Shootout for Love - A Mafia Romance

Chapter 14

---Stell POV---

Nandito ako ngayon sa classroom
Wala kaming prof kaya naisip ko na lang umidlip

Wala naman akong ibang gagawin saka isa pagod din ako

Gumagawa na kong tulog ng kalabitin ako ng kaklase kong si Leah

Leah: Stell tara sumama ka samin may bagong cafe daw sa labas, Try natin! Mukhang masarap e

Stell: Kayo na lang muna ang sakit ng katawan ko e hehe

Sabi ko sabay ub-ub sa lamesa

James: naku for sure nag gym ka na naman kaya masakit ang katawan mo

Stell: Sorry pero mali ka hindi gym ang dahilan ng pananakit ng katawan ko

James: E ano kung ganun?

Stell: Edi boxing haha

Leah: Aba! Pati boxing pinasok mo na din?

Stell: Oo haha

Sagot ko habang kumakamot sa ulo

James: Naku stell wag kang masyadong malibang sa mga ganyang activities at baka lumiit ang--- arrayyy

Hinampas ni Leah si James

Leah: Ang bastos talaga ng bibig mo! Walang preno

James: Totoo naman--- aray naman nakakadalawa ka na ah! Gaganti na ko

Akmang maghahampasan na sila ng magsalita si Aira - Isa sa mga classmate ko at hindi lihim sakin na crush nya ko

Aira: Tumigil na nga kayo, bagay nga kay stell ang katawan nya ngayon e, mas lalo tuloy akong nag kakacrush sayo stell e

James: eyyy! Ikaw ang tumigil aira!

Leah: Aira! Sige na stell, una na kami bago ka pa lapain ni aira haha

Hinila ni James si Aira palabas ng classroom

Natatawa ko silang pinagmasdan

Bumalik tuloy sa ala-ala ko ang dahilan kung bakit ako nag pasyang magpalakas

---Flash back---

Pagbalik ko sa bahay after ng mga nangyari sa US ay sobra ang naging trauma ko

Ilang araw akong nagkulong sa kwarto
Umiiyak ako ng walang dahilan dahil pakiramdam ko ano mang oras ay may mangyayaring masama sakin

Natatakot akong lumabas ng kwarto o kahit makipag usap kaya napilitan si mommy at kuya josh na dalhin ako sa psychiatist

Nag tatake ako ng medicine pero nandun pa din yung trauma

Hanggang isang araw y nakita kong umiiyak si mommy

Ayaw nyang ipakita sakin
Umiiyak sya ng tahimik sa kwarto nya

Nang makita ko si mommy na nahihirapan na at sobra na syang naapektuhan ay doon na ako natauhan

Pinilit kong labanan ang takot ko
Si mommy ang naging inspirasyon ko para makabangon

Hanggang sa isang araw
Sinimulan kong baguhin ang sarili ko

Binuksan ko ang sarili ko sa pagbabago

Unti-unti ko na ring nakakalimutan ang mga nangyari

At ang pinaka importante ay kahit papaano ay maayos na ang pakiramdam ko

Hindi ko na palaging nararamdaman ang takot

Palagi pa rin akong pumupunta sa psychaitrist twice a month