Masum yüzünün aksine, hilekar bakan gözleri tüm benliğimi yalanlıyordu. Bu kızın bir yeteneği vardı. Bu kız çok zeki, uslanmaz bir sahtekardı.
Fakat ilk defa bu hoşuma gidiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kış mevsimi nihayet gelmişti. Hava karın yağacağının habercisiymiş gibi soğukça esiyordu. Üzerimdeki kalın gömleğim ve üzerine giydiğim kazağım bile pek sıcak tutmuyordu.
"Şimdi diğer sayfaya bir göz atalım..." dediğimde sayfalar birer birer değişti. Bu gün okulda çalışmamın birinci ayımı resmen dolduruyordum. Her şey iyiye gidiyor gibiydi. Öğretmenler ile aram iyi olmaya başlamış ve öğrencilerin bir kısmını da yeterince tanımıştım.
"Hocam zile beş dakika kaldı!" her dersin sonunda istinasız bunu bana bildiren Emre'ye baktım. Sıkılmışcasına arkasına yaslanmış duvar saatine bakarak dakikaları sayıyordu.
"Ben bitti demeden ders bitmiyor Emre..." Emre oflarken sınıftakiler onun haline kıkırdamışlardı.
Parmağını yüksekçe kaldıran ve hatta neredeyse onu fark edebilmem için sıraya çıkacak olan Ezgi'ye baktım.
"Evet Ezgi?"
"Hocam ben bu soruyu anlamadım. Yani Polinom kavramını biliyorum ama işlemini nasıl yapacağız?" Yine konu anlatımından önde giderek kafasını karıştırmıştı. Bu kıza yetişmek çok zordu.
"Ya bir sus kızım ya! Bitecek zaten ders!" Ezgi itiraza geri çekilirken, elimi masaya vurup dikkat çektim.
"Ödev veriyorum, herkes polinom konusunu çalışacak! Eksik gelmenizi istemiyorum! Çıkabilirsiniz... Ezgi kitabını alıp yanıma gel..." tüm sınıf büyük bir gürültüyle ayağa kalkıp sınıftan çıkarken Ezgi kitabını alıp yanıma geldi.
"Bak konularda benimle dersi dinlemen gerek. Önden gitmen kafanı karıştırır..."
"O konuyu anlayınca üstünde kalmak sıkıcı geliyor hocam. O yüzden..."
"Pekala ama öğrenmek için acele etmene ihtiyacın yok. Anlattıklarımda, kaçırdıkların olabilir..." dediğimde utanarak yüzünü astı. Onun bu haline gülümsediğimde beni en arka sıradan izleyen bakışlara şahit olmuştum. Gözleri keskin bir tilki gibi üzerimdeydi.
"Sen bu konu üzerinde biraz dur, neyi anlamışsın not al. Bende eksiklerini bulup sana anlatayım olur mu?" dediğimde başını salladı Ezgi. "Çıkabilirsin..." dediğimde en arka sırada olan Hazan'ı fark ederek acele edip kitabını bıraktıktan sonra koşarak sınıftan çıktı.
Bakışlarım ona döndüğünde sınıfta kimse kalmamıştı. Elini kaldırıp bir alkış tuttuğunda göz devirdim.
"Yine ne oldu?" Ayağa kalkıp ağır adımlarla yanıma yürüdüğünde karşımda durdu.
"Sevgili öğretmenimin benimle ilgilenmesi için bekledim ama o ders boyunca yanıma bile gelmedi?" Ne zaman sıralar arasında dolaştığımda onun yanında dursam yaptığı herhangi bir haraketle dikkatimi dağıtıyordu. En son üniformasının düğmelerini indirdiğinde, sıralar arasında gezmeyi bırakmıştım. Birinin görmesinden bile endişe etmiyordu.
