blades: the stone

CHP. 6 - the dude

SKARR'S POV:

nagising ako sa katok ni renz, iminulat ko ang aking mga mata at napatitig sa kisame bago mag-gayak patungong banyo

"skarr!, dalian mo na riyan! anong oras na!"

sigaw ni terenz habang kinakalabog ang pinto

"shandalhe!"

sigaw ko habang nag to-toothbrush

"intayin nalang kita sa labas"

narinig ko ang mga yabag ni renz na papalayo sa pinto, dalian akong nag-bihis at nagpabango, ayokong mangamoy anghit no, kadiri..

nang makarating ako sa labas ay nakita ko si renz na nakasandal sa motor at kinakalikot ang kanyang selpon, naglalaro ata ito mo ng skullgirl, one of their favorite games

"hoy, tara na"

sabay batok ng makita kong nakatuon parin ang atensyon nito sa selpon

"aray ko naman baks!, eto na nga!"

reklamo nito sabay pindot sa off button ng selpon niya, pakamot niyang pinaandar ang motor at iniabot sakin ang helmet na may unicorn design at may horn sa bandang uluhan, ngingisi-ngisi ito habang tinataas baba ang kilay, nang-aasar ang hayop

"ano ba to?, saang lupalop mo'to kinalakal?, ang jologs!"

reklamo ko habang sinusuot ang helmet, mukha na tuloy akong bata na may barumbadong tatay na naka motor

"arteh ng ateh mo, sumakay ka na nga!"

sumakay na ako at pinihit na ni terenz ang motor, nang makaratin na kami sa main road ay may nakasalubong kaming sasakyan na fully tinted ang bintana kaya hindi makita ko ng sino ang nasa loob

lumiko ito sa gilid namin, papunta yata ito sa bunker, baka mga taga headquarters, ngayon kasi sila gagawa ng cause of death ni mina, in a humane way, they'll make up a story on how she died para yun ang ipaalam sa kung sino man ang may kilala rito, as i said before, bawal ipaalam sa publiko ang mga ginagawa namin

papunta kami ni terenz ngayon sa PPW kung saan nagtatrabaho si mina, wala naman siyang magulang sa timeline na ito kaya dederetso na kami sa mga ka workmates niya, naka mala detective outfit kami at fake police id's para magmukhang kapanipaniwala ang ihahatid naming balita

habang nagda-drive si renz ay napatanong ito at tumingin sa side mirror kung saan kita ang repleksyon ko

"so how do you feel?" he asked

"saan?"

"you know what i mean"

"wala"

"..."

"wala nga, i swear, -i mean, it's just a different timeline so...... there's nothing to worry about"

tumango lang ito at nag-patuloy na sa pagmamaneho, totoo naman ang sinabi ko

makalipas ang ilang oras ay nakarating na rin kami sa PPW, pagpasok namin ay sinalubong agad kami ng head ng hospital na si Dr. kaito half japanese raw ito

"welcome!, i hope you'll feel comfortable here"

pabulol-bulol na bati nito, halatang hindi ito sa pilipinas nag i-stay ang hapon