ထယ်ယောင်းတစ်ယောက် နောက်တစ်ရက်မှာအလုပ်သွားဘေမဲ့ဂျောင်ကုကိုတော့ကျောင်းသွားခိုင်းလို့မဖြစ်သေးတာမို့
ပစ္စည်းအပြည့်အစုံနဲ့ကုမ္ပဏီခေါ်လာရတယ်။
"ceoမျက်ကွင်းမညိုတာကြာပါပြီ အခုကဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မျက်ကွင်းညိုနေတယ်~"
"အသေးလေးလေက ဟိုဟာ..အာ အသေးလေးနေမကောင်းလို့~"
"ဟုတ်လား အဲ့တာကြောင့်မို့ထင်တယ်
kookieမျက်နှာကမအီမသာနဲ့ ခါတိုင်းလိုမုန့်တွေလဲမစားဘူး~"
ဂျောင်ကုအကြောင်းက လူသိနည်းလေပိုကောင်းလေမို့
သူ့ရဲ့မန်နေဂျာကိုတောင်မပြောပြတဲ့ထယ်ယောင်းက
တစ်ညလုံးမအိပ်ဘဲဂျောင်ကုအကြောင်းစဥ်းစားနေလို့
မျက်ကွင်းတွေကညိုနေပြီ~
"ဦး..kookieအိပ်ချင်တယ်~"
"ဟုတ်ပြီ ဦးလာခဲ့မယ်နော်~"
"ဘာလို့လဲမသိဘူး ခနခနအိပ်ချင်နေတာ~"
"ဒီလိုပါဘဲ ဖြစ်တတ်ပါတယ်~"
"ဦးရော အဲ့လိုဖြစ်သလား~"
"အာ..ဦးကမဖြစ်ဘူးလေ ကဲပါ လှဲလိုက်
ဦးကျောပွတ်ပေးမယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
sofaပေါ်ကွေးကွေးလေးလှဲအိပ်တဲ့ဂျောင်ကုကို
ထယ်ယောင်းက ကျောလေးပွတ်ပေးနေတော့
မကြာခင်မှာ အိပ်ပျော်သွားပြီး ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဗိုက်မှာ ရေနွေးအိတ်ကပ်ပေးကာ
စောင်ပါးလေးခြုံထားပေးလိုက်တယ်။
*အရမ်းပင်ပန်းမှာဘဲ~*
~~Ring~~Ring~~
"hello Omma~"
"kookieကဘယ်လိုလဲ သက်သာသွားပြီလား~"
"ဟုတ် သက်သာသွားပါပြီ ဟိုလေomma
အသေးလေးမှာ မအင်္ဂါပါနေတယ် အဲ့တာကဘာကြီးလဲ~"
"Ommaတို့ပြောမထွက်တာအဲ့တာဘဲလေ
kookieက အင်္ဂါနှစ်ခုပါပြီး
ယောကျာ်းလေးအဖြစ်ထင်ရှားတယ်အဲ့တာကြောင့်
ကျားအင်္ဂါကိုဖြတ်ထုတ်ပစ်လို့လဲမရဘူး~"
"ဟူးး မနေ့ကအသေးလေးmenstruationဖြစ်လာတယ်~"
"ဟေ??..အေးပေါ့လေ မအင်္ဂါပါလာမှတော့~~"
"ဟုတ်တယ် ဖြစ်တာကကြောက်စရာကောင်းအောင်
အတုံးအခဲတွေကျလာတာ doctorပြောတာတော့
အသက်16နှစ်မှစဖြစ်လို့ အဲ့လိုဖြစ်တာတဲ့~"
YOU ARE READING
~~သွေး~~
General Fictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
