SONBAHAR YAĞMURLARI

6.Bölüm

Bhr-svn için yazıyorum yeni bölümü :)

Yeni bölümü beğenirsiniz inşallah canlar :)) :*

...

Gözlerimi açtığımda, bir hastane odasındaydım . Başımda bekleyen babam, çok üzgün bir şekilde bana bakıyordu . Hey bir dakika ,az önce Poyraz yanımda bana seni seviyorum diyordu , ne oluyor ? Babam ölmüştü ,ne oluyor ? Babam gözlerimi açtığımı gördüğünde , hızlıca yerinden kalktı .

"Uyandın güzel kızım ,sonunda. " dedi ve başımı okşadı ve öptü.

"Baba sen gerçeksin. Ama sen ölmüştün ben İngiltere'ye gidiyordum. "

" Hayır kızım ben seni hiç bırakmadım. 2 haftadır uyuyorsun Allah'ım şükürler olsun. "

Bu adam neyden bahsediyordu. 2 haftadır uyuyordum ve bunların hepsi rüya mıydı, inanmıyorum. Peki bana ne olmuştu? Ben niye hatırlamıyordum. Gözlerimi açıyorum bir hastane odasındayım, az önce Poyraz bana " biraz saçma gelecek küçük kız ama seni seviyorum "demişti. Allah aşkına buarda ne oluyordu ve ben niye hiç bir şey hatırlamıyordum.

Doktor hanım geldiğinde, ona sadece baktım. Ağzından çıkan her kelime, o kadar kötüydü ki.

" Murat bey, kızınızın beyninde, büyük bir tümör var ve bu yüzden, hiç bir şeyi hatırlamıyor. 2 haftadır uyuyor. Ve bu süre içinde, rüyasında herhangi bir şey görmüş olabilir. Onun için sadece ,rüyasında gördükleri doğru şuanda."

Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Babama baktığımda, gözlerinin dolu olduğunu fark ettim. Beynimde ,büyük bir tümör var ve her saniye ,hatta salise sonra ölebilirim. Niye ben ki. Ben, ne yaptım bu dünyaya.

Babam, yatağımın yanında duran telefonunu alıp, birini aradı. Ama ,konuştuğu bir kadındı. Üvey annem miydi yoksa? "Tamam canım, bekliyoruz. " dedi ,son olarak ve telefonu kapattı .Hiç bir şey söylemedim , sormadım da.

Susamıştım , babam odadan dışarı çıkmıştı . Bu yüzden ,mecburen suyu kalkıp ,kendim almam lazımdı. Yerimde yavaşça doğruldum ve ayağa kalktım. Yerde terlik yoktu, o yüzden çıplak ayakla basmak zorunda kaldım. Yerimden kalktığımda, gözlerim kararmaya başlamıştı ve başım dönüyordu. Su şişesinin olduğu masaya vardığımda ,bardağı alıp şişeyi yavaşça kaldırdım . Ama başarılı olamadım şişenin içindeki bütün su üzerime boşaldı. Yere düşmüştüm ve burnum kanamaya başlamıştı ve,

karanlık ....

...

"Güzel kızım, benim. " diyen ve annemin sesine benzeyen, bir kadın sesiyle uyandım. Sesin geldiği yöne ve saçlarımın içindeki ellere, doğru başımı yavaşça çevirdim. Gördüğüm kişi karşısında, bir şok daha geçirdim. Bu kişi ,annemdi.

"Anne!? " dedim soğuk ve bir o kadar da şaşkın sesimle.

" Kızım ,iyi misin bir şeyin yok dimi? "

Olamaz dimi, ciddi ciddi annem yanımda. Gözlerimi kapadım, açtım. Ama bu gerçekti. Annem tam karşımdaydı . Sanki bir deliyim ve tımarhaneye kapatılmış gibi hissediyordum . Yanımda ihtiyaç duyacağım, 2 kişi de var ama ben yanımda tek bir kişi istiyordum ;

Poyraz ...

Ne diyorum ben ya, ne Poyraz'ı . Ben ,onu sevmiyordum hem . Sadece ,küçük bir hoşlantı . Ya ,ne diyorum ben ya, hayal ürünü biri ve sadece 2 hafta rüyamda gördüğüm biri .Gerçek değil !

"Kızım iyi misin ?" diyen annemin sesiyle irkildim .

"İyiyim anne , ama bana lütfen, hatırlamadığım her şeyi anlat ." annem ,elindeki çantadan ansiklopedi gibi bir defter çıkardı ve bana uzattı .