freak in club, tk'

3

Selamlarr,

Bu bölümü bilerek cok uzatamadım ama umarım hoşunuza gider, (okuyanların taeye söveceğinden o kadar eminim ki)

☾~♪
Diet mountain dew ~ Lana del rey 🎶

İyi okumalarr...

Jungkook'dan:

Elimdeki telefonu yere düşürdüğümde çıkan sesten dolayı ağzımı sıkıca kapattım.

Bir yandan da kimlerin gelmiş olabileceğini hesaplamaya çalışıyordum. Lütfen taehyunglar olmasın.

Ayak sesleri yaklaştığında elimin ağzıma olan baskısı arttı, kalbim bu kadar gerilimden dolayı küt küt atıyordu, hatta sesinin dışarıdan duyulduğuna emindim.

Bir anda önümde hissettiğim gölge ile çığlık atarak duvara çarptım.

"KİMSİN SEN?!!"

Sırtım sızladığı için bir elim sırtıma doğru gitti. Önümdeki kişi bir anda kahkaha atınca onun kim olduğunu anlamış oldum.

"Bakın, bizim ucube buradaymış"

Hassiktir, hemen buradan gitmem gerekiyordu. Ayağa kalktığımda aydınlatma için tavanda bulunan sansürlü lamba titrek bir şekilde yandı.

Artık yüzünü daha net görebiliyordum.

Yanından geçmek için sağ ayağım ile büyük bir adım attım, ama o beni göğsümden durdurunca olduğum yerde durmak zorunda kaldım.

"Y-yedinci derste gelmemi s-söylememiş miydin?", sesimin titremesine engel olamadan sorduğumda yüzündeki alaycı sırıtış büyüdü.

"Canım şimdi istiyor, gel bakalım gidiyoruz", bir anda beni kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Ben kolumu kurtarmaya çalışırken arkadaşları peşimizden geliyordu.

Gözyaşlarım istemsizce gözlerimden süzüldüğünde kısık bir ses ile konuştum, "b-bana ne yapacaksın"
gülümsedi, "görürsün".

Merdivenlerden çıktığımızda ben hala kolumu kurtarmak için direniyordum. "RAHAT DUR!", yüzüme kükrediğinde gözlerimi kısarak geriye doğru sendeledim.

Allahım nolur kurtulayım, nolur. Ben içimden bildiğim duaları okurken konferans salonunun önüne gelmiştik.

"Kapıyı aç", namjoon'a seslendiğinde elindeki anahtar ile bize doğru gelen yüzünü gördüm. Acı çeker gibi bir ifadesi vardı, sanki bunu yapmayı istemiyormuş gibi.

Anahtarı kilide sokup kapıyı açtığında taehyung beni içeri ittirdi, kendi ayağıma takıldığımda son anda dengemi sağlayıp düşmemeyi başardım.

Onun ardından arkadaşları da içeriye girdiğinde korkak bir şekilde yüzüne baktım, "N-neden buraya geldik?".

Sırıtmaya başladığında sabahki olayı hatırladım. Gözlerim ayakkabılarıma çevrildiğinde çaresizce yutkundum. "E-eğer istemiyorsan birdaha asla g-giymem"