Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Ενα παρελθόν πίεσης.

Η Αλεξ γύρισε σπίτι, νιώθοντας την ένταση του διαλόγου τους να την έχει κάνει πιο ευάλωτη από ποτέ. «Πόσο καιρό θα κρατήσει αυτή η περιέργεια;» αναρωτήθηκε, ενώ προχωρούσε.

Καθώς περπατούσε, οι σκέψεις του Τάιλερ δεν την άφηναν ήσυχη. Είχε αποφασίσει να τον αποφύγει, αλλά η προκλητική του στάση την βασάνιζε. «Φαίνεται σαν να προσπαθεί να με αναγκάσει να παραδεχτώ κάτι,» σκέφτηκε και επιτάχυνε το βήμα της. «Πρέπει να βρω έναν τρόπο να τον κρατήσω μακριά.»

Μπαίνοντας στο σπίτι, η Αλεξ κάθισε στον καναπέ, προσπαθώντας να κατανοήσει τι ένιωθε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να νιώθει θυμό ή φόβο για τον Τάιλερ, αλλά ένα ήταν σίγουρο: δεν θα του παραδινόταν.

Στο πίσω μέρος του μυαλού της, ήξερε ότι ο Τάιλερ δεν θα σταματούσε εύκολα.

Ανέβηκε στο δωμάτιό της, άλλαξε ρούχα και ξάπλωσε, κοιτάζοντας το ταβάνι. Οι σκέψεις της πετούσαν πέρα δώθε. Άνοιξε το κινητό της και βρήκε φωτογραφίες με τον Λίο. Οι αναμνήσεις την κατέκλυσαν. Έκλεισε το κινητό, θυμωμένη με τον εαυτό της.

«Γιατί δεν μπορώ να τον ξεχάσω;» σκέφτηκε, καθώς οι μνήμες του Λίο την βύθιζαν σε μια θάλασσα συναισθημάτων. Προσπάθησε να κοιμηθεί, αλλά οι σκέψεις της την κρατούσαν ξύπνια.

Πήγε στην κουζίνα, αλλά το πιάτο της έμεινε σχεδόν άδειο. Η όρεξή της είχε φύγει από τη στιγμή που ο Λίο είχε φύγει. Πήρε έναν χυμό και γύρισε στο δωμάτιό της, όπου προσπάθησε να διαβάσει ένα βιβλίο για να ξεφύγει.

Οι σελίδες την απορρόφησαν, και για λίγο ξέχασε τις ανησυχίες της. Όταν άρχισε να νυστάζει, έκλεισε το βιβλίο και άφησε το κεφάλι της να πέσει πίσω.

Ένας ήχος από το κινητό της την ξύπνησε. Ήταν ένα μήνυμα από την Ελίζ.

«Αύριο λέμε να πάμε για καφέ μετά το σχολείο. Έρχεσαι;»

Η Αλεξ άφησε το κινητό στο πλάι και σκέφτηκε αν ήθελε να βγει. Η παρέα της την βοηθούσε να ξεχνά, αλλά ένιωθε πιο κουρασμένη από ποτέ. Τελικά, πήρε μια βαθιά ανάσα και απάντησε:

«Μέσα, θα έρθω.»

Αφού έβαλε το κινητό στο κομοδίνο, ξάπλωσε ελπίζοντας να βρει λίγη ηρεμία για την υπόλοιπη νύχτα, γνωρίζοντας πως οι επόμενες μέρες ίσως έφερναν περισσότερα διλήμματα – και βλέμματα από τον Τάιλερ.

Ανέβηκε στο μπαλκόνι, νιώθοντας την ανάγκη να απομακρυνθεί από τις σκέψεις της. Έβγαλε ένα τσιγάρο και το άναψε, νιώθοντας τον καπνό να της καταπραΰνει το άγχος.

«Τι να κάνει άραγε ο Λίο;» σκέφτηκε. «Λες να είναι με άλλες;» Ξεφύσηξε, καθώς οι αναμνήσεις του την βασάνιζαν. Ένιωθε ότι οι στιγμές τους ήταν ένα καλοκαιρινό όνειρο που είχε περάσει.

Ακόμη δεν ήξερε αν ο Λίο έφυγε γιατί την κορόιδεψε ή γιατί υπήρχε κάποιος άλλος λόγος. Ίσως η πίεση από τη μητέρα του ή κάτι που δεν είχε μοιραστεί. «Πώς μπορώ να τον εμπιστευτώ ξανά;» αναρωτήθηκε, με τον καπνό να βγαίνει από τα χείλη της.

Καθώς κοιτούσε τη νύχτα, οι φωτισμένες γειτονιές και οι ήχοι της πόλης την έκαναν να νιώθει αποκομμένη. Κάθε τζούρα από το τσιγάρο της την έφερνε πιο κοντά στο να κατανοήσει τα συναισθήματά της. Ο Λίο ήταν απών, αλλά η σκέψη του ήταν παρούσα, μια επιμονή που δεν την άφηνε να ηρεμήσει.

«Ίσως πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι γι' αυτόν,» είπε στον εαυτό της, αλλά ήξερε ότι ήταν πιο εύκολο να το πει παρά να το κάνει. Όταν έσβησε το τσιγάρο της, μπήκε ξανά μέσα, ελπίζοντας να ξεφύγει από τις σκέψεις της.

Ξάπλωσε στο κρεβάτι, αφήνοντας το σώμα της να βυθιστεί στα μαξιλάρια. Η κούραση την καταβάλει και, καθώς οι σκέψεις της θολώνουν, ο ύπνος την πήρε. «Ίσως αύριο να είναι καλύτερα,» σκέφτηκε, αλλά δεν μπορούσε να προβλέψει τι θα της έφερνε η μέρα. Με το μυαλό της γεμάτο αναμνήσεις και συναισθήματα, οι βλεφαρίδες της έκλεισαν και βυθίστηκε σε έναν ήρεμο ύπνο, ελπίζοντας να ξεχάσει για λίγο την πραγματικότητα που την περιέβαλλε.

4o mini