My Snobby Crush

Chapter Two - *Strange*

Hello po sa lahat *Bow* Hoping parin po na magustuhan niyo siya.. Domo Arigatou ^_^ After ng Chapter na 'to, nuod po muna ako ng Prince of Tennis. Gusto ko makita si Ryouma-kun pati si Capt'n Tezuka-san. Hhahaha :D

YourPrettyNeighbor: Konnichiwa KaLe-chan! *Waves* Namention ko na si Pauline dito (^___^)

--------

Chapter Two - *Strange*

"You have to kick it harder, Okay?" - Coach

"Yes coach.." - me

 Here sa Field. Naglalaro ng Soccer. Hindi ko alam kung bakit Soccer? Wala siyang kinalaman sa course ko not unless may computation dito. Hindi ako sporty pero sabi kailangan para sa gaganaping summer festival. Kung sa elementary and highschool, fielday.. Sa amin Summer Festival. Marami larong pwedeng salihan pero puro professionals ang mga kalaro.. Iba't ibang School para sa mga Elites an pupunta pa talaga dito para lang makipaglaro. Hindi ako masyadong sumasali sa mga ganitong festival simula pa ng unang taon ko dito.. Tambay sa Office ang ginagawa ko pag-festival dito. Pero pagtrip ko.. Chess naman ang sinasalihan ko.. Pero.. I Lose all the time.

*Whistle*

"SSSHHHHHOOOOOOTTTTTT!!!"

"Waaaahhhhh!! Galing naman niyang mag-soccer" - siya.. Di ko alam name.

"Waaahh!! Ate Miks paano yun??!!!" - ewan?

"Yun? Sinipa ko lang yung bola.." - me

"Nice kick you got there Ms. Montevedra.. Okay, Next!" - coach

 Umupo muna ako sa malapit na bench. Inom ng tubig. Bakit ba Soccer? Pwede namang Volleyball? Maganda maglaro ng volleyball. Soccer. Tch! As if naman kung marunong ako maglaro nito. Sipa-sipa lang alam ko ee. Hay. Dapat pala hindi na lang muna ako pumasok.. Medyo masama pa ata pakiramdam ko. Nagkaroon kasi ako ng sinat kagabi sa hindi ko malamang dahilan, hindi naman umulan kagabi kaya bakit ako nagkaroon ng sinat? Ewan.

 Umiinom ako ng tubig. (>_____<)*! Parang may pumitik sa sentido ko kaya napayuko ako.. Habang hawak-hawak yung nuo ko..  Ewan. Ang sakit ng ulo ko!! Hindi naman sa iniinom ko pero.. Bakit ganito parang nahihilo ako? Pagod ba o.. Magkakaroon ako ng lagnat? Bakit ngayon pa? Shi-

"Ba-ba-bags-saak a-ak-"

"Aaatteeee Miiiikksss!!"

*Bbooogggsshhh* (Fiction)

*Fast Forward*

"Arrrggghhhh" - me

"Waaahhh!! Gising na siya.. Ms. Nurse, gising na po siya!!" (> O <)!! - Ann

"Ann, ang ingay mo" (-_____-) - me

"Waaaaahhhh!! Hindi dapat yun ang unang mong sasabihin eeh! Dapat 'Nasan ako?' Dapat ganun eehhh!! Taray taray mo talaga!! You're meaan!!" (>_________<) *Bluff*

"Sinabi mong Nurse kaya alam ko na kung saan ako" - me

"Eehh? Ganun ba? Ahehehe" (^__^")?

"Tama na yan.. Ano na pakiramdam mo?" - Shane

"Medyo mabigat.." - me

 Sabay nun, bumangon ako.. Pero bigla ako agad sumandal dun sa likod. Mabigat yung ulo ko tapos masakit na nakakahilo. Yup. Nilalagnat nga ako, no wonder sumakit ang sentido ko kanina. Pero.. Bakit naman ako lalagnatin kung maganda pa ang pakiramdam ko kahapon? Lumabas na somewhere yung nurse na tinawag ni Ann, sabay hawak sa noo ko.. Basic na ginagawa para malaman kung may lagnat pa ako. Habang Chine-check, nagtatanong naman sila kung bakit daw ako biglang nahimatay.. Paano ko masasagot kung ako ngang nahimatay di ko alam kung bakit?