Bağımlı BxB

15

Yeni bölüüüüüüüüm!

İyi okumalar canlar...

🔥

Kayra dan

Uyandığımda yan dönüp, yüzüstü yatan Aybars a baktım. Şuanda üstümde onun tişörtü vardı ve buram buram o kokuyordum, bu durum nedensizce beni gülümsetirken telefonumun titreşim sesiyle bir küfür mırıldanmıştım.

Aybars ta uyandığında hızla yataktan kalkmamla acı içinde geri oturmam bir olmuştu. Aybars ise bu halimi görünce yanıma koşup beni kucağına almıştı

" Çok mu acıdı?"

Endişeli sesi beni güldürmüştü.

" Abartma barzocuğum, alışığım ben."

Söylediklerimle çenesi kasılmıştı, beni kıskandığını farkettiğimde umursamadan kalkıp yavaşça telefonumu aldım. Sessizdeydi.

Arelden yirmi dört, babamdan on iki, Felix ten de altı cevapsız çağrı vardı.

Kaşlarımı çatıp Arel i aradım.

" Arel?! İyi misin, sana mı bir şey oldu?!"

" Kayra! Neredesin sen, meraktan öldüm dünden beri, bir anda ortadan kayboldun resmen!"

" Bu muydu Arel? Sana bir şey oldu diye ödüm patladı."

Rahat bir nefes verdiğimde arkamı dönüp Aybars ın kollarını göğsünde bağlamış öylece bana baktığını gördüm.

Arel,
" Asıl benim ödüm patladı Kayra! Neredesin sen?!"

" Bizim barzoylayım, terapi yapıyoruz."

" Tamam o zaman, ben bölmeyeyim. Sen de dikkat et kendine."

Sırıtarak söylediklerimle Aybars ta gülmüştü.

Aybars,
" Bundan sonra terapileri böyle yapabiliriz bence."

" Neden olmasın?"

Kahkaha attığında umursamadan üstümü değiştirmek için kıyafetlerimi aldım. O da kaşlarını çatmıştı.

" Nereye?"

" Okula. Babamla kavga edemem, canım istemiyor."

" Geç kaldık?'

" Olsun."

Tişörtümü çıkarmamla bana yaklaşmıştı ki geriye doğru adım attım.

" Hazırlan barzo, yoksa kamyonetini alıp giderim."

" Elin sakat, araba kullanamazsın."

Gözlerimi devirdiğimde üstümü değiştirip evden çıktım ve onu beklemeye başladım, geldiğinde beni evime bırakmııştı.

İçeri girdiğimde boğa gibi olan babamı gördümm.

Onu umursamayarak odama çıkacağım esnada kolumdan tutup beni durdurmuştu.

" Git vedalaş arkadaşlarınla, yarından itibaren İspanya ya gidiyorsun. Arel bile ikna edemediyse seni kimse ikna edemez."

Kolumu hızla çektim, ona bıraktığımı söyleyip mutlu ettmek istemiyordum.

Bir şey demeden gerisin geri evden çıktığımda elimi umursamadan arabama atladım, son sürat okula sürüyordum. Şuan deli gibi istiyordum ve beni Aybars tan başkası durduramazdı.

Hızlandıkça hızlandım... Hatırladığım son şey ise yoldaki çocuğa çarpmamak için bariyerlere çarparak yuvarlanan arabamdı.