Love On The Edge: Between two Flames | BOOK 2

Μια καινούργια αρχή.

Ο ήλιος έβγαινε σιγά-σιγά, φωτίζοντας τον ουρανό με χρυσαφένιες αποχρώσεις, καθώς η Αλεξ στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη της.

Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ο Λίο είχε φύγει, χωρίς καμια εξήγηση. Το κενό που άφησε πίσω του ήταν μια απώλεια, όμως η Αλεξ είχε κάνει μια υπόσχεση στον εαυτό της, δεν θα άφηνε ποτέ ξανά κανέναν να έχει τόσο μεγάλο έλεγχο στη ζωή της.

Έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη. Η αλλαγή δεν που είχε κάνει δεν ήταν μόνο εσωτερική. Είχε αποφασίσει να δειξει τη νέα της προσωπικότητα και μέσω της εμφάνισής της. Τα μαλλιά της ήταν απαλά κάτω να ακουμπούν τους ώμους της, τα ρούχα της πιο αυστηρά, δίνοντας μια νέα Αλεξ , πιο αποφασιστική.

«Είσαι έτοιμη», είπε στον εαυτό της και πήρε μια βαθιά ανάσα. Το σχολείο δεν θα ήταν όπως πριν. Αυτή τη φορά, θα επικεντρωνόταν μόνο στα μαθήματά της και στους φίλους της. Δεν υπήρχε χώρος για άλλους περισπασμούς. Ούτε έρωτες. Ούτε  πληγές.

Στην κουζίνα, η Λάουρα και ο Ρίτσαρντ την κοίταξαν με χαμόγελο. Είχαν παρατηρήσει την αλλαγή στη συμπεριφορά της, αλλά δεν ήξεραν αν έπρεπε να ρωτήσουν ή όχι.

«Καλημέρα, Αλεξ! Έτοιμη για τη νέα σχολική χρονιά;» ρώτησε η Λάουρα με μια δόση ενθουσιασμού.

«Έτοιμη», απάντησε εκείνη μη ενθουσιάσμενη, βάζοντας το κρουασάν της στην τσάντα. «Φεύγω. Τα λέμε αργότερα.»

Η Λάουρα και ο Ρίτσαρντ αντάλλαξαν ματιές, αλλά δεν είπαν τίποτα. Δεν ηξεραν τι είχε περάσει η κόρη της, και το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να της δώσουν χρόνο.

Η Αλεξ περπάταγε τους δρόμους με το κεφάλι ψηλά, αποφεύγοντας τις να σκεφτεί της μνήμες με τον Λίο. Οι φίλοι της την περίμεναν ήδη έξω από το σχολείο, γελώντας και κουβεντιάζοντας. Όταν την είδαν να πλησιάζει, η Ελίζ και η Νίκολ έτρεξαν να την αγκαλιάσουν.

«Είσαι φανταστική!» φώναξε η Ελίζ, παρατηρώντας τη νέα της εμφάνιση.

«Έτοιμη για μια χρονιά χωρίς δράματα;» την πείραξε ο Έντ, κλείνοντάς της το μάτι.

Η Αλεξ γέλασε. «Αυτός είναι ο στόχος μου», είπε με αυτοπεποίθηση. «Μόνο μαθήματα και καφέδες με εσάς. Τίποτα άλλο.»

Καθώς καθόντουσαν στην καφετέρια του σχολείου, η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη χαρά. Η Αλεξ ένιωθε πως επιτέλους, είχε βρει τον έλεγχο που τόσο καιρό της έλειπε.

Μέχρι που έκανε την εμφάνισή του ο Τάιλερ.

Ήταν το καινούριο παιδί στο σχολείο.
Το μόνο που ξέραμε ήταν ότι είχε μετακομίσει πρόσφατα και δεν γνώριζε κανέναν. Όταν μπήκε στην καφετέρια, όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς αυτόν. Ψηλός, μελαχρινός, με ένα αέρα σιγουριάς και αδιαφορίας, που τραβούσε την προσοχή χωρίς να το προσπαθήσει.

Η Αλεξ, παρ' όλα αυτά, δεν εριξε καμία ματιά πάνω του.Δεν υπήρχε χώρος για νέους ανθρώπους στη ζωή της. Ήταν αφοσιωμένη στο στόχο της.

Ο Τάιλερ, από την άλλη, την παρατήρησε αμέσως. Ήταν εμφανές πως η Αλεξ ξεχώριζε. Η αύρα της ήταν απόμακρη, σχεδόν απλησίαστη, κάτι που τον έκανε να θέλει να την πλησιάσει. Καθώς πλησίασε την παρέα της, η Αλεξ τον αγνόησε επιδεικτικά, όπως και εκείνος εκείνη.

«Και αυτός ποιος είναι;» ρώτησε η Ελίζ, κρυφοκοιτάζοντας τον Τάιλερ καθώς καθόταν στο διπλανό τραπέζι.

«Δεν έχει σημασία», είπε η Αλεξ απότομα. «Δεν μας νοιάζει.»

Η Ελίζ και ο Έντ κοίταξαν ένας τον άλλον αλλά κανείς είπε κάτι. Ήξεραν ότι η Αλεξ είχε βάλει τα όριά της και δεν θα ήταν εύκολο να της αλλάξουν γνώμη.

Η βαρετή ημέρα πέρασε αλλά η αίσθηση της παρουσίας του Τάιλερ ήταν πάντα εκεί, σαν να περίμενε να γίνει κάτι. Αλλά ο καινούργιος μαθητής δεν θα το άφηνε έτσι, θα έβρισκε έναν τρόπο να την προσεγγίσει.

Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Και ήταν μόνο η αρχή.

Η πρώτη ώρα στο σχολείο ήταν ιστορία. Η Αλεξ, ο Έντ και οι υπόλοιποι μαθητές είχαν ήδη πάρει τις θέσεις τους όταν η πόρτα άνοιξε και μπήκε ο Τάιλερ. Ο καθηγητής, ο κ. Γουίλσον, του έκανε νόημα να κάτσει στην άδεια θέση στο πίσω μέρος της τάξης, ακριβώς δίπλα στον Έντ.

Η Αλεξ, καθισμένη στην πρώτη σειρά, ήταν προσηλωμένη στις σημειώσεις της. Δεν είχε καμία διάθεση να ασχοληθεί με το νέο παιδί, πόσο μάλλον όταν ένιωθε ότι ήδη τραβούσε τα βλέμματα όλων.

Καθώς η ώρα κυλούσε, ο Έντ παρατήρησε κάτι που τον έκανε να κοντοσταθεί. Ο Τάιλερ, που καθόταν λίγο πιο πίσω του, είχε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω στην Αλεξ. Στην αρχή σκέφτηκε πως ήταν σύμπτωση, αλλά όσο περνούσαν τα λεπτά, η επίμονη ματιά του Τάιλερ έγινε όλο και πιο φανερή.

Ο Έντ δεν μπορούσε να αντισταθεί. Έσκυψε προς την Αλεξ και της ψιθύρισε στο αυτί: «Μάλλον έχεις έναν θαυμαστή. Ο Τάιλερ σε κοιτάζει επίμονα από πριν.»

Ταιλερ