උක්තානුක්ත | Spoken-unspoken

06

"ලේනා ජම්බු ගහේ ආයේ නගී ආයේ බසී...කෝ සද්දෙට ගහපන් ඔය ඩෙස් එකට!!" තෙවිනුර prefects room එක අස්සේ දේව මණ්ඩලේ උන් එක්ක ලෙසටම ආතල් ගන්නවා...අභිරුත් දේවාරූඪයෙන් වගේ යකඩ මේසෙකට තඩි බානවා තෙවිනුරගේ සපෝට් එකට...දේව මණ්ඩලේ ලොකු දෙයියෝ දෙන්නා වෙච්චි මෙවිනුයි, දෙව්ලාෂ් දෙන්නයි හැර අනික් ඔක්කොම prefects room එක මැද නටනවා...මෙවිනුයි දෙව්ලාෂ් යි දෙන්නම බංකුවේ වාඩි වෙලා නටන උන් ටික නටන දිහා බලා ගෙන හිනා වෙවි හිටියා. ඒත් එයාලගේ ඩාන්ස් එක ඉවර කරන්න හම්බවුණේ නෑ එතනට කඩාගෙන බිඳ ගෙන ආපු කෙනා...ඒ ආපු කෙනා prefects room එක දොර වැරෙන් තල්ලු කරගෙන ඇතුලට ඇවිත් මුලු prefect room එක පුරාවටම ඇස් යොමු කලේ තමන්ගේ ගොදුර හොයන්න ආව සිංහයෙක් ගානට..එකම දේ එයාගේ ගොදුර මුව පැටියෙක් නොවී තවත් එක සිංහයෙක් වීමයි.

එකපාරටම දොර කඩාගෙන වගේ ඒ ඇතුලට ආව කෙනාව දැකලා මෙවිනුයි දෙව්ලාෂ් දෙන්නවම පුටුවෙන් නැගිට්ටවුණේ ඉබේටමයි..ඉතින් ඒ වෙන කවුරුත් නෙවෙයි අශ්‍රධ!!  දෙව්ලාෂ්ගේ ඇස් එක්ක ගැටුන අශ්‍රධගේ කේන්තියට දිලිසෙන ඇස්!! එයාගේ සුරතේ කේන්තියටම පොඩි වෙන කොල දෙව්ලාෂ්ගේ අවධානය හොරකම් කලා...ඒ කොල කිහිපය අතට පොඩි වෙන තරමින් දෙව්ලාෂ් දැනගත්තා එක දෙයක්...අශ්‍රධගේ අතට ලැබෙන්න ඕන හෝ එහෙම නොවෙන්න ඕන කොල කිහිපය ලැබිලා කියන එකයි.

"අශ්‍රධ? මොකද මචං මේ??" මුලින්ම හඬ අවදි කරගන්න පුලුවන් වුණේ තෙවිනුරට..ඒත් අශ්‍රධට තෙවිනුරගේ ප්‍රශ්නේට උත්තර දෙන්න ඕන කියලා හැඟීමක් තිබ්බේ නැහැ.

"මට මූ එක්ක ටිකක් තනියම කතා කරන්න ඕන!!" අශ්‍රධ තවමත් ඒ ගිනි ගන්න ඇස් දෙව්ලාෂ් දිහාවටම එල්ල කරගෙනමයි හිටියේ...ලේසියකට කේන්ති නොයන අශ්‍රධගේ කලාතුරකින් ඉස්මතු වෙන මේ කේන්තිය නිවන්න ලේසි ගින්නක් නෙවෙයි කියලා පොඩි කාලේ ඉඳන් එකට හිටපු තෙවිනුර හොඳටම දැනගෙන හිටියා. හේතුව මොකක් වුණත් සමහරවිට අශ්‍රධ එක්ක දෙව්ලාෂ් ව තනියම තියලා යන එක තරම් බයානක දෙයක් මේ වෙලාවේ නොතියෙන තරම් වෙන්න ඇති....ඒත්  අශ්‍රධ ඒ කාටවත් ඉන් එහා ඔප්ෂන් එකක් දෙනවා කියලා නම් පේන්න තිබ්බේ නෑ...

"අ-"

"තෙවිනුර මට මූ එක්ක කතා කරන්න ඕන!!! තනියම!!!" අශ්‍රධ කෑගහද්දි තෙවිනුර ඇතුලු පිරිස කෙලින් ම බැලුවේ දෙව්ලාෂ් දිහා....දෙව්ලාෂ් හැමෝටම එතනින් යන්න කියලා ඇස් වලින් සන් කලාම අකමැත්තෙන් වුණත් සේරටම එතනින් එලියට යන්න සිද්ධ වුණා..ඒ හැමෝම එලියට ගියපු පරක්කුවට prefects room එකේ දොරේ තිබ්බ යතුරෙන් දොර ලොක් කරලා යතුර තමන්ගේ සාක්කුවට දාගන්න විදිහ දෙව්ලාෂ් බලාගෙන හිටියේ ඉවසීමෙන්. තවමත් අශ්‍රධගේ සුරතට පොඩි වෙන කොල දිහා ඕනකමින් බලපු දෙව්ලාෂ් සුසුමක් හෙලුවේ ඕන දෙයකට සුදානමින්...තවමත් අශ්‍රධ දෙව්ලාශ්ට අතක්වත් ඉස්සුවේ නැත්තේ එයාට ඊට ඕනකම තිබ්බට කොහෙ හෝ කොතැනක කියාගන්න බැරි හේතුවකට එයා නතර වෙලා නිසයි....ඒත් ඒ හේතුව ඉක්මවා යන්න තව පුංචි අඩියක් ම විතරයි ඉතුරු වෙලා තිබුණේ.