Nothing To Lose |Derek Hale |

3. Bölüm

Gözümü açtığımda kendimi hiç bilmediğim bir evde buldum. Ev normal evlerden çok farklıydı gothic bir havası vardı. Her kes burdaydı sanırım kendime gelmemi bekliyorlardı. Dudaklarım çok kurumuştu,susamıştım. Kalkmaya çalışdım ama başaramadım. "Babam" dedim yorgun bir sesle "Babam çok merak etmiştir.Ah bacağım çok acıyor." "Izabella sonunda kendine geldin. Merak etme babana ödev için beraber kalacağımızı söyledim. Sen çabuk iyleşmene bak" dedi Scott endişeyle. "Bacağım hala çok acıyor" dedim inleyerek. "Normal, bir kurtadam tarafından tırmalandı ama endişelenme kurtadam falan olmayacaksın sadece bir gün burada kalman gerekecek" dedi Derek Hale. Dün ilk tanışmamızdaki alaylı ses tonuyla konuşmak yerine şimdi fazlasıyla içten ve samimiydi. Gerçekten şaşırmıştım. Derek'e sadece onaylar gibi kafa sallayarak yüzümü Scott'lara çevirdim. "Bana bir açıklama borçlusunuz bu da ne demek oluyor? Takip etmesem hiç bir şeyden haberim olmayacaktı ki şu durumda olsam da hiç pişman değilim sakın kendinizi savunarak takip etmem hakkında soru sormayın. Scott sen kurtadam mısın? Her kesin ormanda bir kenarda gördüm ama sen ve Dereki göremedim. Nereye düştüm ben böyle? Iyrenç hayatımı geride burakıp buraya ne umutlarla gelmiştim ben! Geldiğim bir hafta bile olmadı karşılaştığım olayları birine anlatsam hasta olduğumu düşünerek uzaklaşır. Scott biz en iyi çocukluk arkadaşı değil miydik? Stiles, aramızda sırrın olmadığını sanıyordum. Şimdi tek istediğim burdan gitmek." kalkmaya çalıştım başaramadım

"Üzgünüm ama gidemezsin Izabella. Gerçekten çok üzgünüm ama hepsi seni korumak içindi nasıl bir şeyin içindeyiz,bu güne kadar neler gördük inan bana tahmin bile edemezsin." dedi Scott. Üzgün olduğu belliydi ama bu yine de sinirimi geçirecek bir sebeb olamazdı. "Scott, siz giderseniz iyi olacak, merak etmeyin ben ilgilenirim." dedi Derek fazla durgun bir sesle. "Tamam ama Betty'e bir şey olursa, saat kaç olursa olsun ara." Bu sözlerinden sonra sadece göz devirdim. Ne kadarda umursanıyordum, gözlerim yaşardı.

Derek içeri gelince yanıma oturdu ve "Iyi misin?" diye sordu alçak bir sesle. "Lanet olsun değilim, olmakta istemiyorum." dedim ağlayarak. Bu "iyi misin" lafı her zaman kendimi ağlamamak için zor tutarken, ağlamam için neden olmuştur. "Nasıl iyi ola bilirim ki? Hayat her zaman benim için berbattı, annem ben küçükken bizi terk etti, tanışmamam gereken insanlarla tanıştım ikinci kez terk edildim, fazla yanlışlar yaptım ve buraya geleceğimize o kadar sevinmiştim ki bu benim için gerçekten "Yeni bir hayat" olacaktı." Hala ağlamaya devam ediyordum. Beklemediğim bir anda kendimi Derekin kollarında bulmuştum. Bana çok sıkı sarılıyordu. Beklemediğimi söylemem gerek ama kendimi çok güvende hiss etmiştim, buna kendim bile şaşırmıştım.

***

Sabah baş ağrısıyla yataktan kalktım. Derek çoktan kalkmış hatta kahvaltı bile etmişti. "Sofra hazırlamana gerek yok,aç değilim" dedim alay ederek. "Biliyorum, zaten bu yüzden hazırlamadım" dedi. Gerçekten sinirlerimi bozuyorsun kurt çocuk. "Kurt çocuk mu? Gerçekten mi? Çok yaratıcısın" dedi gülerek. " Ama, ama sen nasıl duya bilirsin ben bu kadar yavaş konuşurken. Bu imkansız"

"Kurt çocuğun kulakları fazla iyi çalışıyor" dedi tekrar gülerek. "Tanrım, gülmeyi kesmelisin, bu gerçekten çok sinir bozucu ayrıca artık beni okula buraksan diyorum? Evin okuldan çok uzak görünüyor" dedim.

***

Yarım saatlik araba yolculuğun ardından okula gelmiştik. Kimse tek kelime bile etmemişti. Okula girince Polis arabalarını gördük "Derek sanırım sen de gelirsen iyi olacak" dedim endişeyle. Stiles'ın babası okul koridorlarında gördüğüm ilk adam oldu. Scott'larda onun yanındaydı. "Ne oluyor?" diye sordum endişeyle. "Hayvan saldırısı olmuş, sanırım bu gün okulda kalmamanız daha doğru olur." dedi Sherif tedirginlikle.

Aradaki bir kaç saniyelik sessizliği Scott bozdu. "Derek, olamaz kurbanlar."