Nothing To Lose |Derek Hale |

7. Bölüm.

"1949 savaşı mı?" diye tekrar ettim. Bu savaş sandığımdan daha da korkutucu olmalı ki herkesi tedirgin etmeye yetmişti. Bunlar benim için o kadar da sıradan olmayan şeylerdi. Endişeli olmam normaldi.

"Derek, bu savaş anlattığın kurtadam ve avcılar arasında olan savaş mı?" dedim ve Derekin evet gibi başıyla onaylamasıyla tedirgin olunacak bir  durumun bu kadar da hafif olmadığını anladım. Derek bile bu kadar önemsiyorsa demek ki ciddi bir şeyler vardı. Sanırım bu bilidyimiz ülkeler arasından olan savaşlardan çok daha farklıydı. Benden farklı olarak bu kez sessizliği Derek bozdu. 

"Yarın okul çıkışı bize gelin, ben de bu gün eve gider ne yapmam gerektiğini düşünürüm, bilmiyorum belki bir plan yaparım, ama olay daha yeni ne zaman olacağını bile bilmiyoruz ve tarafımız belli bile değil. Biz iyilerin yanındayız ve bu hep böyle olacak. Bize ihtiyacı olan avcı da olsa ona yardım edeceğiz , kurtadam da olsa. Neyse, eve gelmeyi unutmayın." Herkes onaylar gibi kafa salladı. Sadece benden başka bunun bana söylenmediğinden emindim. Özür dilemenin şartlarıyla uzak durmam gereken bir kurt çocuk vardı. Konu fazla ilgi çekici olsa da uzak durmalıydım. Olay gerçekten çok garipti ve Dereklerin işi çok zordu. Tarafsız bir savaşın parçası olmak eminim hiç kolay değildir. Derek avcılarla savaşırken Argentlardan uzak  durmalı aynı anda hem de bazı kurtadamları korumalıydı. 

Savaş konusu tartışılırken  gözümden kaçmayan bir şey vardısa o da, Scott'ın tedirginlikle bana ve Derek'e olan bakışlarıydı. Anlam veremediğim bir öfke bile vardı bu bakışlarda, belki de ben yanılıyorumdur. Savaş konusunu kendimden uzak tutup kendimi bu günlük son dersim olan Matematike verdim. Hiç bir zaman iyi olamadığım matematik dersini dikkatle dinlemeye çalışsam da aklım 1949 savaşındaydı. Yorucu ve sıkıcı bir ders sonrası eve gitmek için çantamı toplayıp dışarı çıktım.

Okul giderek boşalıyordu ben de eve gitmek için kimi bulurum diye etrafıma göz gezdirmeye başladım. Allison'u babası çağırdığı için o yalnız gitmişti, Stiles da Lydia'la ödev için Stiles'ın evinde olacaklarını söylemişti. Artık ben de yalnız gitmeyi düşünüyordum ki karşımda Scott ve Dereki gördüm. Onlar bana sırtları dönük olduğu için beni görmüyorlardı. "Hey savaşı mı konuşuyorsunuz?" diyecektim ki adımı duyduğum için biraz da olsa geri çekildim, sesimi çıkarmadan biraz kulak misafiri olmayı düşündüm.

***

Bilirsin Derek bizdeki duygular aşırı derecede kendini göstere biliyor. Her ne kadar sen diğerlerinin hisslerini, korkularını, sevinçlerini rahatlıkla anlaya biliyorsan bu benim için de geçerli ve ben tam ne olduğunu bilmesem de İzabella'ya karşı olan bazı duygularını hiss ede biliyorum. Derek bir şey söylemek istiyordu ama Scott hiç susacak gibi durmuyordu. Ona aşıksın demiyorum merak etme zaten şu an olamazsın. Onu çok az tanıyorsun ama ben seni biliyorum aşık olmaktan korkuyorsun uzun zamandır hiç aşık olmadın, ama ona karşı olan duyguların farklı bunu sen de kabul etmelisin. Harry'ye attığın yumruk sadece sinirle olan bir şey değildi ve Belladan uzak durmasını istemenin de tek sebebinin onu korumak olduğunu düşünmüyorum.

Derek o benim çocukluk arkadaşım ve herkesten iyi tanırım. İnsanlar neden hep birine kefil olunca "onu çocukluktan beri tanırım" diyor hiç düşündün mü? Çünki çocuksundur, masumsundur. Aklın ermez yalan söyleme ya da olmadığın biri gibi görünmeye. İnsanları zaten tam da çocuk olduğunda tanırsın. Bir şey söyleyeyim Derek, İzabella şimdi de tanıdığım küçük İzabella. Kin, nifret,yalan hiç bir zaman onun işi olmadı Derek. Sana ona karşı bir şey hiss edersen de olmaz diyemem. Sadece bunları söylemek istedim.

*****

Duyduklarım gerçek miydi? Az önce Derek benim yüzümden uyarılmışmıydı?  Kafam giderek karışıyorudu. Sanırım yapmam gereken sadece zamana bırakmak...