Gerçek Ailem Ayla Mila

12.bölüm

Arkadaşlar toplam okuma 470 oy ise sadece 30 ben burada emek verip yazıyorum ama siz bi oy ve yorumu çok görüyorsunuz böyle olunca benim yazma isteğim gidiyo artık sinir koyacağım eskiden koymuyordum ama artık koyacağım o sınırı geçmeden de yeni bölüm gelmeyecek yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum :):)););););

Oy = 10
Yorum = 15

Arkadaşlar çok yüksek yapmadım çünkü bu kitabı yazmak benim için de iyi oluyo kendi sorunlarimdan kaçmış oluyorum o yüzden yazmayı seviyorum ama emek veriyorum sonuçta ve emegimin hakkını istiyorum doğal olarak umarım anlayış gösterirsiniz çoğu kişi belki burayı okumadan geçmiş bile olabilir ama sınır geçilene kadar yeni bölüm atmayacağım

Diğer kitabıma bakmayı da unutmayın lütfen

...................................

Sabah uyandığımda elimi yüzümü yıkayıp üzerimi giyindim bu gün staj var o yüzden hastane onluklerimi giyinip aşağı indim

Babam beni görünce hemen yanıma gelip sarıldı diğerlerine baktığımda hepsinin yüzün de mahcup bir ifade vardı sanırım çok büyük tepki vereceğimi falan düşünüyorlardı

" günaydın babacım gerçekten çok özür dilerim affeder misin acaba bu babanı " dedi babam tatlı bi şekilde ben de kikirdayip

" bana bi kutu dolusu cips ve çikolata alırsın affedebilirim sanırım babamı " dedim babam iyice sarılıp yanağımı öptü

" kızım istesin ben ona marketi satın alayım bi tanem benim balım " dedi babam ve daha sıkı sarıldı

" baba tamam sıkma kardeşimi bırak da kahvaltı yapalım " dedi kuzey kıskanç bi ses tonuyla

" Güney haklı baba bırak aylayi da biz iyice tanışalım " dedi next abim

Ufak bi tebessüm edip yemek masasına doğru giderken Kuzey kolumdan tutup

" hala dün ne olduğunu anlatmadin sen istemezsin diye annemlere söylemedim ama anlatman gerek bunu biliyorsun demi güzelim " dedi haklıydı dün beni bulduğu durum çok acınası bi durumdu

" haklısın farkındayım anlatmam gerek ama su an cesaretim yok akşam yatarken falan anlatsam daha iyi olur ben kahvaltıya gidiyorum " diyip kaçtım yoksa daha da uzayabilirdi bu konuşma kahvaltı masasında asafin yanına geçtim diğer yanım da ise Güney vardı kulağıma eğilip

" dün olan şeyi kafana takma anlatmak için de mecbur hissetme sakın Kuzey bu konular da ısrarcı olabilir hemen öğrenmek istiyor ama ben seni anlıyorum anlatmak senin için o kadar kolaya benzemiyo sakın mecbur hissetme ben yanındayım " dedi kısık sesle bu kadar anlayışlı olmasına gerçekten şaşırdım o sırada gözümden düşen yaşı engelleyemedim hemen sildim yanımda Asaf vardı ve kafasını yerden kaldirmiyordu

" Asaf ne oldu neden moralin bozuk senin " diye sordum asafa doğru Asaf kafası kaldırdığında gözleri kıp kirmiziydi tüm gece ağlamış gibiyim " Ayla gerçekten özür dilerim ben söylemek istedim ama söyleyemedim bundan sonra senden bi şey saklamicam güven bana lütfen " dedi yine gözleri dolmuştu ay benim ikizjm ne kadar da duygusal be

" aman ikiz ben de önemli bi sey sandım tamam biraz kırıldım ama kusmedim lütfen hadi şimdi yemeğini ye daha hastaneye gideceğiz hastalar bizi bekler " diyip elini tuttum o da hemen gülümseyip sarıldı

Bi şekilde kahvaltı bitti ve hastaneye gitmek üzere kapının önünde bekliyorduk sizce neden Kaan kuzey ve cenk arabalarını kapının önüne çekmiş

" benimle geliyorsunuz hadi binin "
"benimle gelmek istersin demi abicim gel"
" hadisenize ya geç kalıyoruz hastalarim bekliyor " Efe abim de bizim staj yaptığımız hastanede doktorluk yapıyormuş geçen hafta yıllık içindeymiş o yüzden yokmuş