The Androgynous Beauty of a Boy - On going (Slow update)

Androgynous 2 #Strange New Student

" I killed him mama "

"Mamatay tao ako! Masama akong bata!"

"NO! son it was a self-defense and you did that, just to protect your self my love ... hush ... Don't blame your self please" 

"I am a criminal! ... I killed..  him!! "

"Stop blaming your self, hush, You didn't kill anyone."

Razz's POV

"Ma kailangan niya ng pumasok sa totoong school,Hindi yung Aasa nalang siya sa online-online na yan ."Naririnig ko ang bose ni Papa sa labas ng pinto ng aking kwarto.Mukhang nagtatalo sila ni mama .

"Ano ka ba ANTHON , Nakikita mo naman ang sitwasyon ng anak mo,Hanggang ngayon his suffering under a pre-eminent trauma .Naiintindihan mo ba yon anthon ?"

they are arguing about me.Nagiging pabigat na ata ako sa kanila,lagi nalang silang nagtatalo ng ganyan .Naiinis ako sa sarili ko .Bakit hindi ko pa ibaon sa limot ang lahat na nangyari.

Sabe ng psychologist ko, Nakarecover na daw ako .Pero bakit ganon i can't feel it na im fully recovered  .Natatakot parin ako na may mahawakan o may masaktan akong ibang tao.

Pero ,Ayoko ng dagdagan pa ang paghihirap nila mama at papa sa akin .they already sacrificed a lot things for me and that is enough.I need to face the world on my own .

they're still in middle of a fight. when i open decided to open my door and barge in ."Tama na po, Papa ..Mama ready na po ako ..papasok na po ako sa school"then i gave them a quick smile.

Syempre nagulat sila sa sinabi ko.Hindi nila ninakala na sa akin mismo mang-gagaling ang decision .Mahal na mahal ko sila at alam ko na ginagawa nila ang lahat para sa ikabubuti ko.Wala namang hinangad ang magulang na hindi maganda para sa kanilang anak.

Tinignan ako ni mama at niyakap."Are sure ? anak ? sa decision mo ?.Bumitiw muna ako sa pagkakayakap kay mama then i look at her .Tapos tumango nalang ako bilang tugon .Hindi ko kase alam kung kayayanin kong panindigan ang sinabi ko.Papa tap my right shoulder and said "That's great anak ,Mamaya na mismo tayo pupunta sa school na papasukan mo "Tuwang binalita sa akin ni papa.

So? wala ng atrasan 'to,Habang pinapakinggan ko si papa dito sa dinning table explaining  about the details and background of my school.By the way I'm 16 now and 4th year na ako .I started online schooling since grade 5 .Mula pa noon takot akong makihalubilo sa mga tao .Since that tragic incident happened to me . lagi kong nalang iniisip na isa akong criminal ,Na may masasaktan nanaman akong iba ,Na isa akong mapanganib na tao at deserve kong makulong  dahil ma pa sa hanggang ngayon ay   hindi ko parin matangap na nakapatay ako .At paginiisip ko yan lalo lang ako nadedepressed and i can't stop my tears from falling down.i disgusted my self.

Sinubukan kong isipin na self defense lang ang nangyari .Pero iba ang ini-imply ng utak ko .Kasalanan ko ang lahat .At kailangan kong pabayaran ito.

'Razz my son ? are you okay ?..Kung nagbago ang isip mo we can go back to our house and continue this if you're ready enough."Sabi ni papa habang naka park kami sa tapat ng malaking gate na kulay blue.Nakarating na kami sa school na papasukan ko.Naka prepared na pala ang lahat.Prini-pared ni papa ang lahat ng kailangan ko .Naka plano na 'to.Pagkatapos naming mag breakfast may binigay siya sa aking uniform .At heto suot ko ngayon .

Tumango lang ako bilang tugon.Still i'm freaking out .My whole body is shacking when papa finally  got out in the car and run to my side and open my door for me.

"Here's your bag and take this envelope .nandyan na ang mga papers na kailangan mo .You just need to hand it out to your new adviser.

i sighed and took the bag together with the long brown envelop .Pinigilan ko ang sarili ko na magpakita ng kahit anong kaba o pagkatakot kay papa .Kase ayokong maisip niya na napipilitan lang ako o  hindi ko 'to gusto.

Niyuko 'ko ang ulo ko at dahan dahan pumasok sa loob ng campus .By the way ALL BOYS SCHOOL pala 'tong school na 'to .Kaya abot abot ang kaba ko .

"Please make me invisible to the eyes of this people" 

inayos ko ang full bangs ko at pinuwesto ito ,Enough para matakpan ang kalahati ng mukha ko.

"okay RAZZ you need to do it ..one year lang naman e. kailangan mo lang itago ang sarili mo sa mga mata ng mga taong ito "bulong ko sa sarili ko habang nakayukong naglalakad sa hallway.

Talagang Malaki ang paninibago ko .Para sa tagal ko na nakakulong sa bahay at tanging ang computer lang ang lagi kong kasama at kausap.Kaya naman feeling ko hindi belong ang katulad ko sa lugar na 'to.Para bang New born baby ang feeling ko .Na ngayon lang natotong maglakad at makakita ng ganitong karaming tao .

Right at this moment naiiyak na ako sa takot.

A/N:hope you like it 

please vote and leave some comments if you like ..