Nothing To Lose |Derek Hale |

2. Bölüm

P.S hala bir doğru düzgün kapak yok :( Neyse keyifli okumalar Xoxo.Saatime baktım yarım saat geçmişti bile bu kadar uzun ne konuşa bilirlerdi? Uyuklamaya başlamıştım ama hala sıkıntıyla beklemeye devam ediyordum. Arkamı dolaplardan birine yasladım ve tam onda sesler giderek yaklaşmaya başladı. "İzabella?" dedi durgun bir sesle Scott. "Bir sorun mu var? Eğer yardım ede bile-?"

"Yok" dedi lafımı bitirmeme bile izin vermeden. "Ben Derek,Derek Hale" dedi alaylı bir ses tonuyla. "Sorduğumu hatırlamıyorum?" dedim ben de karşılık olarak.Scott aradaki gerginliği hiss etmişti ve hemen konuyu değiştirmeye çabaladı. "Şey, Derek de zaten gidiyordu, değil mi Derek?". Evet der gibi başını salladı ve kapıya doğru yöneldi. "Dediklerimi unutma McCall, yarın tam okul çıkışında." dedi biraz önceki alaylı sesinin yerini çoktan ciddiyet almıştı bile.

Aradaki sessizliği bozarak Scott'a doğru döndüm. "Özel değilse kim olduğu sora bilir miyim? Her kesin tanıdığına göre çok yakın biri galiba." Her kesin bir kaç saniyeliğine bir-birine bakması gözümden kaçmamıştı ama yine de fark etmemiş gibi davrandım. "Evet yakın. Hepimiz tanıyoruz evi ormanda hepimizin benzer bir ödevi vardı. Ormandaki evlerle ilgili biz de onu bularak yardım istemiştik. Şimdi de ablasının doğum günü yaklaşıyormuş yardım istemeye gelmişti." dedi Stiles Scott'ın yerine konuşarak. Paniklediği her halinden belliydi. Her kesin yüzündeki şaşkın ve kızgın bir ifadeyle Stiles'a baktı. Yine bir şey anlamamıştım ama bir gariplik olduğu kesindi. "Bu arada üzülerek söylüyorum Betty yarın size gelemeyeceğiz. Derek bizim için bir çok şey yaptı ona hayır dememiz kabalık olurdu ama sen benim en iyi çocukluk arkadaşımsın sen her zaman anlayışlıydın, bunu da anlayışla karşılayacağından eminim. " Belli etmesem de üzülmüştüm ama yine de gülümseyerek "Sorun değil" dedim. Bu Derek canımı sıkıyordu daha 1 saat olmamıştı tanıdığım ama içimde garip bir hiss vardı gıcık olursun ama yine de tam sebebini neden böyle garip hiss ettiğini anlamazsın ha işte tam öyle bir hiss. İçimdeki gereksiz duygularla savaşırken okulun giderek boşaldığını fark ettim.

****

Yorucu bir günün ardından kendimi yatağıma attım.Eve geldiğimde babamın tüm mobilyaları değiştirdiğini görmüştüm, gerçekten çok zevkli bir babaya sahip biriyim. Ayrıca keskin nişancı. Babam eski avcılardan ve gerçekten işinde çok iyi ben Allison'ı tanımasamda babam Argent'ları tanıyormuş ama hiç ikinci mesleği avcılıkta çok konuşmamıştık. Ne zaman konu açılsa değiştirmeğe çalıştığını fark etmemek için aptal olmak gerekirdi.

Saatime baktım çok geç olmuştu ayıcıklı pijamalarımı giydikten sonra yastığıma sarılıp uyumaya başladım.

***

"Baba, ben çıkıyorum." dedim elimdeki kitapları çantama sıkıştırırken.

"Kahvaltı etmeden yine mi İzabella? Hala küçük bir çocuk gibisin." dedi ciddiyetle.

"Ama baba okulun ilk günü yani benim için ilk bir de şey ehem baba ." dedim öksürür gibi yaparak " bir gün için arabayı alsam, gördüm arabayı garajdan çıkarmışsın"

Kafasını sallayarak onayladı. Ben de hemen anahtarları aldım ve tam kapıdan çıkarken " Seni seviyorum Sam Green" dedim gülümseyerek. Arabayı çalıştırdığım gibi hemen okulun yolunu aldım. Okula girince hemen Scott'ları görüp yakınlaştım. Yanlarında dün görmediğim biri daha vardı. "Betty ilk günden geç kaldın tebrik ederim" dedi Lydia. Gülerek gözlerimi devirdim. "Bu arada ben Isaac" dedi kıvırcık olan. " Ben de Izabella ama Bella , Betty ne istersen söyleye bilirsin" dedim sıcak bir gülümsemeyle. "Ilk dersin ne? Benimki Kimya" dedi Scott. " Harika! Benimki de" dedim el çırparak. Daha sonra Isaac ve Stiles da "benimki de Kimya" dedi. Hep beraber içeri doğru yürüdük. Sıradan geçen günün ardından yine hep beraber okuldan ayrılmayı düşünüyorduk ki "Şu iş, Derek, orman falan" dedi Stiles diğerlerine hatırlatmak için. "Oh evet" dediler aynı anda. Yine yüzlerini ciddiyet kaplamıştı. "Çocuklar benden bir şey saklamıyorsunuz değil mi?" diye sordum. "Haha biz mi? Yok biz ne saklaya biliriz sonuçta seni kandırıp ormana savaşmay- Ugh Scott acıdı." dedi Stiles anlaşılan her zamanki gibi paniklemiş pot kırıyordu. Artık tamamen şüphelenmiştim. "Her zamanki Stiles işte bilirsin, biz artık gidelim hediyye falan seçmemiz gerek biliyorsun." dedi Scott. Endişesi her halinden belliydi. Onlar giderek uzaklaşırken kafamdaki soru işaretlerini yok etmenin tek yolu vardı. Takip etmek!

***

Arabayı durdurdum ve ormanın derinliklerine doğru irerlemeye başladım. Bir dakika gördüklerim gerçek mi? Karşımda kurtadamlar mı vardı? Filmlerde gördüğümüz tüylü yaratıklar.

Kurtadamlar. Merakımdan giderek yakınlaşmaya başladım. Stiles ve Lydia kenarda izlerken Allison da ok atıyordu. Hala şaşkınlıkla izliyordum. Giderek yaklaşıyordum. Arkamdan hırıltı sesleri duyduğumda arkamı döndüm ve aniden bir pençenin beni tırmalamasıyla çığlık basmam bir oldu. Gözümü açtığımda birinin kucağındaydım. "Sen" dedim yorgun bir sesle. "Sen Derek'sin."