Winter Hearts in Colorado (Vegas Spin-Off)

Chapter 12

Chapter 12

It has been a week since I came to Colorado and it was the best decision I've ever made in my life. All the people I've gotten to meet in the past week made me feel so welcomed. Wala na akong ibang hahanapin pa. Kung pwede lang na hindi na ako umuwi ng Piplipinas ay gagawin ko, pero may pangarap pa akong tapusin ang college ko dahil gusto ko talaga maging isang ganap na flight attendant.

 I think once I've reached that point in my life na maging flight attendant ay mas magiging malaya ako sa pag-travel sa buong mundo. 

Hindi ko muna aatupagin ang mag-lovelife, pero ang lumandi, siguro keri naman once in a while.

Binigyan na rin ako ni tita ng sim card para mas madali niya akong ma-contact. That day, binigay ko rin kay Eyal ang number ko at hindi siya tumigil sa pagbati sa akin. I also took the chance na tanungin ang kondisyon niya. So far, he said, he already felt good after a day kaya naman biniro niya pa ako na baka 'yong sopas na iniluto ko para sa kanya ang dahilan kung bakita siya gumaling agad. Aaminin ko, kinilig ako nang sabihin niya 'yon. Kulan na lang talaga ay may magpagulong-gulong ako sa sahig, pero nakakahiya naman kina Tita Katie at pinigilan ko ang sarili ko.

Last night, kasama si Sydney, pumunta kami sa town carnival. Tuwang-tuwa ang twins dahil sa dami ng pwede nilang gawin pati na rin 'yong prizes na maaari nilang mapanalunan. Confident naman ako na may makukuha akong prize. Sinubukan ko ulit ang game booth na nilaro namin nila Eyal no'n na shoot the rings, pero naubos na lahat-lahat ng rings sa bucket ko ay wala akong nakuha. Medyo napahiya ako ro'n kaya hindi na ako nagpresenta pa sa mga susunod na booth na pinuntahan namin.

Sydney tried a few game booths, and eventually, she won a small prize which she gave to the twins immediately. Nagtalo pa ang mga bata dahil hindi alam kung sinong magmamay-ari no'n. Napilitan tuloy ako na maglaro rin para mabigyan ng isang laruan pa ang isa sa twins. I really tried my best to win a prize for them kaya sa madaling game booth lang kami pumunta. I was given three darts to hit three balloons continuously. Nanginginig pa ang mga kamay ko dahil nananabik ang mga bata. Tinandaan ko ang sinabi ni Eyal sa akin no'n. Ipinosisyon ko ang katawan ko at maging ang braso ko saka ko binato ang darts.

Tuwang-tuwa si Sydney at ang mga bata na makuha ko ang prize para sa kanila. I already gave the twins some of the stuffed toys I won the first time I went to the town carnival, pero mukhang gusto na nila ngayon ang bagong laruan na nakuha nila.

After namin mag-iko-ikot ay nagpahinga kami sa food booths. Mabuti na lang ay nakahanap kaagad ng pwesto si Sydney kaya kami ang um-occupy sa table. I was the one who presented to buy the foods for us. Corn dogs lang ang ipinautos ni Sydney sa akin para sa mga bata habang hotdog sandwich naman sa amin. Hindi nakasama sina Tita Katie at Tito Michael sa amin, pero nag-promise sila na sasama sila sa amin next time.

Pagbalik ko sa table ay inuna kong inabot sa mga bata ang pagkain nila dahil nakalahad na agad ang mga kamay nila pagkalapit ko pa pa lamang. I gave Sydney her food and then I sat down.

"This is fun, you know," panimula ni Sydney matapos kumagat sa kanyang hotdog sandwich. "I always go to the town carnival whenever it opens. I love how everyone comes together and have fun. As you can see, most people who come here are families, couples, and friends. In this little neighborhood in Colorado, we felt like we already knew each other."

"I get that," I said, nodding my head. "So, it's like you can't date anyone else anymore because you knew everyone else before the dating even started."

Natawa naman siya sa sinabi. I thought what I said was right that it made her think about something else.

"You're absolutely right," natatawa pa nitong tugon. "That's why whenever there's a newcomer in the neighborhood or someone who was visiting from another state, they quickly want to know who it was. I think you're in that kind of situation right now."