Gewoon vrienden

Lama's on Tour II

A/N: Volgens Tijls boek zijn de dagen na de begrafenis van zijn vader een totale waas, een aaneenschakeling van werk, waarvan hij maar weinig momenten zich écht herinnert.  Wát hij zich herinnert, heb ik hier natuurlijk in opgenomen. Daarnaast is er het beeldmateriaal van de optredens op youtube en hun eigen eindfilmpjes, die ik als bron heb gebruikt. 

Eerlijkgezegd; in mijn hoofd had ik onthouden dat Tijls vader op 25 augustus was overleden. Wellicht was dat de dag dat wij er op het Lama forum met zijn allen achterkwamen wat er was gebeurd. Het hele fandom was in shock die dag. We leefden allemaal diep mee met Tijl, en de mensen die er in Scheveningen bij waren, hebben later verontwaardigd en met bewondering verteld over dat moment (ik zeg het wat cryptisch om niet te veel weg te geven). 

Omdat mijn hoofd dit zo herinnert, had ik ook het grote verschil dat je ziet in Tuby-interacties tussen LOT Bloemendaal en LOT Scheveningen verklaard door het feit dat Tijls vader net was overleden. In het filmpje van 26-08 zegt Ruben ook, wanneer Tijl doet alsof hij huilt "dit is iets te privé". Altijd aangenomen dat dat om Tijls vader ging. 

Maar niks is wat het lijkt! Ik wil er vanuit kunnen gaan dat Tijl de data in zijn eigen boek goed heeft. Zou gek zijn als dat niet zo was. Dus moet ik mijn eigen interpretatie laten gaan.

Dit hoofdstuk is geschreven vanuit Tijls oogpunt, zijn point of view. Het is dus wazig, hij neemt niet alles in zich op. Er zijn kleine momentjes van helderheid, maar het meeste is wollig, wattig. Hij mist dingen. Hij zit in zijn hoofd. 

Ik hoop dat je met deze kennis het hoofdstuk goed kan lezen. Enjoy!

-----------------------------

Op 21 augustus verzamelde het hele team zich zoals gewoonlijk weer bij Tijl in het kantoor van Night of Comedy. Ze zouden dit weekend 4 shows doen in drie dagen. Twee op donderdagavond, een op vrijdag en een op zaterdag. Daarna hadden ze een dag rust en dan hadden ze op maandag- en dinsdagavond ook nog drie shows in Scheveningen. Als die achter de rug waren, hadden ze ongeveer drie weken om hun acts voor de afscheidstour goed te krijgen, waarna ze nog drie shows van hun oude tour moesten inhalen voordat de afscheidstour echt zou gebeuren. En daar tussendoor liepen dan nog de opnames van het allerlaatste Lama-seizoen. Het beloofde een paar hectische maanden te worden.

Maar eerst deze zeven shows binnen zes dagen.

Tijl wist niet helemaal hoe hij dat ging overleven. Zich in werk storten was een fijne afleiding, maar zijn hoofd voelde alsof het vol watten zat. Gelijk bij de eerste voorstelling merkte hij dat het anders was. Hij voelde zich alsof hij met een zware blessure aan het spelen was. Het kostte hem af en toe moeite om zijn hoofd bij de show te houden. Zeker als de anderen aan het spelen waren en hij even niet hoefde, dan dwaalde zijn hoofd af naar dat gapende gat in zijn binnenste, waar zijn vader nu niet meer was.

Al zijn vrienden gingen op een andere manier met zijn situatie om. Van de kant van RubenN was er de bijna overbezorgd voor hem zorgen. Heel lief bedoeld, maar af en toe een beetje té veel. Patrick sloeg Tijl af en toe wat extra op zijn schouder. RubenM maakte constant flauwe grapjes, alsof hij Tijl per se wat te lachen wilde bieden, en Jeroen leek het belangrijk vinden om Tijl helemaal plat te knuffelen aan het einde van elke show. Dat was soms ook wel fijn. Het was fijn om vrienden te hebben die hem begrepen.

---

Caprera Bloemendaal vorig jaar was maar nét goed gegaan. Het openluchttheater had een grote vijver tussen het publiek en het podium, en vorig jaar was er ternauwernood niemand in de vijver gevallen*. Dit jaar konden ze daar niet meer onderuit natuurlijk, dus iedereen was voorbereid en had extra shirts en een extra broek meegenomen. Ze hadden nog geen idee hoe ze dit weekend uit het theater zouden gaan komen.