ගූගල් මැප් එකේ පිහිටෙන් මම රත්නපුර ටවුන් එකට ආවා.මම මීට කලින් මේ පැත්තට ඇවිත්ම නෑ.නුහුරු ගතියක් දැනුනට මම කොහොමහරි පාර හොයාගන්න ඕනි.ගූගල් එකේ විදිහට දෙමැද තියෙන්නේ රත්නපුර ටවුන් එකට කිට්ටුව.ඒත් ගොඩාක් ඇතුලට වෙන්න.මම රත්නපුර බස් ස්ටෑන්ඩ් එක ලගට ඇවිත් බයික් එක නතරකරේ වතුර ටිකක් බොන්න.කීප තැනක නවත්තලා බීපු නිසා වතුර බෝතලේත් ඉවර වෙලා කියලා තේරුණේ එතකොටයි.මම වෙලාව බැලුවා.වෙලාව හරියටම දොළහයි.යක්කු ගස් නගින නිසා ස්ටෑන්ඩ් එකම පාළුවට ගිහින් තිබුණේ. ඇතුලේ හිටියේ මිනිස්සු දෙතුන් දෙනෙක් විතරයි
මම ආයෙමත් බයික් එක හරෝගෙන ඉස්සරහට ආවා.එතකොටම මම දැක්කේ පාර අයිනේ කඩල විකුණන මනුස්සයෙක්.
" මේ අන්කල් දෙමැදට යන පාර කියනවද?"
සුදු පාට කෙස් පිරුණු රුව්ලකුයි තට්ට ඔලුවකුයි තිබුණු ඒ මනුස්සයා මම දිහා බැලුවා.ඒ ඇස්වලට හරියට මහන්සි පාටයි.මිනිස්සු ජීවත්වෙන්න කොච්චර දුක් විදිනවද? මහ රෑ වැඩ කරන්න සිද්ද වෙන එක මොන තරම් අවාසනාවක්ද ?
" මොකක්ද මහත්තයෝ ?"
" මට දෙමැදට යන පාර කියනවද?"
" ආ දෙමැද ඔය පැත්තෙන් නෙමෙයිනේ මහත්තයෝ කුරුවිට පැත්තට යන්න ඕනි බයික් එක හරෝගන්න මහත්තයා පාස් කරගෙන ඇවිල්ලා "
මට ඉතින් උනොත් වෙන්නේ මේ වගේ රට පැටලෙන මගුලක් තමයි.
"ඇතුල්ගම රජමහා විහාරය තියෙන්නේ.ඒ එක්කම තියෙන ඇතුල් පාරේ ගියාම තමයි දෙමැද හම්බෙන්නේ . මහත්තයාට සෑහෙන්න දුර යන්න වෙයි හැබැයි .පැය පහක විතර ගමනක්."
"ආ එහෙමද ?"
ඒ වචන ටික ඇහෙනකොට නම් මට හිතුණේ ආයෙම ගෙදර යන්න.එච්චර ඇතුලකද දෙමැද තියෙන්නේ.යනකොට කීය වෙයිද? කමක් නෑ දැන් ආපු එකේ යනවා.ආයේ හැරෙන්න උවමනාවක් නෑ
පාර පුරාවට තිබුණේ කලාතුරකින් යන වාහනයක් විතරයි.හැමදේම හරිම නිහඩයි.ඒ නිහඩ බවට මට ආස හිතුණා.කොලඹදි නම් කවදාවත් මට මේ තරම් නිහඩ බවක් දැනිලා තිබුණේ නෑ.මට වේගෙන් යන්න ආසාවක් ඇතිවුණේ මහ පාරටම ඉන්න එකම මනුස්සයා මම නිසා
