Görev | Draco Malfoy

6 - Boggart

| Harry'nin anlatımı

Adelina ve Draco'yu en son olanlardan sonra hâlâ görmemiştik. Hermione bazen bizden sıkıldığı için hep grubumuzda bir kız arkadaşımız daha olsun isterdi ki onunla bizle yapamadıkları yapabilsin, bu kişinin Adel olduğuna karar vermişti anlaşılan. Her neyse, sırada ki dersimiz Slytherin ile ortaktı, Ksks (Karanlık sanatlara karşı savunma). Erkenden sınıfa gidip Ron ile birlikte yan yana oturduk, Hermione ise Adel ile oturmayı tercih etti. Hemen onların arkasında oturan Draco'nun, arada Hermione'ye baktığım sırada bana baktığını, göz temasından kaçınmadığını çok net söyleyebilirdim. Dersin ortalarına doğru sırama kuş şeklinde bir not uçtu. Açıp okuduğumda "arkadaş olmaya ne dersin Potter?" Yazıyordu. Arkamı tekrar döndüğümde draco pis pis sırıtıyordu. Artık bu durumları tuhaf bulmuyordum zaten son zamanlarda her şey tuhaf ilerliyordu. Hermione beni "çok düşünüyorsun, çok kurcalıyorsun, onlarda bizim gibi" bu cümlelerle sürekli azarlasada içimde ki şüphe ve alnımda ki izin ağrısı geçmiyordu.

| Adelina'nın anlatımı

Draco'nun Harry'e gönderdiği kuş şeklinde ki notu gördüğümde kaşlarımı çattım, umarım yanlış şeyler yazmamıştır diye düşünürken Hermione benden önce davrandı.

"Nota ne yazdın Draco?"

"Merak edilecek bir şey değil, sevgili arkadaşıma not göndermez miyim?" Bu sırada arkamı dönüp Draco'yu süzdüm. N'oldu der gibi bakınca "hiç" dedim ve önüme döndüm, profesörü dinlemeye çalışıyordum. Hermione kitaplarını tek tek açıp konuyu extra kitaplardan takip etmeye çalışırken tekrar konuştu;

"Ben hâlâ sizin arkadaş olabileceğinize inanmıyorum, ondan bu merakım. Yanlış anlamayın." ne yalan söyleyeyim, aslında bende aynı fikirdeydim. Draco'nun fazla tepki vermemesi en büyük şansımdı. Ancak profesör Hermione'yi duymuş olacak ki bakışları bize döndü, bu sırada cevap verecek olan Draco'yu farkedip ceza almaması için "susun, profesör bize bakıyo-" diyordum kiiiiiiii... Bu hikâyede yanan ben oldum.

"Bayan Malfoy, yanıma gelip böcürtünüzle yüzleşmek ister misiniz?" İçimden ikisine de lanet okurken profesöre bakarak gülümsedim. "Teşekkürler profesör"

"O zaman lütfen dersi dinleyin" kafamı kaç kez tamam anlamında salladığımı saymadım.

"Evet, o halde ilk kim denemek ister?" Gözleriyle sınıfı taradı "Ron'du değil mi?"

Ron yutkundu. "Evet efendim."

"Yanıma gel lütfen Ron." Ron, Harry'e bakıp yardım isteyerek profesörün yanına gitti.

"Anlamayanlar için tekrar söylüyorum; dolapta sizin en çok korktuğunuz şey, yani böcürtünüz var. Ben dolabı açtığımda o ne yaparsa yapsın onun en komik hâlini düşünüp "riddikulus" diyerek alt edeceksiniz. Evet Ron, hazır mısın?"

Ron asasını dolaba doğru hafifçe kaldırıp hazırım anlamında kafasını salladı. Profesör dolabı açtığında kocaman tüylü bir şeyin ayakları çıktı, sonra da gövdesi, bu bir örümcekti. Koşarak Ron'a giderken BAM! Ron onu alt etti. Profesör dahil herkes onu tebrik alkışlarına boğarken ron yerine oturdu. Profesör daha sonra Harry'i seçti.

***

Harry asasını dolaba dikmiş, bir şeyin çıkmasını bekliyordu. Dolaptan yaklaşık 1 dakika sonra çığlık atmaya çalışıp atamıyor gibi, sesi kısık desen kısık olmayan fakat bir çığlık kadar güçlü olan kahkaha sesi duyuldu. Hemen tanımıştım o sesi. Elimle hemen kulaklarımı kapattım ve mümkün olmadıkça dolaba bakmamaya çalıştım. Bu ses travmalarımı aklıma getiriyordu. Herkes dolaba dikkatle bakarken kimse benim böyle davrandığımı farketmemişti zaten, draco hariç. Draco sağ tarafımdan öne doğru eğilip kulağıma fısıldadı:

"O sadece bir böcürt Adel, bana güven. Lütfen elini kulaklarından çek güzelim." Daha sonra tekrar yerine oturdu. Arkadan saçlarımla oynamaya başladı. Bu sırada elimi kulaklarımdan çekip dolaba tekrar baktığımda Harry'nin üzerine ruh emiciler uçmaya başladı. Hızlı davranıp onları alt etti. Yani bu da demek oluyordu ki, Harry babamdan ve ruh emicilerden korkuyordu. Onun ortaya çıkma gerçeğini savunuyordu, okulda ağırdan önlemler alınıyordu. Zamanımız kısıtlıydı. Fakat şuan sınıftan profesör, Harry, ben ve Draco hariç kimse kahkahanın sahibini tanımadı, ancak tahmin edebilirlerdi.

Korkuyordum hem de çok, kimse anlamıyordu. Belki siz de anlamıyordunuz beni. Bu kız madem zeki, neden sürekli tırsıyor diyebilirsiniz. Haklısınız da ancak babasına meydan okuyan bir kız var karşınızda, babası ona ne kadar sevgi göstermemiş, görmezden gelmiş olsa da tüm anıları onunla...(travmalar olsada). Zor geliyor, çok zor geliyor. Beynim uyuşmuş gibi sanki, korkak ve ürkek birine dönüşüyordum ve bu benim çok zoruma gidiyordu.

| Draco'nun anlatımı

Bugün dersler olanlardan önce ve sonra extra sıkıcıydı. Dersin çoğunluğunda her uyumak istediğimde Adelina sürekli arkasını dönüp kolumu cimcikledi. O da haklıydı, ceza almamalıydım. Yoksa babam ohooooo- her neyse. Odada oturuyorduk, ben ders çalışırken Adel yatağında sırt üstü uzanmış tavanı izliyordu. Onu bu hâlde görmeye hiç alışkın değildim, onu böyle gördükçe daralıyordum. Bir süre onun bu hallerine baktım ve sonra kafasını dağıtmak için güldüm. Kafasını çevirip;

"N'oldu?" Dedi.

"duvara bakarken çok komik görünüyorsun"

"Ha ha ha. Aman ne komik" tekrar duvarı izledi, gram gülmedi.

"Ne düşündüğünüzü öğrenebilir miyim acaba bayan Riddle?" Kucağımda ki kitapları kapatıp düzenledim ve büyüyle rafa kaldırdım. Daha sonra Adele doğru oturdum ellerimi kenetleyip söyleyeceği şeyleri dinlemeye başladım.

"Düşündüğümden daha zor/yavaş ilerliyoruz/ilerleyeceğiz." lafını kesmek istemediğim için konuşmadım. "İnsanların gözünde profil çizmek için daha çok erken, yeni tanıştık. Harry'nin benim hakkımda şüpheleri var. Okulda önlemler alınmaya başladılar. Her şey bu durumdayken, nasıl hemen halledebiliriz ki?" Lafının bittiğine emin olduktan sonra konuştum;

"Çok düşünüp çok stres yapıyorsun Adel, sadece kafanı toplarlamaya çalış ve bana güven."
Kafasını çevirip baktı, daha sonra tekrar tavana döndü ama bu sefer gözlerini kapattı.

"Işığı kapatır mısın Draco?" "Tabii" ışığı kapattım ve bende yatağıma uzandım.

"İyi geceler Draco"

"İyi geceler bayan Riddle"

Bende biliyordum yavaş olduğumuzu. Böyle stres yapması bir yandan da aşırı normaldi aslında. Hatta eminim ki babam dört gözle bizden olumlu haber bekliyordur fakat Adelina'nın bu konuda daha fazla üzerine gitmeyi istemiyordum. Daha fazla stres yaparsa doğru düzgün hareket edemezdik planın p'sini bile yapamazdık. Aklıma bir fikir geliyordu fakat şuan yapmayacaktım. Yapacağım zaman lordu kısa süreliğine mutlu edicek ve bizim de biraz daha süreye sahip olmamızı sağlayacaktı.

Bunu adelin bilmemesi lazımdı yoksa onlardan önce o bana avada çakardı. Bu yüzden Adele söylemeyecektim. Hem Adelina'yı hem de görevi aynı anda nasıl idare edebileceğimi düşünürken uyuyakalmıştım...

Bölüm sonuuu kitabı destekleyen herkese çok teşekkür ediyorum iyi ki varsınız<333🎀 Tiktok hesabım> draco._.dizicim