Dilruba

1.Bölüm

1.Bölüm

"Alışmak zaman alıyor, zamansa herşeyi.."
𓆩𓆪

Ağrı toprakları üzerinde dökülen kanları gizlemezdi..  acımasız idi, hangi toprak aldığı cana nefret kusardı? Ağrı toprakları kusuyordu.. burada aşk varsa ölüm var demekti. Şahmaran aşireti kaçan kızına nefret kusacaktı. Pınar Şahmaran bu gece ölmüştü!! Ailesi onu öldürmüştü.. hepsinin kalbinden ona aitt bir mezar vardı."Abi, beni bırakma yalvarırım!!"

Bir ağıt ise Dilruba Merxuri için yakıldı.. genç kız bağırdı, ağladı lakin sesini duyan kimse yoktu. Ailesi ona arkasını dönmüştü.. hemde oğullarının hayatı için,onu yok saymışlardı.. onu kolundan tutmuş çekiştiren adama döndü bu sefer."Bırak beni lütfen.." lakin adam umursamadı hızla genç kızı arabaya bindirdi."Hanımağam lütfen zorluk çıkartmayın, hakkınızda berdel kararı çıktı."

Genç kız elinin tersiyle sildi göz yaşlarını. Kaçmaya çalışmadı. Başındaki şal düşmüştü umursamadı. Bir gecede hayatı maf olmuştu sadece bir gecede!! Elleri titriyordu hiç bilmediği bir konağa,Aileye gidiyordu.. Yusuf Ali Şahmaran'a gidiyordu!! Yara bere içinde kalmış bilekleri sızladı. "Ağlama artık." Diye bir ses doldurdu kullağını kafasını sesin geldiği yöne doğru çevirdi. Genç bir kadın ona bakıyordu tanımıyordu onu.

Ama güzel bir kadındı."Lorin ben, Şahmaran aşiretinin küçük geliniyim." Küçük demişti ama ondan büyüktü.. ona uzattığı eli sıktı."Dilruba." Dedi bunun üzerine Lorin güldü. Genç kızın göz yaşlarını silip başına takması için bir şal verdi."Bak güzelim, doğru olmasada hakkında berdel kararı çıktı. Ama sen artık Yusuf'un karısı olacaksın. Ben yanındayım sakın beni ezerler diye düşünme."

Şalı takıp başını olumlu anlamda saladı Dilruba. Boğazı düğüm düğüm oldu,belli etmedi. Elli titredi bunu da belli etmedi. Her zaman yaptığı gibi acısını içine gömdü.

☄. *. ⋆

"Mutlu musun?"

Adar nefret kusa kusa kardeşine döndü, onun yüzünden kız kardeşi gitmişti onun yüzünden daha on dokuz yaşında evlenicekti.."Söyle lan istediğin oldu mu?" Diyerek hızla yapıştı kardeşinin yakasına."Adar, dur yapma." Diyerek onları ayırmaya çalıştı Filiz. Lakin kocası durmuyordu."O kızın saçının teline zarar gelirse ikinizi de öldürürüm."

Dedi Murat ile Pınar'ı işaret etti. Bunun üzerine Pınar konuşmaya başladı."Benim ailem öyle insanlar değil." Güldü bunun üzerine Adar."Neden kaçtın o zaman benim bu bir bok etmez kardeşime?"

Cevap vermedi Pınar Şahmaran sadece baktı. Seviyordu onu hemde deli gibi.."Vermeseydi o zaman kardeşini." Abisine karşı geldi Murat kız kardeşi için üzgün değildi. Umrunda bile değildi hatta. O tek derdi sevdiği kız idi. Ve ona da kavuşmuştu." Yeter artık. Kesin sesinizi." Faruk ağa iki oğlunu da ayırdı. Ardından sert sesiyle konuştu.