Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Ο Παραξενος Ταιλερ.

Η Άλεξ σταμάτησε να γράφει και έσφιξε το στυλό της τόσο δυνατά που τα δάχτυλά της άρχισαν να πονάνε. Γύρισε αργά το κεφάλι της, και τα μάτια της καρφώθηκαν στον Τάιλερ. Ένα ειρωνικό χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της καθώς σήκωσε το φρύδι της. Το βλέμμα της, αν μπορούσε, θα τον είχε σβήσει. Ήθελε να του δείξει πως δεν την ενοχλούσε. Πως δεν τον υπολόγιζε καν.

Ο Τάιλερ, όμως, το κατάλαβε. Δεν έκανε καμία προσπάθεια να κοιτάξει αλλού. Ένα μικρό, κοφτό γέλιο ξέφυγε από τα χείλη του, τόσο χαμηλό που μόνο εκείνη το άκουσε. Ήταν σαν να της έλεγε ότι είχε καταλάβει το παιχνίδι της. Και το απολάμβανε. Χωρίς να μιλήσει, γύρισε πάλι το κεφάλι του στον πίνακα, αφήνοντάς την με την αίσθηση ότι αυτός ο μικρός αγώνας μόλις ξεκίνησε.

Ο Έντ, που παρατηρούσε σιωπηλά από δίπλα, έγειρε προς το μέρος της και ψιθύρισε, «Τι φάση με αυτόν τώρα;»

Η Άλεξ πίεσε τα χείλη της. «Δεν ξέρω. Και δε με νοιάζει κιόλας.» Η φωνή της ήταν χαμηλή, αλλά γεμάτη ένταση, αν και μέσα της ήξερε ότι αυτό δεν θα τελείωνε τόσο απλά.

Η υπόλοιπη ώρα κύλησε αργά, σαν να τέντωνε κάθε στιγμή. Ο Τάιλερ καθόταν ήρεμος, αλλά η παρουσία του ήταν σαν ένα βάρος που δεν μπορούσε να ξεφορτωθεί η Άλεξ. Ακόμα κι όταν δεν την κοιτούσε, κάθε τόσο ένιωθε τα μάτια του να την καίνε. Κάθε φορά που τον κοιτούσε, εκείνος απέφευγε το βλέμμα της με μια αδιαφορία που την εξόργιζε.

Όταν χτύπησε το κουδούνι, η Άλεξ πετάχτηκε από το θρανίο της, μάζεψε τα βιβλία της και βγήκε σχεδόν τρέχοντας από την τάξη. Ο Έντ την ακολούθησε χωρίς να μιλήσει, ενώ η Ελίζ και η Νικόλ προσπάθησαν να προλάβουν τον βηματισμό της.

Στο προαύλιο, βρήκαν ένα ήσυχο σημείο κάτω από ένα δέντρο. Αλλά η Άλεξ δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Ήξερε ότι ο Τάιλερ ήταν κάπου εκεί γύρω, ακόμα κι αν δεν τον έβλεπε. Και αυτή η αίσθηση την ενοχλούσε περισσότερο απ' όσο θα ήθελε να παραδεχτεί.

«Τι στο καλό θέλει αυτός;» μουρμούρισε ο Έντ, κοιτάζοντας πίσω του.

Η Άλεξ δεν απάντησε. Έσφιξε το λουρί της τσάντας της και γύρισε το κεφάλι της προς την άλλη μεριά. Αποφασισμένη να μην τον αφήσει να την επηρεάσει, αλλά μέσα της μια φωνή της ψιθύριζε ότι τα πράγματα δεν θα έμεναν έτσι.

Μόλις τελείωσε την πρόταση της, ο Τάιλερ πέρασε από δίπλα τους. Φαινόταν χαλαρός, σχεδόν αδιάφορος, αλλά κάτι στον τρόπο που την κοίταξε για μια στιγμή, έστω και διακριτικά, την έκανε να σφίξει τα χείλη της. Ήξερε τι έκανε. Και φαινόταν να το απολαμβάνει.

«Υπάρχει κάτι παράξενο με αυτόν», είπε ο Έντ, κοιτάζοντας τον Τάιλερ καθώς απομακρυνόταν. «Σαν να θέλει κάτι από σένα.»

Η Άλεξ έσφιξε τα χέρια της. «Ίσως. Αλλά δε με νοιάζει.» Το είπε με αυστηρό τόνο, αλλά μέσα της ήξερε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο απλά.

Καθώς η συζήτηση είχε αλλάξει, το κουδούνι χτύπησε ξανά μετά από πέντε λεπτά. Τα παιδιά μπήκαν πάλι στην τάξη τους. Η Άλεξ κάθισε στο θρανίο της ανενόχλητη. Ο Τάιλερ μπήκε μέσα στην τάξη και εντόπισε την Άλεξ. Πριν προλάβει ο Εντ να καθίσει μαζί της, ο Τάιλερ έκατσε δίπλα της. Η Άλεξ τον κοίταξε ενοχλημένη, καθώς δεν το περίμενε.

«Αυτή η θέση ανήκει σε άλλον, σε περίπτωση που δεν το ξέρεις!» είπε ειρωνικά, κοιτάζοντάς τον.
Ο Τάιλερ χαμογέλασε και κοίταξε το θρανίο λες και έψαχνε κάτι. Η Άλεξ σήκωσε το φρύδι της απορημένη.

Ο Τάιλερ σήκωσε το βλέμμα του από το θρανίο και την κοίταξε.
«Αλήθεια; Δεν γράφει κάποιο όνομα εδώ», είπε με την ίδια ειρωνεία.

Η Άλεξ τον κοίταξε, εμφανώς εκνευρισμένη, και γέλασε ειρωνικά.
«"Κοίτα, Τάιλερ... δεν ξέρω τι προσπαθείς να κάνεις, ούτε με νοιάζει. Αλλά σοβαρά τώρα, όλο αυτό... είναι απλά σπαστικό!» είπε, με τη φωνή της να σπάει λίγο από τον εκνευρισμό.

Ο Τάιλερ άφησε ένα αχνό χαμόγελο να σχηματιστεί στα χείλη του, αλλά τα μάτια του έμειναν σοβαρά. Ήταν σαν να ήθελε να πει κάτι, αλλά να το κρατούσε πίσω, σαν να περίμενε την κατάλληλη στιγμή.
«Θεωρείς σπαστικές τις πράξεις μου; Αλλά το όνομά μου το ξέρεις, έτσι δεν είναι, Άλεξ;» τη ρώτησε, με ένα χαμόγελο να σχηματίζεται στα χείλη του.

Για μια στιγμή, η Άλεξ έμεινε ακίνητη, προσπαθώντας να ηρεμήσει την ταραχή της. Ήξερε ότι αν δεν έφευγε αμέσως, ο εκνευρισμός της θα την πρόδιδε

Η Άλεξ πήρε την τσάντα της βιαστικά, τα χέρια της να τρέμουν ελαφρώς από τον εκνευρισμό, και σηκώθηκε με μια απότομη κίνηση. Δεν του έριξε δεύτερη ματιά καθώς κάθισε σε άλλο θρανίο, αλλά μπορούσε να νιώσει το βλέμμα του καρφωμένο στην πλάτη της, αφήνοντας τον Τάιλερ να την κοιτάζει χαμογελαστός. Ήξερε ότι την είχε αναστατώσει και του άρεσε.