"අශ්‍රධ???"
" දෙව්ලාෂ්!!! ඔයා ආපහු පන්තියට යන්න" අශ්‍රධ කිව්වේ දෙව්ලාෂ්ට වුණත් අශ්‍රධගේ ඇස් තිබ්බේ රශිඳු ගාව...දෙව්ලාෂ්ගේ ඇස් මඟ ඇරලා අශ්‍රධ මලානික බැල්මකින් වුණත් බලන් හිටියේ රශිඳු දිහා....
"අශ්‍රධ මන් පන්තියට යන්නම් හැබැයි ඔයත් මාත් එක්ක එන්න ඕන!!! ඔයාව මේ වගේ කෙනෙක් එක්ක මට තියලා යන්න බෑ...ඒ නිසා ඔයා මාත් එක්ක යන්න එනවා එච්චරයි!!!" දෙව්ලාෂ් කෑ ගහද්දි තමයි අශ්‍රධ මෙච්චර වෙලාවකට පස්සේ දෙව්ලාෂ් දිහා බැලුවේ...
"මට අණ දෙනවද දෙව්ලාෂ්??" අශ්‍රධගේ බයාදු වෙලා ගිය කටහඬින් එහෙම අහද්දි දෙව්ලාෂ්ට වුණත් තමන්ගේ හඬේ සැර පවත්වා ගන්න පුලුවන් වුණේ නෑ..ඒත් එහෙමයි කියලා හඬ බාල කලත් අශ්‍රධ නෙවෙයි යන්න ආවේ දෙව්ලාෂ් එක්ක...
"අශ්‍රධ මේ අන්තිම වතාව අහන්නේ තමුන් මාත් එක්ක එන්නේ නැද්ද????" අශ්‍රධ රශිඳු ගාවට යනවා පෙනි පෙනීම වුණත් දෙව්ලාෂ් අන්තිම වතාවට හරි ඇහුවේ අශ්‍රධ 'මන් ඔයා එක්ක එනවා දෙව්ලාෂ්' කියලා කියන පරක්කුවට අශ්‍රධව ඇදගෙන එතනින් පැනලා දුවන්න ඕනකමට....ඒත් අශ්‍රධ යන්න ඕන කියලා එක වචනයක්වත් කිව්වේ නැහැ....අඩුම එක වචනයක් වත්...
"කොච්චර ඇහුවත් ඔච්චරයි දෙව්ලාෂ්!! දැන්වත් පරාජය පිලි අරන් මෙතනින් යනවා අයිසේ අපිට වැඩ තියනවා!!" රශිඳු කියද්දි දෙව්ලාෂ් අත් දෙක මිට මොලවගත් වනම රශිඳු දිහා බැලුවේ දවා අලු කරන බැල්මක්!! ඒ බැල්මෙන් ම අශ්‍රධ දිහාත් බලපු දෙව්ලාෂ් දැක්කා කඳුලු වලටම බොඳ වෙලා තියන අශ්‍රධගේ ඇස්...ඊටත් වඩා තමන්ගේ ඇස් බොඳ වෙලා කියලා දෙව්ලාෂ්ට තේරුණේ ඊළඟ තත්පරයේ අශ්‍රධගේ රූපේ පෙනුනෙත් බොඳ වෙලා වුණ එකෙන්...දෙව්ලාෂ් මිට මොලවන් හිටපු අතින් ම හොස්ටල් බිත්තියක ගහලා තිබ්බ පොඩි කණ්ණාඩියට ගහපු පාරෙන් ඒ කණ්ණාඩිය කුඩු වෙලා කණ්ණාඩි කෑලි තැනින් තැන ඉහිරුණා!!! ලොකුවට කණ්ණාඩියෙන් බිඳුනු කෑල්ලක් අශ්‍රධගේ කකුල් දෙක ඉස්සරහට වැටෙද්දි අශ්‍රධ දෙව්ලාෂ් ගාවට දුවගෙන එන්න කකුල ඉස්සුවේ දෙව්ලාෂ්ගේ එක ඕසෙට ලේ ගලන අත දැකලා...ඒත් ඊට ඉස්සර වුණ දෙව්ලාෂ් හොස්ටල් එකෙන් එලියට ගියේ මහ සද්දෙන් දොර වහගෙන....
YOU ARE READING
උක්තානුක්ත | Spoken-unspoken
Romantizmදම් පාට මල් පෙත්තක සිනිදුවට අකුරු කරපු වචනෙන් කීව- නොකීව කතාවක්.... උක්ත-අනුක්ත 💜
