ABİM KEKO | bxb

11. Bölüm

EMRE'DEN

4 saat sonra

"Şule" dedim yanımda uyuya kalmaya yakın olan kıza. Hemen bakışları bana döndü. "Efendim" dedi ifadesizce. Oysa diyeceğim şey ikimiz içinde çok güzel bir fırsat yaratacaktı. O sadece bunu bilmiyordu. "Şule"dedim ve heyecanla bütün bedenimi ona çevirdim.

"İkimiz taşınalım mı aynı abi-kardeş gibi. Ha ne dersin herkesten uzakta mutlu bir şekilde yaşarız. Ha sence" dedim onu dürterek. Oda bedenini bana çevirdi anında ve kabul etti.

Daha sonra bana sıkıca sarıldı. "Seni çok seviyorum abi. Gidelim buralardan." Dedi. Bende ona sıkıca sarıldım. "Gidelim buralardan kardeşim"

2 YIL SONRA

EMRE'DEN

"Şuleeee" dedim bağırarak. Canım kardeşim odada ne yapıyorsa artık kaç saattir seslenmeme rağmen gelmiyordu. "Lan Şule baksana amına koyim" dedim dayanamayarak.

"Ay geldim geldim patlama hemen. Noldu abi" dedi yüzünü yeni yıkamış olan Şule.

"Git bakkaldan iki ekmek kap gel güzelim. Hadi" dedim ısrar ederek. O ise "asla gitmem sen git" dedi ve odasına kaçıp kapıyı kilitledi. Kilit sesi buraya kadar gelmişti. Ah bu kızla başım beladaydı benim.

"Ya Şule abicim nolur sen git" dedim bağırarak. O ise ben hissetsem bile hayır anlamında olduğunu anladım.

O yüzden mecburen ayağa kalktım ve koşar adımlarla binadan çıktım.

Bugün hava çok güzeldi. Temiz,sıcak,nemli tam istediğim havaydı.

Aklıma bir an bir şey doldu. O gün hızlıca Şule ile ev aramıştık. Baya büyük bir daire bulunca hemen taşınmıştık yani. Eski yaşadığımız şehire çok uzaktı. Resmen dünyanın bir ucunda eski şehirimiz vardı.

O derece uzaktaydı bize.

Düşüncelerimi kafamdan sildim. O sırada Orhan abi selam verdi. Arından Ramazan abi. 3 dk geçmişti ki. Engin abi.

Bu mahallede böyleydim. Aşırı popülerdim. Dövüş bilen ve mahallenin en güçlüsü bendim. Yakışıklısı bendim. Sevilen bendim. Bendim de bendim valla.

En güzel şeyde buydu zaten.

Bakkala nihayet herkes bana selam verdikten sonra gelince Sefa abiye baktım.

"Selamın aleyküm Sefa abi. 2 ekmek ne kadar?" Dedim. Oda hemen oyalandığı defterden kafasını kaldırdı ve bana baktı. "Aleyküm selam Emre oğlum. Sana parası yok. Geçende benim toruna sarkıntılık yapan serserileri dövmüşsün. Buda benim borcumdur oğlum" dedi.

"Olur mu öyle şey Sefa abi. Neyse parası vereyim" dedim. Ama o kararından vaz geçmeyecek gibi duruyordu. O yüzden teşekkür edip 2 ekmeği alıp bakkaldan çıktım.

O sırada arkadaşlarımı gördüm. Hepsi toplanmış kahvede okey oynuyordu. Burdan bile görüyordum salakları.

Evi boşverip yanlarına adımladım. Gelince bağırdım. "Şerefisizler insan benide çağırır amına koyim" dedim ve Eymen'nin ensesine bir tane yapıştırdım.

O hemen bana dönence gülümsüyordum. Ağzından bir küfür mırıldandı bu dediğine kahkaha atmadan duramadım.

"Yarram sen demedin mi beni çağırmayın ben uyicam diye" dedi ordan Batuhan. "He ya" dedi lafa giren Muhammet.

"Doğru" dedi Samet. "La siktirin gidin amına koduklarım" dedim. Fakat bu dediğime kızmadılar aynı anda kahkaha attılar. "Gülmeyin lan" dedim onlar hâlâ gülerken.