ng guitar. Ang gulo niya. Naiinis ako ng hindi ko maintindihan.

“That’s none of your business, okay? So, please get out” – ako. Pero parang nasa kalawakan ang isip ng kumag na ito at hindi ako naintindihan. Tss, banda? Did I forgot to mention about our band? Sorry, talagang lagi ko lang nakakalimutan ang mga ganitong details. Hindi naman kasi ganun ka-importante yun. Basta bumuo kami ng band. Hindi masyadong sikat pero kung saan-saan na kami tumutugtog.

“Ee? Miks, may bisita ka?” – Pauline. Naku! Dumagdag pa ito. Pauline Damarillos. Criminology. 19 yrs old. Student Council Officer, Accountancy 2. Boyish. Bob hair means maikli. Boyish. Medyo sadista, maingay, medyo palaaway at marami pa. mabait din naman yan pag hindi lang nasobrahan ng na take na gamot.