Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Η Αποφυγή.

Η παρέα της Αλεξ την είδε να κάθεται μόνη της στο παγκάκι, φαίνεται χαμένη στις σκέψεις της. Η Νικόλ κοίταξε την Ελίζ με απορημένο βλέμμα και, χωρίς να πουν τίποτα, πήγαν δίπλα της.

Η Αλεξ δεν τους είχε προσέξει ακόμα. Έδειχνε σαν να κουβαλούσε ένα βάρος που δεν ήθελε να μοιραστεί.

«Να την, η διάσημη του σχολείου!» είπε η Ελίζ πειράζοντας την.

Η Αλεξ ξαφνιάστηκε από τη φωνή της και την κοίταξε. «Βλέπω, ο Εντ σε πρόλαβε,» της απάντησε με ένα επικριτικό βλέμμα, σηκώνοντας το φρύδι της.

Η Νικόλ γέλασε αμέσως. «Δεν ήταν μόνο ο Εντ. Σας είδαμε να μιλάτε έξω από την αίθουσα! Η Αλεξ που βάζει χέρι στον Τάιλερ... Πόσο μου αρέσει!» είπε και κάθισε δίπλα της.

Η Αλεξ γέλασε, νιώθοντας ανακούφιση.

«Αυτός ο τύπος με εκνευρίζει. Γιατί πάντα πρέπει να τους ελκύω εγώ; Τόσα κορίτσια υπάρχουν, εγώ πρέπει να είμαι αυτή η μία!» είπε παραπονεμένα, αναστενάζοντας.

Τα παιδιά γέλασαν και η Ελίζ την κοίταξε χαμογελώντας. «Μήπως επειδή έχουμε μια πολύ όμορφη κοπέλα στην παρέα μας; Λογικό είναι, κοπέλα μου!» της είπε η Ελίζ.

Η Αλεξ ξεφύσηξε, κοιτώντας την, αλλά τα λόγια της Ελίζ την έκαναν να νιώσει κάπως καλύτερα. «Εντάξει, ίσως να έχετε δίκιο, αλλά δεν θέλω να είμαι του πόθου κανενός. Είναι κουραστικό!»

«Απλά να είσαι εσύ. Αν τους ενοχλεί, είναι δικό τους πρόβλημα,» είπε η Νικόλ, προσπαθώντας να την παρηγορήσει.

«Σωστά. Απλώς πρέπει να βρω έναν τρόπο να τον αγνοώ,» απάντησε η Αλεξ, προσπαθώντας να φέρει πίσω τη διάθεσή της.

«Αυτό είναι το πνεύμα! Εμείς θα είμαστε εδώ για να σε στηρίξουμε,» είπε η Ελίζ, προσφέροντάς της ένα χαμόγελο.

Η Αλεξ χαμογέλασε ανακουφισμένη και ένιωσε ότι, με τις φίλες της δίπλα της, μπορούσε να αντεπεξέλθει σε οτιδήποτε.

Ο Εντ τους πλησίασε κρατώντας καφέδες, δίνοντας στα κορίτσια τον καφέ τους και κοιτώντας την Αλεξ στο τέλος με παιχνιδιάρικο και πονηρό χαμόγελο. «Αυτός είναι από τον γοητευτικό Τάιλερ!» είπε γελώντας, πειράζοντας την.

Η Αλεξ τον κοίταξε και μετά γύρισε το βλέμμα της σε όλους στην παρέα. «Έχετε κάνει ευχή θανάτου όλοι σας σήμερα;» ρώτησε, νιώθοντας εξαντλημένη από την κατάσταση.

Τα παιδιά γέλασαν με την αντίδρασή της. «Έλα μωρέ, σ' αγαπάμε! Αν δεν σε πειράξουμε λίγο, πώς θα περάσει η ώρα;» απάντησε ο Εντ, καθισμένος δίπλα της και περνώντας το χέρι του στον ώμο της.

Η Αλεξ γέλασε και τον κοίταξε. «Σας έχω πει πόσο σας μισώ όταν με κάνετε θύμα;» είπε, παίζοντας το παιχνίδι τους. Όλοι γέλασαν μαζί και η ατμόσφαιρα γέμισε με φιλική ζωντάνια.

Εκείνη τη στιγμή, ο Τάιλερ πέρασε χαλαρός από μπροστά τους, ρίχνοντας μια ματιά στην Αλεξ. Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο άκρο του χειλιού του καθώς παρατήρησε τον Εντ να έχει τυλίξει το χέρι του γύρω της. «Αυτός ο τύπος νομίζει ότι μπορεί να την έχει,» σκέφτηκε με ειρωνεία. «Θα του δείξω ότι δεν έχει καμία ελπίδα.»

Η Αλεξ το παρατήρησε, αλλά προσπαθούσε να μην δείξει την αμηχανία της. Συνέχισε να γελάει με την παρέα της, ωστόσο η παρουσία του Τάιλερ της προκαλούσε ανησυχία.

Καθώς οι ώρες περνούσαν και ήρθε η ώρα να φύγουν, ο Τάιλερ δεν ξαναενόχλησε την Αλεξ, αλλά το συνεχές κοίταγμά του την έκανε να νιώθει αμήχανη. Είχε αποφασίσει ότι δεν θα τον άφηνε να την επηρεάσει.

Όταν κατευθυνόταν προς το σπίτι της, ένιωσε την παρουσία του Τάιλερ πίσω της. Ξεφύσηξε και γύρισε, κοιτώντας τον με εκνευρισμένο βλέμμα. «Τώρα με ακολουθάς κιόλας;» τον ρώτησε, σταματώντας απότομα.

«Δεν σε ακολουθώ. Πάω σπίτι μου,» απάντησε ο Τάιλερ με μια αδιάφορη χαλαρότητα, κοιτώντας μπροστά σαν να μην τον ένοιαζε καθόλου η αντίδρασή της.

Η Αλεξ τον παρακολούθησε με απογοήτευση και μια δόση ειρωνείας. «Α, φυσικά. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο σπίτι μου, ε;» μουρμούρισε για τον εαυτό της, προσπαθώντας να ελέγξει την οργή της.

Είχε αποφασίσει να τον αποφύγει με κάθε δυνατό τρόπο, αλλά εκείνος φαινόταν να επιμένει, όπως μια σκιά που δεν έφευγε ποτέ.

Ξαφνικά, ο Τάιλερ γύρισε και της είπε με ένα πονηρό χαμόγελο: «Μην ανησυχείς, Αλεξ. Εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους. Μου αρέσει να παίζω με φωτιά.» Η πρόταση του αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα, γεμάτη προκλητικότητα και ένταση.

«Φωτιά;» απάντησε η Αλεξ, προσπαθώντας να μην τον βάλει στα σοβαρά. «Εγώ δεν παίζω με φωτιά, Τάιλερ. Εσύ μπορεί να το κάνεις, αλλά εγώ δεν έχω χρόνο για παιχνίδια.»

«Και γιατί πιστεύεις ότι παίζω;» ρώτησε, ανασηκώνοντας το φρύδι του. «Εγώ απλώς απολαμβάνω τη διαδικασία. Έχεις κάτι που με τραβάει, και δεν θα σταματήσω τόσο εύκολα.»

Η Αλεξ ένιωσε τον παλμό της να επιταχύνεται. «Κάνε ό,τι θέλεις, αλλά εγώ δεν σε θέλω στη ζωή μου,» του απάντησε με θάρρος, αλλά και με μια δόση αβεβαιότητας. Ήξερε ότι η ελκυστικότητα του Τάιλερ την έβαζε σε δοκιμασία.

«Καλά, καλά,» είπε ο Τάιλερ με ένα χαμόγελο που έδειχνε σίγουρος για τον εαυτό του. «Αλλά να ξέρεις ότι το να προσπαθείς να με αποφύγεις μόνο αυξάνει την περιέργειά μου.»