Life |Obito Uchiha x reader

八

Obito'nun bakış açısı(13 yaşında)

Bileğini kavradım. Döndü bana o güzel bedeni..
Baktı bana ela gözleri ile. Diliyle ıslattı her gün arzuladığım o dudaklarını. Bileğini biraz yukarı kaldırdım.

-Elini...tutabilir miyim?

Baktı yüzüme. Düşüncelere dalmış gibiydi. Dememle rahatsız mı olmuştu? suçlu hissettim ve bileğini tekrar bıraktım.

-Kusura bakma sormamalıydım.

Tekrar ona baktım. Yüzüme döndüğünde elimle yön verip yürümeye başladım önden önden. Arkamdan geldiğini hissettim ama ellerimizi kenetlemesini beklememiştim.

Durdum ve ona baktım.

-Tutabilirsin...

Baktığım yüze iyice hayran kaldım. Pembeleşmiş yanakları onu çok tatlı gösteriyordu. Utanmışmıydı? Daha da kızarsa ne olurdu? denemeden zarar gelir miydi?

Başımı onun hizasına indirdim ve gözlerine baktım

-Kızarmışsın..

Alaycı bir gülümseme takındım. Elleri ile beni itmeye çalıştı. İki adım gerilediğimde bu sefer ellerinin tersi ile gözlerini kapamıştı.

-Kızarmadım bir kere

Yanakları iyice kan toplamışa benziyordu. Eğleniyordum onun bu hallerinde.

-Sanırım daha da kızardın. Yakında domatesler ile yarışa girersin.

Bu sefer alnını sertçe göğüsüme yasladı. Elleri ile hala yüzünü saklıyordu.

-Yapmasaydın sende!

Büyük bir kahkaha patlattım ve göğüsüme yaslanmış güzelimin saçlarını okşadım.

-Ama çok eğlenceliydi!

Kafasını bana kaldırdı. Çok yakındık. Evet bu bakışada hayran kalmıştım. Her şeyine hayran kaldığım gibi... Bir yıldız gibi parlıyordu gözleri. Bir domates gibi kızarmıştı yanakları. Bir güneş gibi sıcaklık veriyordu o gülümsemesi.

Elini tekrar tuttum. Sonunda doldurdum o bana ait araları. Yürümeye başladım. o bir adım daha geriden geliyor bana yetişmeye çalışıyordu.

Belkide az önce açılsaydım şimdi o dudaklarına kenetlenmiş, saatlerce özlem gidermiştim.
Ama yapamamıştım. Yine...yine ve yine başaramamıştım.

Ama eminim yapıcaktım bir gün. Düşüncelerimden ayrıldım. Tekrar ona baktım bana bakıyordu.Sordum

-bişey mi oldu?

Gözlerini aşağı indirdi ve tekrar bana çevirdi.

-Beni gerçekten o savaşı haber vermek için mi getirdin? Yoksa başka bir neden mi vardı?

-Anlamadım?

Beni durdurdu ve kendine çevirdi. Tanrım al canımı onun gözleri uğruna.Yak beni binlerce kez onun yoluna. Götür beni bu diyardan başka diyara. Ver yaşamımın her saniyesini bu yâra.

-Yani şey.. bu kadar güzel bir manzaraya getirdin beni. Sadece savaşı bahsetmek için miydi? Daha farklı bişey varmış gibi hissediyorum.

Ne diyebilirim ki. 'aslında seni seviyorum diyecektim ama korktum bea' mı diyecektim..
Off aşık olmak ne kadar zor. Ama çok güzel.
Onun o gözlerinde kaybolmak...

-Aslında seni sadece buraya getirip gezdirmek istedim. Biliyor musun bilmiyorum ama arkadaş çevrem kalabalık olsada tek gezmeyi seviyorum. Burada öylesine bulduğum biryerdi.