" ඩොක්ටර්?"
" ඩොක්ටර්?"
" ඒයි "
"ඒයි අනුසර මොකද මේ "
කවුරුහරි මාව හොල්ලනවා දැනුණු නිසා මම පියවි සිහියට ආවා
" ආ ඇයි ?"
" මොනාද ඔච්චර කල්පනා කරන්නේ ?"
ඒ තිසර .එයා පුදුම වෙලා මම දිහා බලන් ඉන්නවා
" ආ නෑ මොකුත් නෑ "
මම එහෙම කිව්වට ඇත්තටම මම හිටියේ ලොකු කල්පනාවක.මම කල්පනා කරේ ඊයේ උන දේවල් ගැන.අර බයිසිකල් පැදපු කොල්ලා කවුද ? එයා එක පාරට අතුරැදහන් වුණේ කොහොමද ? ඒක මම දැකපු මායාවක්ද ?නැත්නම් ඒක මම හිතින් මවාගත්ත දෙයක්ද ? ඒත් මම ඇත්තටම ඒයාව දැක්කනේ.එහෙනම් ඒක කොහොමද මායාවක් වෙන්නේ.ඇත්තටම ඊයේ ඒ මොකද්ද සිද්ධ වුණේ
මම වෙලාව බැලුවා.වෙලාව දෙක හමාරයි.මට කන්නත් අමතක වුණා
" මොකක් හරි ප්‍රශ්නෙකද ඉන්නේ ?"
තිසර එහෙම ඇහුවේ මම ලගින් ඉදගන්න ගමන්.
" ඔව් ඒත් අනේ මන්දා"
"මොකද්ද ප්‍රශ්නේ ?"
" ඊයේ මම අර පරණ වළව්ව බලන්න ගියා "
" ආ ඔය කරගෙන තියෙන්නේ "
" ඇයි ?"
" ඒක යන්න හොද තැනක් නෙමෙයි.මටත් ගමේ මිනිස්සු දෙතුන් දෙනෙක්ම කිව්වා ඕක ගැන අහනකොට "
" ඇයි ඒ ඉතින්"
" ඒක නම් හරියට දන්නෑ නෑ.ඒත් මම ඔය වගේ තැන්වලට ආස නෑ.කාළෙකට කලින් මිනිස්සු පිරිලා ඉදලා දැන් කවුරුත් නැති තැන් හරිම මූසලයි "
"හ්ම්"
ඒත් එහෙම තැන්වලට මම ආසයි.
" මොකෝ ඉතින් වුණේ?"
මම ඇත්තම කියනවද නැද්ද ඇත්ත කිව්වොත් තිසර මට පිස්සු කියලා හිතයිද ?
" නෑ මට ගිහින් ආපු වෙලේ ඉදන් හරි අමුතුයි "
" ආ ඕක තව ටිකකින් ඇරිලා යයි "
"මාත් හිතෙනවා "
" හිතන්න එපා වැඩිය .අපි යමුද කන්න මම තාම කාලා නෑ "
"මමත් නෑ ඒත් මට බඩගිනි නෑ "
" එහෙනම් මම යනවා ඔයා වෝඩ් ඒක පොඩ්ඩක් බලන්න "
