Zincirli Kalp (Mafya Kurgusu) 1.Kitap Bitti (Kitap Olacak)

23.Bölüm

Keyifli okumalar dilerim oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum ♡

---

Aras, içeri girdiğinde, İrem dışarıda tek başına kaldı. İçinde bir korku dalgası vardı ama aynı zamanda bir kararlılık da. Bir şeyler yapmalıydı. Sarp’ın yerini bulmak ve onu kurtarmak için bir yol bulmalıydı.

Odayı hızlıca taradı; eşyalar dağınıktı ama bir köşede, Aras’ın bıraktığı bir telefon dikkatini çekti. Telefonun ekranında Aras’ın adamlarının isimleri ve iletişim bilgileri görünüyordu. Bu, ona fırsat verebilirdi.

İrem, telefonun yanına yaklaşarak, belki de bir çözüm bulabileceğini düşündü. Dikkatlice telefonu aldı ve kısa bir mesaj yazdı: "Sarp’ı koruyun. Beni aldatmaya çalışıyor." Mesajı göndermeden önce içindeki tereddütü bastırmaya çalıştı. Yanlış bir şey yaparsa, her şey sona erebilirdi. Ama başka bir seçeneği yoktu.

Aras’ın sesinin içeri girmesiyle, İrem hızlıca telefonu cebine koydu ve odayı kontrol etmeye başladı. Kafasında bir plan oluşturmaya çalışıyordu. Sarp’ın nerede tutulduğunu öğrenmeli ve oradan kaçış yolunu bulmalıydı.

O sırada Aras, odaya geri döndü. “Nasılsın, tatlı İrem?” dedi alaycı bir gülümsemeyle. “Beni özledin mi?” İrem, gözlerini Aras’ın üzerine dikerken, içindeki öfkeyi bastırmaya çalıştı. “Senden nefret ediyorum. Sarp’a dokunursan, bunun bedelini ağır ödeyeceksin,” diye yanıtladı.

Aras, bu yanıtı duyduğunda gülümsemekten kendini alamadı. “Biliyor musun? Hâlâ senin ne kadar masum olduğuna inanamıyorum. Ama bu masumiyetin çok geçmeden sona erecek.”

İrem, içindeki öfkeyi bastırarak, “Ne yapmayı planlıyorsun?” diye sordu.

Aras, “Biraz eğlence arıyoruz. Sonunda seni bu karanlık dünyanın içine çekmek için bir yol bulacağım,” dedi. “Ama önce, Sarp ile olan bağlantını tamamen kesmeliyim.”

İrem, Aras’ın Sarp’a karşı olan düşmanlığını hissederek, daha fazla dayanamıyordu. “Sarp’a dokunma, ona bir şey yapma!” diye bağırdı.

Aras, gözlerinde bir parıltıyla yanıtladı. “Korkmana gerek yok. Sarp’ı senin gözlerinin önünde parçalamak benim için büyük bir zevk olacak. Bu, senin cezan olacak.”

Bu sözler İrem’in kalbini sıktı. Ama bir yandan, Aras’ın dikkatini dağıtmanın bir yolunu bulmalıydı. “Ona bir şey yaparsan, bunun sonuçları olacak,” dedi.

Aras, gözlerini ona dikerken, “Bunu görmek için sabırsızlanıyorum. Ama önce, seni bu durumdan çıkaracak bir yol bulmalıyım,” dedi.

İrem, Aras’ın gözlerindeki karanlığı gördüğünde, kendi içinde bir plan yapma kararlılığını hissetti. Eğer bir fırsat bulabilirse, Aras’a karşı koymak zorundaydı. Aras, ona yaklaşırken, İrem hızla geri çekildi. “Beni korkutamazsın, Aras!” diye haykırdı.

Aras, bu direnişi duyduğunda, bir gülümseme daha belirdi. “O zaman hadi bakalım, ben de seni korkutmak için buradayım. Belki de aklını başına alman için biraz zaman geçmesi gerekir.”

O sırada, İrem aklında bir plan geliştirirken, dışarıdan bir gürültü geldi. Aras, bu gürültüyü duyunca dikkat kesildi. “Ne oluyor?” dedi. İrem, bu durumu değerlendirmeye çalıştı. Dışarıda bir hareketlilik başlamıştı.

“Emin ol, buradan çıkmanın bir yolunu bulmalıyız,” diye düşündü içinden. Belki de bu gürültü, ona kaçış imkânı verebilirdi.

Aras, dışarıdaki seslere dikkat kesilmişken, İrem bir fırsat bulmalıydı. Aras’ın dalgınlığından faydalanarak, kapıyı itip dışarıya fırlamak için en doğru anı bekliyordu. Kalbi hızla çarpıyordu, içindeki cesaretle beklemeye başladı.